soğuk nöbetçi kulübesinde kalbi ısıtan eller

takipdeyim panpa

ben rahattım açıkçası... ki halen öleyim.. herşeyi gibime çok takmam..
ama o her an patlamaya hazır bir bomba gibiydi..
sınav yaklaştıkça stresi artıyor, stresi arttıkça beni stres topu gibi kullanmaya başlıyordu...
seviyordu beni ama.. hemde delicisine... bu yüzden alttan aldım hep...
arkadaşındayken neden mesaj attın diye çemkirmesini bile alttan alıyordum...
bu ufak şeylerin ilerde artacağından habersiz, alttan almaya devam ediyordum.. sınava girecektik ve ona destek olmalıydım.. sanki sınava sadece o giriyor..ben girmiyorum.. herşeye rağmen mutluydum, mutluyduk...

şimdi tam hatırlamıyorum fakat falcı buna 4 yada 5 kart çekmesini söylemişti..
bu cenabet bütün kötü kartları çekti.. ölüm ayrılık vs vs..ne kadar acı haber varsa hepsi bunun kartlarında..
öyleki falcı bu kartları yorumlamayı reddetti.. tekrar seç dedi..
ve nasıl bir cenabetlikse aynı kartları çekmeyi başardı..
falcıda tabi madem öyle işte böyle dercesine gibti attı resmen..
bizim ayrılcağımızı, ailesinden birini kaybedeceğini ne varsa söyledi..
hemde damdan düşer gibi, insan alıştıra alıştıra söyler amk...
bozuk olan pgibolojimiz daha da bozuldu..
tam 1 ay beyler ,durmadan karşılıklı ağlıyorduk.. çok etkilenmiştik o faldan..
cenaze evinde ölünün arkasından ağlayanlar gibi...
göz yaşları içinde boğuluyorduk..
koca bir ay sürdü bu ağlama krizleri..

@110 haci 35 dk sonra mesai baslayacak.. daha onceki entrylerimde belirttigim gibi saat farki var aramizda..
nese son bir part yaziyorum.. cunku mesai baslamadan once sicmam lazim

özet geç bin

copy paste gibi görünüyor ama okudum

bu başlıkta kendi başıma takılıyorum *

beyler artik cikiyorum... altima sicmak uzereyim ve mesai baslayacak birazdan..
ilerleyen saatlerde gorusmek uzere..

vay amk ya..resmen giblenmeme rekoru kırıyorum..

ağladığını duyunca nasıl geçti diye soramadım bile..
ve o an başımdan kaynar sular döküldü.. kötü geçmiştiki ağlıyordu.. bütün hayallerimiz nolacaktı?
ondan ayrı mı kalacaktım? hiç böyle konuşmamıştık,hep beraber gidecektik..
ve karşıdan bir ses geldi..
+ mat'ten sadece 33 tane işaretleyebildim *dedi
ve arkasından kesin kazanamayacağım vs...
teselli etmeye çalışsamda boştu.. bitmişti herşey.. hayallerimiz suya düşmüştü..
hayal kurmak güzeldir..
ancak pek azı gerçekleşir..
artık bir gün sonra gazete alıp cevap anahtarına bakmayı beklemekten başka çaremiz yoktu..

@14 yok amk ya
@15 giriyorum hemen bir part daha

o gece ne o onu ne de beni uyku tuttu...
telefon kulağımda uyuyukalana kadar onu teselli etmeye çalıştım...
sabah kalktıgımızda herkes gibi bizde kahvaltı yapmadan koşa koşa gazete almaya gitmiştik...
kendi sonucumu ailemle paylaşmadan onu aramıştım..
bu sefer dünün tam aksine gülüyordu.. çünkü işaretlediği 33 sorunun tamamı doğruydu.. evet bir eşit ağırlıkçı için fena sayılmazdı ve istanbul kapıları onada açılmıştı..
hayal ettiğimiz herşeye ulaşmak için gün saymaya başlamıştık...

o yaştaki* her genç gibi bizde aileden ayrılmanın verdiği rahatlıkla istediğimiz herşeyi yapıyorduk..
bu rahatlık bize büyüdüm ben yea, bireyim artık gibi ergen triplerine sokuyordu...
şu an o günlerim aklıma geldiğinde sadece gülüyorum...
neyse istanbul sarhoşluğunu üstümüzden atana kadar,ben 32 saatlik devamsızlık hakkımı doldurmuştum bile..*
onun okulunda devam zorunluluğu yoktu zaten..
ikimizde okula gitmediğimizden, hatta o yurda bile gitmediğinden arkadaş çevresi kuramamıştık..
10-12 milyonluk şehirde sadece 2 kişiydik..bu kadar kalabalıkta yalnız kalarak zor başarmıştık anlayacağınız...
ilk başlarda bu durum çok eğlenceli gelsede sonradan sıkıntı vermeye başladı..
ulan daha 18 yaşındayım ne o karı koca hayatı gibi her gun beraber.. biraz izin verde başka yüzler, başka insanlar göreyim..
birbirimizden sıkılmaya başladık ve ben bir süreliğine yurda dönmesini istedim..
tabiki anlayamadı, kavga ettik deli gibi..ve o gece o gitti..

ailem bu sahte mutluluk oyunu yemiyorlardı tabiki..
telefonda bağıra bağıra tartışmalarımızı duymaları buna yetiyordu..
hatta defalarca olmuyorsa, birbirinizi yormayın,bir an önce ayrılın demişlerdi..
şimdi aklım olsa o zaman dinlerdim onları..
abimle beraber yaşadığımız için o zaten olaylara birebir şahitti..
kız arkadaşıma karşı her zaman iyi davranıyordu ama herşeyin farkındaydı...
arkadaşlarıma gelirsek onlar sadece benden duydukları kadarıyla biliyorlardı..
ee bende kimseye kötülemiyordum onu..bu yüzden arkadaşlarımın gözünde evlenilecek bir kız varsa dünyada,o da benim kız arkadaşımdı...
benden size tavsiye beyler.. benim bu durumumu yaşayan varsa aranızda en azından samimi arkadaşlarınızla paylaşın..
gözünüzü açmanızda yardımcı olurlar.. yoksa tek başınıza kukladan beter olursunuz...

@96 eyvallah hacım.. yaşadığım olayların aklımda kalanları bunlar. eksiği var fazlası yok..

ve o tarihi gün, istanbula gideceğimiz gün gelmişti..
ben abimle beraber evde yaşayacaktım o özel yurtta kalacaktı...
kendisine bakamayan iki çocuk, beraber istanbula gidiyordu.. diğer yarısına, sevdiceğine kol kanat gerecekti..
aslında hiçbir şeyin hayal ettiğimiz gibi olmayacağını, bizi bekleyen fırtınalı kavgalardan habersiz istanbula gelmiştik..
istanbulda ilk aylarımız, küçük bir şehirden gelmenin heyecanıyla mükemmel geçmişti..

geldim beyler..
hemen giriyorum ilk parti..

Cok siddetli kavga ettigimiz gunlerden biriydi…benim evdeydik...
Ne icin tartistik bilmiuorum ama kesin incir cekirdegini doldurmayacak birseydir..
Cok fazla kavga ediyorduk ama hepsi sudan sebeplerdendi…
bizim sorunumuz beraber mutlu olamadigimizi kabullenememekti..
her an patlamaya hazir bir bomba gibi dolasiyorduk..
Tahmin edeceginiz gibi o bomba her seferinde benim elimde patliyordu.
Neyse ilk cumlede belirttigim gibi cok siddetli tartistigimiz gunlerden biriydi..
oyleki itisme kakisma bile olmustu.. asla vurmadim ona;ama beni delirtmisti resmen…
gozum donmustu,ve duvara yumruk attim..bir anda sessizlik coktu odaya..cit cikmiyordu..
Firtina oncesi sessizlik miydi yoksa bu sefer gercekten ileri gittiginin, sabrimi zorladiginin farkinda miydi?

Her zaman ben haksizdim…bir kere bile sucunu ustlenmezdi..ona sorsaniz meryem ana gibi safti..
Ulan bir kerede alttan al be hatun..bir kerede deki evet ben haksizdim…
Neyse bu kisa sessizlik beni sakinlestirmisti.. kavga etmeye mecalimde kalmamistii aslinda.
Bu saf kardesiniz sakinlesince hemen yanasmaya kalkisti..
gardimi dusurmus, onun istedigini yapmistim..
Seslendim buna ve kucuk kiz cocuguyu ses tonuyla cevap verdi ..Fakat bu sirinlik icin yapilmamisti, digerlerinden farkliydi..
babami gormek istiyorum diyordu bir bebek gibi..ses tonu tam anlamiyla bir bebek gibi.. kavgayi bitirmek icin sirinlik yapmiyordu buna emindim..
10-15 dk gecti halen ayni cumleyi ayni ses tonuyla soyluyordu..
Icimden bu sefer sictin oglum, hatun kafayi yedi diyordum.. harbiden sok filan gecirdigini dusunmeye baslamistim..
Ne yapacagimi bilemeden odanin icinde volta atmaya basladim..bi saga bir sola yuruyordum.. telasli ve korkarak.. sigaranin birini bitirmeden digerini yakiyordum…
Ya gercekten soka girmisse?
Yaklagib bir saat boyle gecti.. bunun yeni bir oyun oldugunu anladigimda sevismeye baslamistik..
Kavgalarimizin cogu seviserek sonlaniyordu.. hatta bir donem sevistigimiz zamanlar disinda aramiz hep kotuydu..cok siradanlasmisti iliskimiz..tek paylasimimiz cinsellikti.. bunu kendi icimde sorguladim defalarca.. neydi bizi birbirine baglayan?iki sidik torbasi mi yoksa sevgimiydi?
O zamanki mal aklimla bizim sevgimizde kavgalarimizda buyuk gibi sacma bir cozumlemede bulunmustum..
edit: imla

@99 sorma kanka..ben onu o kadar cok sevdimki gozum hicbirsey gormuyordu..
ayrica abime anlatmama gerek yoktu cunku o herseyin farkindaydi..
abim ilk gordugunde bu kiz sana yaramaz demisti ama dinlememistim..o da ustume gelmedi birdaha.. gelse nolacak, bendeniz bir mal gibi kiz arkadasimi savunurdum kesin..