Kadınlardan biraz bahsetmek istiyorum, arkadaşlar. Kadınların en büyük sorunu, saate 180'le giderken makyaj yaparak araba kullanmaları.

Daha sonra ne olduğunu biliyorsunuz değil mi? Ani bir fren, hızlı bir kaza… Pamuk tıkıyor, hoop!

"Neredeyim ben ya?"
-Cehenneme hoş geldin abla, nasılsın?
"iyi de, erken olmadı mı ya?"
-Ablacım, yapacak bir şey yok. içeri gidecek misin, yoksa arkadaşlar mı alsın seni?
"Bir saniye ya, çantamda güneş kremi olacaktı. içerisi baya sıcak, değil mi? Hazırım, alın beni içeri!"
-N'apıyorsun abla? içerisi 1000 derece!
"Koruyucu var bende, koruyucu! Bir şey olmaz ayol."

Her yerde böyle şeyler değil mi o ablalar? Siz söyleyin, hazırlıklılar!

Neyse, uzatmayayım, toparlayacağım.

Biz Türk erkeklerinin garip garip halleri var. Montun cebinde haftalarca buruşuk selpak taşıyabiliriz. Sakal tıraşı olduktan sonra yüzümüzdeki kegibleri küçük küçük kağıt yapıştırırız. Nezle olduktan sonra tuvalet kağıdı rulosunu metrelerce kullanabiliriz.
Yani, bir sürü huyumuz var.

Neyse, toparlıyorum.

Kardan adamı biliyorsunuz değil mi? O kardan adam kendi halinde bir adamdır. Kardan adama bulaşmaya hasta olan insanlar var.

Türk insanının garip huylarından biridir: duran adama bulaşmaya hastayız. Tekmeyle döven var ya kardan adamı!
"Huaaa! Puaaa!
"N'oluyor ya kardeşim? Kendi halinde bir adama sen neden bulaşıyorsun?"

Zaten bu adam yıllardır depresyonda. Bunun yanına bir kardan kadın yap, bir kardan çocuk yap, bir aile sahibi yap bu adamı.

Yazık, günah… Neden uğraşıyorsun? O da yetmezmiş gibi, burnunu alıp 70 cm aşağıya takan var ya!
Kardan adam böyle. Tavşan görse midesi bulanır herhalde:
"Bu ne ya? Ben bunu yiyemem, abicim yaağ!"

Toparlıyorum, haha, kusura bakmayın, dağıldık. Siz iyi misiniz ya? Yoksa ben mi iyi değilim? Bunu bilemedim. Bir moral alkışı alabilir miyim?

(Şak şak şak şak) (Hahaha!)

Çok özür diliyorum, kazaya kurban gittim canlı yayında. Çok kötü bir durum yani.

Komedyenin de bulunduğu bu durum çok kötü yani! (Sahne senin.)

Toparlayabilir miyim, müsaade ederseniz?

Bir gün eve geç geldim. Hanım kapıyı açıyor:
"Saat kaç ulan Süpermen?" dedi.
-Arkadaşlarla takıldık…
"Gir bakayım içeri."
-Aşkım, sen bana neden Süpermen diyorsun? dedim
"Oğlum," diyor, "bu dünyada taytın üstüne kilot giyen bir Süpermen, pantolonun üstüne kilot giyen bir sen var! Gir lan içeri."
"Yine mi çakınlık yaptın hayvan herif? Nerde kaldın?"
-Ya uzatma hanım, geç yatalım ya!"

Neyse, yattık. Evde bir tıkırtı geldi, tıkırtıya uyandım. Evde hırsız var! Tırstım tabii bir erkek olarak. Hemen hatuna müdahale ettim:

-Hatun, kalksana ya! Eve hırsız girdi, ne yapacağız kızım?"
"Camı aç, gider o."
Sanki sinek kovuyor ya!
-Hırsız var diyorum ya, öldürecek adam bizi! Ne yapacağız?
"Adı neymiş, sor bakalım," diyor.
-Hırsız, adın ne?"
"Murat."

Hanım oradan pozitif:
"Murat, buzdolabının orda iki tur at. Bozuk para olacak, al devam et hayatına," dedi.

Murat tabii yüzsüz:
"Yenge, altınlar nerede?"

"Yavrum, saat 5'te Haydar abin gelecek. Ona söz verdik altınları. Sen daha yenisin, ayağın alışsın!" dedi.

Bir alkış alabilir miyim?