sozlukteki 1 mayıs havası hakkında

birşeyler söylemek istiyorum panpalar fazla uzatmayacağım.

şimdi burada hepimiz her konuyla ilgili makarada yapıyoruz ciddi muhabbetde ediyoruz. 1 mayıs olunca haliyle sözlüğün gündemi 1 mayıs üzerine dönüyor. taşşak geçenlerde var onlara kızanlarda. ben taşşak geçenlerede bişey demiyorum açıkçası. ama merak ettiğim bunu yaparken ironi mi yapıyorlar yoksa ciddiler mi?


aramızda babası, annesi, abisi veya bir yakını işçi olan arkadaşlarımızın sayısı herhalde hiç az değildir. peki onların yaşadıkları zorluklara tanık olup sonra 1 mayısı bayram olarak kutlayanları eleştirmesinin sebebi ne olabilir?

eğer bugün meydanlara bakarsanız işçi bayramında işçiden fazla öğrenci ve siyasi oluşumların temsilcilerinin olduğunu göreceksiniz. peki toplumumuzun oradaki insanlara bakış açısı nasıl? terörist.. sesini çıkaran, hakkını arayan adalet isteyen insanlara biz terörist gözüyle bakıyoruz. yani bugün kendisini mağdur eden siyasi iktidarları her zaman ödüllendiren işçilerin haklarını savunan binlerce insana işçi bile sempati duyarak bakmıyor. he arada provakötler yok mu var amenna.

ben sol görüşlü bi insan değilim. ama sosyal adaleti savunan bir insanım. hayatını işten eve evden işe gidip gelerek tüketen az gelirli ses çıkmayan insanlarında hayatlarının güzel olmasını istiyorum. çoluğunu çocuğunu alıp tatile gidebilsin mesela. tabi bunun için iyi bir gelire sahip olması lazım. hastalandığında hastanelerde günlerce sürünüp dert sahibi olmasın mesela, çocuklarını güzel okullarda okutup geleceğini garanti altına alabilsin mesela. zira buna en çok bu insanların çocuklarının ihtiyacı var. çoğunun başka bir şansı yok, belki ilerde 3-5 birikimiyle bi iş kurar şansını dener diyebileceği tek atımlık barutu bile yok. bunları daha uzatırım ama okunma ihtimalini iyice düşürürüm.

sonuç olarak o sevgililerinize ne hediye alacağım diye günlerce düşündüğünüz sevgililer günü ıvır zıvır günü gibi kapitalizmin insanları elini cebine sokmaya zorladığı yalandan bayramlarla karıştırmayın bu bayramı. bugün hayatı o kadarda kimsenin umurunda olmayan işçinin, kendisini size hatırlatma şansı bulduğu benim haklarım var diyerek hesap sorabildiği gündür. buradaki arkadaşlarımızın kardeşlerimizin çoğunun yaşının 16-30 yaş aralığında beyler. buradaki insanlar gelecekte iş güç sahibi olacak kimisi patron olacak kimisi yönetici kimisi memur kimisi işçi. dışarda yaşananların içinden birgün sizde yürüyecek geçecek ve yaşayacaksınız. biraz daha duyarlı ve anlayışı olmanız dileğiyle.