soğuk nöbetçi kulübesinde kalbi ısıtan eller

Oya LAN adam sağ eliyle saatlerce bakismis helal valla ben doğrudan pompaya yediğim

okul kapısında nöbet sırası bizim sınıfa gelince, beraber tutabilecek şekilde ayarladık..
koca bir gün sadece o ve ben.. küçücük kulübede olacaktık..
resmi adımı atmak için sayısız fırsat demekti bu..
nöbet günü geldiğinde havanın soğukluğun avantaj olacağından bihaber içimde fırtınalar kopuyor isyan ediyorum soğuğa.. böyle hayal etmemiştim o günü çünkü... güneşin kızılı, kuşların cıvıltısı eşlik etmeliydi bize, ayaz değil..
ellerinin üşüdüğünü söylediğinde sınıftan eldivenini getirmeyi teklif etmiştim..bir kaç tekrar etmeme rağmen reddedince,bir an gaza gelip ben ısıtayım o zaman diyip, minik ama hafif tombul elini tuttum..
aslında baya çekinmiştim ama dedim ya gaza gelmiştim bir kere..hem o da bana karşı boş değildi.. yoksa o gün gözlerimin içine neden derinden ve manalı baksın..
gözlerinin içindeki ışıltı bu hareketimden fazlasıyla hoşnut olduğunu gösteriyordu.. yıllar sonra elini tutmam için eldiveni reddettiğini itiraf etmişti..*
işte o an benim en mutlu olduğum andı... ayaklarım yerden kesilmiş,bu nöbet hiç bitmesin istemiştim... çünkü akşama kadar elini tutabilir, aşkımı haykırabilirdim...

okudum lan okudum !

devam edim mi beyler?

et ulan et ! şukular seninle..

hayatımın tamamen değişeceğinden habersizdim... o an sadece "biz" olmanın mutluluğu vardı içimde...
herkesin örnek gösterdiği bir ilişkinin bir başlangıcıydı bu..aşk denince akla ilk gelecek çiftin başlangıcı...
18 yaşımdan gün almama 3 ay vardı o gün... öss stresi içindeydik..
ama onunla ne beraberken ne öss ne başka birşey... hayat duruyor ve sadece ikimizin olduğu bir boyuta geçiyorduk...
okul çıkışı her gün beraber takılıyorduk... el ele, göz göze.. birkaç ayımız böyle,toz pembe geçti..
taki onu öss stresi çekilmez hal alıncaya kadar..

@6 eyv panpa.. yazam biraz daha belki okumak isteyen olur..
beyler okuyorsanız ses edin la..

ben rahattım açıkçası... ki halen öleyim.. herşeyi gibime çok takmam..
ama o her an patlamaya hazır bir bomba gibiydi..
sınav yaklaştıkça stresi artıyor, stresi arttıkça beni stres topu gibi kullanmaya başlıyordu...
seviyordu beni ama.. hemde delicisine... bu yüzden alttan aldım hep...
arkadaşındayken neden mesaj attın diye çemkirmesini bile alttan alıyordum...
bu ufak şeylerin ilerde artacağından habersiz, alttan almaya devam ediyordum.. sınava girecektik ve ona destek olmalıydım.. sanki sınava sadece o giriyor..ben girmiyorum.. herşeye rağmen mutluydum, mutluyduk...

istanbulda beraber üniversite okumak istiyorduk...
ne zaman bunalsak bunu konuşup, saatlerce hayal kurardık.. gözümü kapattığımda bir adım atsam boğazın serin sularına düşecekmişim gibi hissedene kadar hayal kurmaya devam ediyorduk...
nihayet o gün geldi.. farklı okullarda sınava girdik...
bizim dönemizde 45 mat sorusu vardı.. benim sınavım iyi geçmişti ya onun??
sınav sonrası annemlerle muhabbet edip kendime gelince hemen onu aramalıydım... sevincimi paylaşıp onun sınavını sormalıydım..
ve artık hayalini kurduğumuz güne çok yaklaştığımızı konuşmalıydık...
bütün bu rüya onun hıçkırık seslerini duyana kadar devam etti..
sevincimi paylaşamamıştım bile.. konuşamıyor,sadece ağlıyordu..

ağladığını duyunca nasıl geçti diye soramadım bile..
ve o an başımdan kaynar sular döküldü.. kötü geçmiştiki ağlıyordu.. bütün hayallerimiz nolacaktı?
ondan ayrı mı kalacaktım? hiç böyle konuşmamıştık,hep beraber gidecektik..
ve karşıdan bir ses geldi..
+ mat'ten sadece 33 tane işaretleyebildim *dedi
ve arkasından kesin kazanamayacağım vs...
teselli etmeye çalışsamda boştu.. bitmişti herşey.. hayallerimiz suya düşmüştü..
hayal kurmak güzeldir..
ancak pek azı gerçekleşir..
artık bir gün sonra gazete alıp cevap anahtarına bakmayı beklemekten başka çaremiz yoktu..

vay amk ya..resmen giblenmeme rekoru kırıyorum..

bu başlıkta kendi başıma takılıyorum *

copy paste gibi görünüyor ama okudum

okudum panpa devam

@14 yok amk ya
@15 giriyorum hemen bir part daha

o gece ne o onu ne de beni uyku tuttu...
telefon kulağımda uyuyukalana kadar onu teselli etmeye çalıştım...
sabah kalktıgımızda herkes gibi bizde kahvaltı yapmadan koşa koşa gazete almaya gitmiştik...
kendi sonucumu ailemle paylaşmadan onu aramıştım..
bu sefer dünün tam aksine gülüyordu.. çünkü işaretlediği 33 sorunun tamamı doğruydu.. evet bir eşit ağırlıkçı için fena sayılmazdı ve istanbul kapıları onada açılmıştı..
hayal ettiğimiz herşeye ulaşmak için gün saymaya başlamıştık...

ve o tarihi gün, istanbula gideceğimiz gün gelmişti..
ben abimle beraber evde yaşayacaktım o özel yurtta kalacaktı...
kendisine bakamayan iki çocuk, beraber istanbula gidiyordu.. diğer yarısına, sevdiceğine kol kanat gerecekti..
aslında hiçbir şeyin hayal ettiğimiz gibi olmayacağını, bizi bekleyen fırtınalı kavgalardan habersiz istanbula gelmiştik..
istanbulda ilk aylarımız, küçük bir şehirden gelmenin heyecanıyla mükemmel geçmişti..

devam mı beyler?

panpa sen yaz sonunu merak ettim daha sonra okuycam
rezerve