starbucksta fakir oğlumu nasıl ezdim

panpalar beni bilen bilir genç yaşında köşeyi dönenlerden biriyim. 45 yaşındayım. şu an milyonlara para demiyorum. neyse konumuz bu değil.

benim ünive bu sene başlayan bi oğlum var ama hala tam bi ergen. ben buna tam olarak bi zengin çocuğu hayatı yaşatmıyordum bin olmasın diye. bu bi gün aklınca resti çekti ve evden ayrılacağını söyledi.

gibtir git lan dedim. bundan böyle senin gibi bir evladım yok benim dedim.

neyse bu arkadaşlarıyla eve çıkmış. pislik içinde yaşıyo. bildiğim kadarıyla burs da alamıyor ne de olsa babası zengin.

bu 3-4 ay sağdan soldan arkadaşlarından çırpa çırpa yaşayabilmiş ama nereye kadar.

bi gün bi baktım Goldvish marka telefonuma ödemeli atmış bu hıyar. açtım dayanamadım ne de olsa baba yüreği değil tabii annesinin aç aç gırgırından kurtulmak için tabii ee ne de olsa ana yüreği.

açtım... dedim ne var lan yarraam. dedi baba naber. baba çok pişmanım seni çok özledim falandı filandı dedim bak bin kurusu starbucksa gel dedim şirketin olduğu caddedeki. şirkete gelsin istemiyordum çünkü harbi fakir yani.

geldi bu.. ben kendime Kopi Luwak istedim bi tane. sen ne içersin dedim bu garsona ben ben bi oralet alayım demez mi?

allahım o an başımdan aşşağı kaynar sular döküldü amk. garson böyle pişkin pişkin gülüyor. çocuğun suratına bi tokat çaktım masaya 300 lira bırakıp çıktım. o bin de kaldı öyle orda.

hahha aklınca beni kandırıp eve geri dönecek ama o beni rezil etti ya daha hayatta dönemez eve.

bu da böyle bir anımdır