caglanin essiz vucuduyla kendi vucudumu her baglayisimda, cagla daha yuksek seste cigliklar atarak beni daha cok tahrik ediyor kabaca azdiriyordu.
ben azdikca caglanin islanmis am dudaklarinin arasinda daha hizli ve daha sert gidip geliyordum. cagla tekrar
-askim yavas biraz, dese de bu sefer ona zarar verip vermemeyi dusunmedim. onu tamamen umursamaz bir sekilde sadece kendi isteklerim ve arzularim dogrultusunda
hareket ederek, cagla yavaslamami soylesede ben daha fazla ve daha fazla hizlanarak ve daha sert bir sekilde amina pompalaya devam ettim.
caglanin caninin yandigi zevk cigliklarinin, aci cigliklarina evrilmesinden rahatca anlasiliyodu ama umursamadim. bir mudddetten sonra cagla
-dur artik istemiyorum dur diye bagirarak beni ustunden atmaya calissa da kaba gucumle beni ustunden atmaya calistigi gucsuz ellerini engelledim.
zayif kollarini engelleyince, cagla omuzlarimin ustunde olan bacaklarini kendine dogru cekti ve topuklariyla, cirpinir bir halde beni itmeye calisti. bir yandan da
-parrhesiastes kendine gel. dur. istemiyorum. dur cumleleri cigliklari esliginde duvarlara carparak izler birakiyodu ama kendimi durduramadim.
cagla omuzlarimdan cekmeye calistigi ayaklarini zorlanarak cekti ve topuklariyla beni yatagin diger ucuna dogru ittirdi.
ben hala caglanin sicak aminin gibimin cevreliyisinin devam etmesini isterken, bir yandan da yaptigimdan utanc duyuyodum. ne diyicegimi bilemedim.
cagla itmeseydi ne zaman durucagimi kendim bile bilmiyodum. beni ustunden attiginda caglaya baktim. kahverengi gozleri yaslarla dolmus,
vucudu titriyodu. onu oyle gorunce ve onu o hale ben soktugumu dusununce, mutfaga gidip herhangi bir bicagi terli gogsume ve ordan kalbime ulasicak
bir sekilde sokup olmek istedim caglaya boyle bir sey yasattigim icin. kendimden nefret ettim. caglanin icgudusel savunma mekanizmasini calismis olucak ki
az once ustunde ciks yaptigimiz terlerimizle islanmis yorgani boynuna kadar cekmisti ve bana korkulu gozlerle bakmaya devam ediyodu. aglamakli bir ses tonuyla
-napiyosun hayvan! diye bagirdi ve hemen sonrasinda masum gozlerinde biriken yaslar artik daha fazla dayanamadi ve akmaya basladilar. caglanin o gozlerinde
korku ve asagilanmislik duygusunu gordum. birazda sinirliydi. ne yapicagimi bilemedim. gitmeli miydim ? kalmali miydim ? o kadar boslukta hissettim ki
kendimi ve o kadar pisman oldum ki sadece olmek istedim o an. cagla yuzunu narin ellerinin arasina saklamis aglarken gidip ona sarilmali ve ozur mu dilemeliydim ?
yoksa kiyafetlerimi giyip cekip gitmeli miydim ? caglaya ne kadar pisman oldugumu soylemek istedim fakat cagla az once yaptigim igrenc seyden sonra
benim yuzume bakmak ister miydi ? cok sevdigim kadina neden boyle bir sey yaptim diye dusundum. lan ne kadar gerizekali ne kadar huur cocugu bir insansin
dedim icimden. ben bunlari dusunurken caglanin karsimda caresizce aglayan goruntusune dayanamadim ve agzimdan tek bir kelime cikabildi.
-cagla.
ne demeliyim diye dusundum devaminda. ne dersem cagla aglamayi kesicekti. caglanin akan acili gozyaslarini nasil durdurabilirdim. ben caglaya seslendikten sonra
cagla daha da sesli aglamaya basladi. caglanin 2 dakika onceki zevkten inlemeleri benim yuzunden acili aglayisa dondu. ben yatagin ucunda hareketsiz dururken
caglanin aglayisini izliyodum. bir sure sonra benim de gozlerim doldu. kendimden igrendim. keske yapmasaydim dedim ama duramadim.
caglanin yavasca yanina gittim. gozyaslariyla boyanmis yuzunu sakladigi ellerini yuzunden cekmek icin ellerine temas ettigimde cagla
-dokunma bana dedi ve eliyle elime vurdu. caglanin o hareketinden sonra benim artik yapicak bir seyim, olayi telafi edebilecek bir hareketim olmadigini anladim.
cagla aglamaya devam ederken ben yatagin ustunden yavasca indim ve salona dogru yurumeye basladim. salona gittigimde kiyafetlerimi alip
giyinmeye basladim bir yandan utanc ve pismanliga burunmus goz yaslari akitirken. bir gunde kac tane daha taktan olay yasayabilirim diye dusundum.
ustumu giyindikten sonra mutfaktan surahi ve bir bardak su alip caglaya goturdum. o aglamaya devam ederken tek kelime etmeden surahiyi ve bardagi sifonyerin
ustune koydum. cagla kafasini kaldirdi. bana bakti. ustumu giyindigimi farketti ama bir sey demedi. aglamaktan kizarmis gozleriyle benim yasli gozlerime bakiyodu.
cok suclu hissettim kendimi. caglaya
-ozur dilerim senin canini acitmak veya sana boyle bir sey yasatmak istemedim dedim. cagla gozlerinin altindaki bir kac gozyasini sildi zarif ve kirilgan elleriyle.
burnunu cekti ama hic bir sey soylemedi. sanki hala benden bir sey duymak istiyodu. ne demem gerektigi konusunda hic bir fikrim yoktu. caglaya
- beni bir daha gormek istemessen anlarim. sana az once yaptigim seyden sonra bende kendimden suan nefret ediyorum. dedim.
caglaya "beni bir daha gormek istemessen anlarim" cumlesini dedigim zaman, caglayi bir daha hic goremessem dusuncesi beynimde bomba patlamasi hissi yasatti.
ben yari yasli gozlerle, ne yapicagimi bilmeden caglanin evinden cikma amaciyla kapiya dogru adimlar atmaya basladim. koridorda yururken o arasinda
pismanlik dolu adimlar attigim iki duvar ustume ustume geliyodu. ustume gelen o iki duvar birlesince dumduz olucak gibi hissettim kendimi ama
koridordan kurtulup ayakkabilarimi giydim, keske dumduz etseydi beni iki duvar ama etmedi. ayakkabilarimi giydikten sonra kapi koluna dogru uzandim.

elim kapi koluna uzaniyordu ama ben o kapi koluna uzanirken, onumde duran demir kapinin yok olmasini istedim.
caglanin evinden cikmak istemedim. onun yanindan ayrilmak istemedim. cok pismandim yaptigim sey icin.
zaten biraz aglamistim ama o an farkliydi. o an bagira bagira aglamak istedim butun benligimle.
ayakkabilarimin bagciklarini baglarken oyalanmistim sirf biraz daha fazla caglayla olabilmek icin.
caglanin o gibtigimin koridorundan her zaman yururken topugundan cikardigi seslerle gelip,
gitme parrhesiastes demesini bekledim ama gelmedi. o amina kodumun kapi kolunu tuttum ve yavasca indirdim. oyalaniyodum hala.
caglanin gelip beni durdurmasi icin icimden haykiriyodum. yavasca kapi kolunu indirdim ve kapiyi kendime dogru cektim.
gelmiyordu cagla. icimden bir yandan kendime soverken diger yandan caglayla tamamen kopucak miyiz diye dusunuyodum. amina kodumun hayatinda
her seyi kaybettigim gibi caglayi da kaybedicektim. deli gibi bagirmak geldi icimden. gozlerimde biriken yaslar cok geldi gozlerime.
suzulmeye basladilar yanaklarimin ustunden. kabus olmasini diledim. zamani geriye alabilmeyi diledim. gozyaslari gorusumu iyice bulaniklastirmisti. actigim kapidan disari korkarak bir adim attim. aglayisimi sessiz tutmak icin
alt dudagimi koparircasina issiriyodum. diger adimi da attim ve arkamdan kapiyi cektim. kapiyi kapattigimda kapinin kapanis sesinin, mezarlik gibi sessiz
apartmanin icinde yankilanisini dinledim. boslukta hissettim kendimi. cok bos hissettim. kaybolmus gibiydim. sevdigim insanlari teker teker kaybediyodum. agib oldugum kadini da kaybetmistim.
asansorun dugmesine bastim. asansor gelirken ee simdi napicam amina koyayim diye dusunurken bir yandan da agliyorum. aglamayi hic bir zaman
bir zayiflik olarak gormedim o yuzden bu kadar rahat soyluyorum beyler. beynimi ikiye bolmustum o an. bir bolumu caglayi dusunuyor,
diger bolumu simdi ne yapmaliyimi dusunuyor. eve mi gidiyim diye sordum kendime ? bir gunde butun sevdigim insanlari nerdeyse kaybettikten sonra
bir tek babam kalmisti geriye. babami da kaybedicek miyim diye korktum. asansor 0 dan yavasca yukari cikiyodu. 1, 2, 3, ...
bir yandan aglamaya devam ederken diger yandan uyusturulmus gibi hic hareket etmeden asansorun gelmesini bekliyodum.
ben hareketsiz beklerken apartmanin icindeki sensorle calisan igibta sondu. karanliga gomulmus bir sekilde dusundum. iyice mezarlik olmustu artik. nereye gidicektim hic bi fikrim yoktu.
asansoru beklerken ince bir kapi gicirtisi sesi kesti sessizligi. asansorun katlari teker teker cikarken yazdigi rakamlari sizofren gibi izlerken acilan kapiya
dondum. cagla esortman vari bir seyler giymis. aglamaktan kizarmis gozleriyle, benim de yanaklarimdan gozyaslarim
suzulurken bana bakiyor uzgun bir yuz ifadesiyle. gozyaslarimi silip caglaya bakmaya devam ettim. gidip sarilmak istedim.
kumral dalgali saclarini koklamak istedim ona sarilirken. engelledim kendimi bu istekten. hayatimda ilk defa birini bu kadar cok seviyodum. pinara olan hislerim
bir yeralti madeniyse, caglaya olan hislerim dunya uzerinde ayak basilabilicek en yuksek nokta, everest dagiydi. aralarinda kilometrelerce fark vardi.
gidip ona sarilsam yuzsukluk olur diye dusundum. ben bos gozlerle caglaya bakarken, cagla
-nereye gidiyosun bu saatte dedi biraz sinirli bir ses tonuyla. icine dustugum karanlik atmosfer bir anda kayboldu sanki. cagla benim gunesimdi.
-bilmiyorum dedim tedirgin bir sekilde.
-gel iceri hadi bugun burda kalicagina karar vermistim unuttun mu ? diye sordu kizgin bir sekilde. rol yaptigi cok belliydi aglamaktan kizarmis gozleri yuzunden.
bir yandan icim parcalaniyo onu uzdugum icin diger yandan beni affettigi icin cok sevincliydim. o an caglaya kosmak istedim ama onun yerine agir adimlar attim.
caglaya dogru her adim atisimda yaptigim seyden tekrar utandim. her adimimda gozlerimde yaslar birikiyodu. ne sulugoz adamsin diyebilirsiniz beyler haklisiniz derim.
benim gozlerimde yaslar dolarken caglanin buyuk kahverengi gozlerinde de yaslar doluyodu. kapinin esigine geldigimde artik dayanamadim caglaya sarildim.
itmedi beni iter diye dusunsemde. sarildigim an aglamaya basladim ve defalarca ozur dilemeye basladim cagladan. caglanin da agladigini titreyen vucudundan
anlayabiliyodum. kapi acik bir sekilde gecenin bilmem kacinda birbirine sarilayarak aglayan iki insan.