soğuk nöbetçi kulübesinde kalbi ısıtan eller

okuyanlar parmak kaldırsın la,boşu boşuna yazmayayım amk..

miladı sayılır diyorum, çünkü öss'ye hazırlanırken yaptığım gibi alttan almıyor cevap veriyordum..
bu onun alışık olmadığı bir durumdu... ve zamanla ben her zaman böleydim sen değiştin demeye başladı..
evet sen her zaman şımarık ve çekilmez oluyordun kavga ederken,ben eskisi gibi aptal değilim..
bana işkence et diye mi beraberim senle, saykoya bak amk...
neyse biz kavga dövüş derken geçinip gidiyorduk.. nasıl beceriyorduk halen bilmiyorum ama mutlu olmayı başarıyorduk..en azından mutlu olduğumuzu zannediyorduk.. şimdi anlıyorum bunu..
aslında biz ne beraber olabiliyorduk ne de ayrı...
birgün tarot falı baktırmaya baktık.. totem yapmama neden olacak ve bir daha asla baktırmama kararı alacağım o tarot falı..

en büyük hatamız bu kadar küçük yaşta ,uzun bir süre beraber yaşamak olmuştu...
bunu yıllar sonra ikimizde anlayacaktık...
fakat o gün ne o nede ben bunu tam olarak idrak edemiyorduk..
o gece şiddetli kavgalarımızın miladı sayılır.. artık uzun bir süre hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı..
örnek çift gitmiş, şiddetli geçimsizlik yaşayan sevgililer gelmişti..
bu arada aklıma gelmişken belirtmek istiyorum... abim onu ilk gördüğü gün bu kız seni senin kadar sevmiyor, sana yar olmaz demişti..
bu sözü çok koymuştu abimin.. öyle olmadığını hem kendimize hem abime ispatlamalıydım.. elime geçicekse artık..

o yaştaki* her genç gibi bizde aileden ayrılmanın verdiği rahatlıkla istediğimiz herşeyi yapıyorduk..
bu rahatlık bize büyüdüm ben yea, bireyim artık gibi ergen triplerine sokuyordu...
şu an o günlerim aklıma geldiğinde sadece gülüyorum...
neyse istanbul sarhoşluğunu üstümüzden atana kadar,ben 32 saatlik devamsızlık hakkımı doldurmuştum bile..*
onun okulunda devam zorunluluğu yoktu zaten..
ikimizde okula gitmediğimizden, hatta o yurda bile gitmediğinden arkadaş çevresi kuramamıştık..
10-12 milyonluk şehirde sadece 2 kişiydik..bu kadar kalabalıkta yalnız kalarak zor başarmıştık anlayacağınız...
ilk başlarda bu durum çok eğlenceli gelsede sonradan sıkıntı vermeye başladı..
ulan daha 18 yaşındayım ne o karı koca hayatı gibi her gun beraber.. biraz izin verde başka yüzler, başka insanlar göreyim..
birbirimizden sıkılmaya başladık ve ben bir süreliğine yurda dönmesini istedim..
tabiki anlayamadı, kavga ettik deli gibi..ve o gece o gitti..

takipdeyim panpa

panpa sen yaz sonunu merak ettim daha sonra okuycam
rezerve

devam mı beyler?

ve o tarihi gün, istanbula gideceğimiz gün gelmişti..
ben abimle beraber evde yaşayacaktım o özel yurtta kalacaktı...
kendisine bakamayan iki çocuk, beraber istanbula gidiyordu.. diğer yarısına, sevdiceğine kol kanat gerecekti..
aslında hiçbir şeyin hayal ettiğimiz gibi olmayacağını, bizi bekleyen fırtınalı kavgalardan habersiz istanbula gelmiştik..
istanbulda ilk aylarımız, küçük bir şehirden gelmenin heyecanıyla mükemmel geçmişti..

o gece ne o onu ne de beni uyku tuttu...
telefon kulağımda uyuyukalana kadar onu teselli etmeye çalıştım...
sabah kalktıgımızda herkes gibi bizde kahvaltı yapmadan koşa koşa gazete almaya gitmiştik...
kendi sonucumu ailemle paylaşmadan onu aramıştım..
bu sefer dünün tam aksine gülüyordu.. çünkü işaretlediği 33 sorunun tamamı doğruydu.. evet bir eşit ağırlıkçı için fena sayılmazdı ve istanbul kapıları onada açılmıştı..
hayal ettiğimiz herşeye ulaşmak için gün saymaya başlamıştık...

@14 yok amk ya
@15 giriyorum hemen bir part daha

okudum panpa devam

copy paste gibi görünüyor ama okudum

bu başlıkta kendi başıma takılıyorum *

vay amk ya..resmen giblenmeme rekoru kırıyorum..

ağladığını duyunca nasıl geçti diye soramadım bile..
ve o an başımdan kaynar sular döküldü.. kötü geçmiştiki ağlıyordu.. bütün hayallerimiz nolacaktı?
ondan ayrı mı kalacaktım? hiç böyle konuşmamıştık,hep beraber gidecektik..
ve karşıdan bir ses geldi..
+ mat'ten sadece 33 tane işaretleyebildim *dedi
ve arkasından kesin kazanamayacağım vs...
teselli etmeye çalışsamda boştu.. bitmişti herşey.. hayallerimiz suya düşmüştü..
hayal kurmak güzeldir..
ancak pek azı gerçekleşir..
artık bir gün sonra gazete alıp cevap anahtarına bakmayı beklemekten başka çaremiz yoktu..

istanbulda beraber üniversite okumak istiyorduk...
ne zaman bunalsak bunu konuşup, saatlerce hayal kurardık.. gözümü kapattığımda bir adım atsam boğazın serin sularına düşecekmişim gibi hissedene kadar hayal kurmaya devam ediyorduk...
nihayet o gün geldi.. farklı okullarda sınava girdik...
bizim dönemizde 45 mat sorusu vardı.. benim sınavım iyi geçmişti ya onun??
sınav sonrası annemlerle muhabbet edip kendime gelince hemen onu aramalıydım... sevincimi paylaşıp onun sınavını sormalıydım..
ve artık hayalini kurduğumuz güne çok yaklaştığımızı konuşmalıydık...
bütün bu rüya onun hıçkırık seslerini duyana kadar devam etti..
sevincimi paylaşamamıştım bile.. konuşamıyor,sadece ağlıyordu..

ben rahattım açıkçası... ki halen öleyim.. herşeyi gibime çok takmam..
ama o her an patlamaya hazır bir bomba gibiydi..
sınav yaklaştıkça stresi artıyor, stresi arttıkça beni stres topu gibi kullanmaya başlıyordu...
seviyordu beni ama.. hemde delicisine... bu yüzden alttan aldım hep...
arkadaşındayken neden mesaj attın diye çemkirmesini bile alttan alıyordum...
bu ufak şeylerin ilerde artacağından habersiz, alttan almaya devam ediyordum.. sınava girecektik ve ona destek olmalıydım.. sanki sınava sadece o giriyor..ben girmiyorum.. herşeye rağmen mutluydum, mutluyduk...

@6 eyv panpa.. yazam biraz daha belki okumak isteyen olur..
beyler okuyorsanız ses edin la..

hayatımın tamamen değişeceğinden habersizdim... o an sadece "biz" olmanın mutluluğu vardı içimde...
herkesin örnek gösterdiği bir ilişkinin bir başlangıcıydı bu..aşk denince akla ilk gelecek çiftin başlangıcı...
18 yaşımdan gün almama 3 ay vardı o gün... öss stresi içindeydik..
ama onunla ne beraberken ne öss ne başka birşey... hayat duruyor ve sadece ikimizin olduğu bir boyuta geçiyorduk...
okul çıkışı her gün beraber takılıyorduk... el ele, göz göze.. birkaç ayımız böyle,toz pembe geçti..
taki onu öss stresi çekilmez hal alıncaya kadar..

et ulan et ! şukular seninle..