Gözlerimi ilk defa açmıştım yanımda benim gibi bir sürü kişi vardı.Çevremdekilerle tanıştım. Bana büyük bir yarışa gireceğimizi söylediler ama hiçbiri nasıl bir yarış olacağını bilmiyordu. Birkaç gün tanışmayla geçti sonraki günlerdede yarısa hazırlandık. Herkes çok heyecanlı gözüküyordu. Zaman öyle geçti takii büyük gün gelene kadar...

Her yer sallanıyordu kimse ne olduğunu bilmiyordu. Etraf bir kararıp bir aydınlanıyordu. Yaklaşık 10 dakika geçtikten sonra beklenen an gelmişti. Odanın kapısı açıldı ve büyük yarış başlamıştı.Ben ne olduğunu anlayana kadar herkes geçmişti beni.Ne yapacağımı bilmediğimde dümdüz ilerledim sonun nereye çıkacağını bilmeden...

Uzun bir süre ilerlemiştik. Yolda yeni kişilerle tanıstım bir yandan yarışırken bir yandanda sohbet ediyorduk. Yarış çok kalabalıktı, okadar ki en öndekileri göremiyoduk.Bu arada kendimi anlatıyım biraz size beyaz bir kafam ve uzun ince bir vücudum var boyum çok uzun deil ama yakısıklı sayılırım. Yarış aynı hızla devam ediyordu alışmıştım artık. Fakat hâla herkesin aklını kurcalayan tek bir soru vardi."Nereye gidiyoruz biz?"Herkesin bir iddiası vardı kimi yarışı kazanıcak olanın çok güçlü olacağını kimi ise sadece hayatta kalmak için yarıştığımızı düşünüyordu. Fakat aramızda biri vardıki benim en hoşuma giden ve mantıkli gelen iddia yı öne sürmüştü...

Aramizdaki en eski ve bilge olandı o.Ona göre yarışı kazanacak kişi daha üstün bir ırka dönüşecekti ve yepyeni bir yaşama başlayacaktı. Yarışı kazanacak kişi yuvarlak "yumurta"adı verilen şeyin içine girmek zorundaydi. Yaşlı olanın bunları nerden bildigi hakkında hiç bir fikrim yoktu ama nedense mantıkli gelmisti. Yaşlı ve bilge olan bunları anlatırken kendinden çok emin konuşuyordu ki buda bana yetmişti. Sohbet ortamı olsada kimse başkasiyla fazla samimiyet kurmuyodu. Sonuçta herkes kendini ve yarışı kazanmayı düşünüyordu. Fakat benim aklım başka yerdeydi. Yarıştaki herkes tüm gücüyle ilerlemesine rağmen bir kişi en arkadan geliyordu hiç konuşmazdı. Digerlerine göre daha küçük ve güçsüzdü. Yanına gittim ve ona neden tüm gücünü vermediğini sordum. Aldığım cevap karşısında ise bir hayli şaşırmıştım. Bana yaşama isteğinin olmadığını ve yarışı kazanmak istemediğini, istese bile kazanamayacağını söylemişti.O zaman bile onun için üzülmüştüm. Daha sonra yanından ayrıldım yarışa tüm hız devam ettim. Birdaha da görmedim onu. Kendimi düşünmek zorundaydım başkasına merhamet edemezdim yoksa kaybeden ben olurdum.

Yarış düşündüğümüzden uzun sürmüştu. Güçsüz olanlardan bazıları yarışın sonunu getiremeden, dayanamayıp ölüyorlardı. Fakat yarış hala çok kalabalıktı en öne geçmem ve yarışı kazanmam nerdeyse imkansızdı. Yarışı kazanmak için farklı bir yol bulmalıydım. Herkes yarışı en hızlı ve güçlü olanın kazanacağını düşünüyordu ama benim planlarım farklıydı. Sadece hızlı ve güclü olmanın yetmiyeceğini herkes görecekti.Bir unsur daha vardı ZEKA

Bu yarışta güçsüzler yenilmeye mahkumdu ama ben diğerlerine göre daha zeki olduğumu biliyordum.Ne yapacağımı düşündüm. Aklımda bir fikir vardı. Diğerleriyle yakınlaşıp, onları kullanıp sonrada onları satıcaktım yani bir bakımdan arkalarından bıçaklayacaktım.Bu fikir başlarda zalimce gelsede sonradan anladımki başka seçenek yoktu. Yaşamak istiyorsam zalim olmalıydım kimseye acımamalıydım. Sadece güçsüzler ve zayıflar merhamet gösterirdi bana göre.

Yanimda yarışanlar yorulmuşlardı yavaş yavaş onlarda ölüyorlardı. Bana ise hırsım ve galibiyet inancım sayesinde birsey olmuyordu.Ama bu benim yarışı kazanmami sağlamıyordu. Planımın ilk aşaması başlıyordu yanımdaki yorgun spermlere iyice yaklaştım. Onlara yardim etmeye çalıştım ama onlar pek istemedi. Kendimce onlara moral vermeye başladım.Bir süre sonra bana ısındılar heralde ki onlarda benle sohbet etmeye başladı. Hepberaber birbirimize moral vererek daha da ilerledik ve daha çok kişiyi aramıza kattık. Onlar amacımızın hepberaber yarışı bitirmek olduğunu düşünüyordu ama benim planımdan haberleri yoktu.

Zaman geçtikçe büyüyorduk. Yeni katilan herkes büyük umutlarla geliyordu.Ben grubun lideri sayılırdım çünkü bu topluluğu ben kurmuştum. Ayrıca zeki olduğumuda herkes biliyodu bu yüzden ben liderdim. Zaten bu herkesin işine geliyordu onlara göre. Planım tam istediğim gibi ilerliyordu. Yavaş yavaş ta olsa yarışın sonlarına geldiğimizi hissedebiliyordum. Bundan sonra yapıcaklarim kaderimi yazıcaktı bu yüzden dikkatli olmalıydım.

Artık çok kalabalıktık.en öndeki birkaç kişi hariç biraradaydık tabii ki bircok kişide dayanamayip ölüyordü. Ben lider olduğumdan en önde gidiyordum sona gelince diğerlerinden önce ben girecektim.Ben bunları düşünürken birden o şeyi gördük yolculuğun en başlarindan beri konusulan o "şey" yada şuan bildigimiz adıyla "yumurta".

Hayatımız boyunca beklediğimiz an çok yakındı. Fakat hala önümüzde 2 tane sperm vardi bunlar en güçlülerdi.En kötüsüde bunlar topluluğumaza katılmayacak kadar akıllıydı. Hepimiz yorulmuştuk artik bu işi bitirmemiz gerekiyordu.En öndekileri etkisiz hâle getirmezsek bütün uğraşlarımız boşa gidecekti.Bir yandan yavaşlamamaya çalışırken bir yandanda topluluğu gaza getirmeye çalışıyordum.Son gücümüzle hızlandık pes etmeye niyetimiz yoktu başarabilirdik.En öndekilerden birini yakalamış ve etkisiz hâle getirmiştik geriye sadece bir kişi kalmıştı.

Artık sonuna gelmiştik bu yarışı kazanmalıyım ve ben yaşamalıyım en öndekini yakalamalıyım derken çok fazla yaklaşmıştık yumurtaya olmamalıydı bu.Yetisemezdim artik öndekine. Hırs ım gözümü kör etmişti yumurtaya ne kadar yaklaştığımızı fark etmemiştim. Bitmisti artık bütün o uğraşlar boş yere idi. Hayatım başlamadan bitti diye düşünürken en öndekide yumurtaya ulaşmıştı.O şeyin içine girecekti ama birden o mucize oldu.
Yumurtanin girisine açtığı yarıktan sonra beklenmedik bir şekilde düştü ve öldü. Kimse ne olduğunu anlamamıştı. Aslında ilk giren sperm sadece yolu açardı ama bunu ben dahil kimse bilmiyordu.En başta planladığım gibi topluluğu kullanarak en öne geçmiştim. Zafer benimdi kazanmıştım. Açılan yarıktan içeri girdim kendi kaderimi kendim yazmıştım.Şimdi önümde çok uzun bir zaman vardi yaşamak için yepyeni bir serüven beni bekliyordu... SON

Not: Parmaklarim koptu lan