sozluk formati

hadi lan bahtsız bedevi

Rizorve

adam dizi yazmış amk

reserveeeeee

hadi amk o kadar okuduk yalan hikayeyyi devam et giberim

Mastürbasyon yaptıktan sonra tekrar sınıfa gittim. Ne olacaktı bu işin sonu bilmiyordum. Asıl kötü olan dokunduğum her yeri yakıp yıkmamdı. Mıknatıs gibiydim, taktan hayatları kendime çekip daha taktan hale getiriyordum.

ders başlayınca esra’nın yanındakiler sıralarına geçti. Esra hala hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Popüler bir kızın daha da popüler oluşu söz konusuysa bu kötüye işarettir. Kesinlikle artan populasyonun sonucu onun sonudur. Esra’da bu durumdaydı. Öğretmen ona çıkması için izin verdi. Ardından esra müdürden izin alıp evine gitti. Eğer kaybedeceklerim olsaydı hayatta, içimde inanılmaz bir korkuyla yaşıyor olurdum. Ama kaybedeceğim bir şey yoktu. ben böyle düşünüyordum ama zaman yaptıklarımın bedelini ağzıma vererek ödetecekti.

okuldan sonra eve gittim. Ne seda ne sude gibimde değildi. Hiç olmamışlardı ki. Sadece kendimi aptalca amaçlara adamıştım. Onlar da bu amaçta yer etmişlerdi. Seda her zaman ki gibi bana yiyecek bir şeyler hazırlıyor. Yemek yemek için tezgahın önünden geçerken elimi poposuna değdiriyorum. Ama bu değdiriş kaza süsü verilmiş halde. Önemli değil, diyip gülümsüyor seda. Bense kalçalarını düşünüyorum. En az bir genç kızın ki kadar sıkılar. Bana en iyi davranan kişiye bunları yapıyorum. içimdeyse en ufak bir kıpırtı yok. Normalmiş gibi karşılıyorum. Yine rutin geçiyor söz konusu gün. Yemekler yeniliyor, iki embesil birbirlerine kur yapıyor ve ben düşünüyorum. Düşündüğüm şey ise karanlık. Aptal aptal her seferinde daha arttırıyorum karanlığın şiddetini. Sonunda beyaz bir ışık gibtir ediyor tüm pisliği. En büyük pislik olarak ilk ben yok oluyorum. Odama gidip yarını bekliyorum.

sabah erken uyanıp üstümü giyiniyorum. Yaşadıklarımın en iyi getirisi uykular. Daha az önemliler artık benim için. istediğim zaman kalkıp sövmüyorum uyanışlara. Artık sövme kotam dolu halde. Bütün sövgülerim yerini buldu.

1. Derse erken kalkmama rağmen geç gidiyorum. 15 dakika kadar geç giriyorum sınıfa. Sınıftakiler müdür tarafından çağrıldığımı söylüyor. Çıkarken esra’ya bakıyorum. Nefretle karışık bir gülümseme var suratında. “gibtir” diyorum kendime. Olacakları önceden tahmin eder gibi.

müdürün odasına gidiyorum. Girer girmez suratıma sağlam bir tokat çıkartıyor. Ardından iki eliyle yakamdan tutup sarsmaya başlıyor. “namussuz şerefsiz” diye bağırıyor. içeride bir kişi daha var. O da bana sinirli şekilde bakıyor. Sonradan öğreniyorum ki o kişi esra’nın babası. O gün tepkisiz kalmayı seçiyor.

müdürün hakaretleri her saniye daha da artıyor. Ardından al tasdiknameni gibtir git bu okuldan diyor. “beni atmanız o kızın huur olduğu gerçeğini değiştirmez” diyorum. 17 yıllık hayatımın en büyük cesaret gösterisi. Söylerken ben bile geriliyorum. Müdür daha da çok sinirleniyor. Daha fazla hakaretle uğraşamayacağım için kapıyı çarpıp gibtirip gidiyorum.

anlayacağınız esra olanlardan babasına bahsediyor. Elit bir aile olduklarını söylemiştim. Rahat uzanıyor kolları. Babası müdürle konuşuyor. Ve ben gibtir ediliyorum. Okuldakiler ise her zaman müdüre küfrettiğim için atıldığımı zannediyorlar. Mutlu’yu hüzünlü gördüğümde biraz pişmanlık hissetmiştim ama şimdi iyi ki yapmışım diyorum. eve giderken kafamda ki tek soru babamın nasıl tepki vereeceği.

eve girdiğimde yine aynı şeyler oluyor. seda yemek hazırlıyor ben vücuduna bakıyorum. Okuldan atılsam da korktuğumu hissetmiyorum.

akşama doğru babam geliyor. Bu sefer anlıyorum ciddi anlamda korkuyormuşum. Ama daha kötüsü oluyor. müdür olanları babama anlatmış. Bunu hiç hesaba katmamıştım. Babam eve girince gerçek anlamda terör estiriyor. Bana küfredip duruyor. Ardından banyoya gir diyor. huur çocuğu evimizin dıbına koymadığı yetmezmiş gibi bir de üste çıkıyor diye düşünüyorum. Fakat bir gerçek var ki benim yaptığımın da onun yaptıklarından aşağı kalır yanı yok. Banyoya girip üzerimi çıkartmamı istiyor. çırılçıplak kalıyorum. Ortaokulda bu şekilde dayak yediğini söyleyen arkadaşlarım vardı. inanmazdım. Meğer gerçekmiş diyorum. babam kemerini pantolonundan çıkartıyor. Anadan üryan bedenime vurmaya başlıyor. Öyle yavaş falan da değil, bildiğiniz kafire vurur gibi. Acıtmıyor diyen varsa veya filmlerde bu şekilde vurulduğunda ağlamayan kişilere inanan varsa unutsunlar. Böyle bir acı tarif edilemez. Hele ki 17 lik sıska bir beden söz konusuysa acı iki katına çıkar. ilk vurduğu anda basıyorum çığlığı. Aynı anda gözlerim dolu dolu oluyor. her vuruşunda gözyaşlarım düşüyor. Giderek sertleşiyor darbeleri. Bir süre sonra alışıyorum bu yüzden bağırmıyorum. Ama darbeler etkisini hafiften yitirse de sırtımın sızlanmalarını durduramıyorum. Hüngür hüngür ağlıyorum. Seda üzülüyor mu bilmiyorum. Hiçbir şey hissetmiyorum. Aslında ağlamalarım sadece darbeler yüzünden değil. tanrı’ya ağlıyorum. Beni bilmem kaçıncı kez yüzüstü bırakmasına. Şeytan deseniz çıkarcı. Şu anda babamla arkadaş olmuş durumda. Babam vurmayı kesip içeri gittiğinde doğrultamıyorum bedenimi. Odama gidip yüzüstü yatıyorum yatağa. Bir yandan da ağlıyorum. Sırtım yaptıklarımın bedelini ödüyor. Acının verdiği sızlanmalara rağmen bedenimin bitkinliğiyle uykuya dalıyorum.

reserve ne ibretlik hikaye ama :(

sabah uyandığımda ne yapacağımı düşünüyorum. Okuldan atıldım, babam sırtımı gibti ki uyandığımda hala dayanacak gücü kendimde bulamıyordum. Hele ki biri sırtıma dokunduğunda direk gözyaşlarım akmaya başlıyordu. Birinin sırtıma değmesinden kasıt evden duvara değmem vs yoksa arkadaşım falan yok.

sabahın yedisinde kalkıp odamda voltalamaya başladım. Düşündükçe eriyordum. Hayatımın nasıl bu hale geldiğini sorguluyordum. 14’üne kadar esprili sosyal çalışkan birinden daha çok içine kapanık ama yine çok çalışkan birine dönmüştüm. 17’imde ise taka batmıştım.” dıbına koyayım baba dıbına. gibtin hayatımı. Ne yapacağım lan ben şimdi? “bu tarz küfürler edip duruyordum. Ergenliği attığımı sanıyordum ama o küçümsediğim ergenler gibiydim bende.

seda saat 10 gibi kalktı. Birlikte kahvaltı yaptık. Bana olanlardan bahsetmiyordu. Hepimiz için en iyisi buydu.
öğlene doğru sude’yi çağırdım. Hiç utanmadan yaptıklarımdan bahsettim. O da ruhsuz biri gibi davranıyordu. Umursamadı bile olanları. Bana dönüp “açık lise ye kaydolsana” dedi. Kendimi en kötü hissettiğim yerlerden biri olacaktı açık lise sınavları. Bu fikri sude vermişti. Yoksa hayatta aklıma gelmezdi.

sude’ye “birlikte olalım mı” dedim. “tamam” diyip üzerini çıkardı. Öyle görünce vazgeçtim. Boğazlanmayı bekleyen kurbanlık koyun gibiydi. “ya da gibtir et gel otur” dedim. Üzerini giyip yanıma oturdu. Madem herşeye karşı dürüst davranıyordum ona da dürüst davranayım dedim. Onu videoya aldığım görüntüleri gösterdim. Gözleri doldu. Ama yüzündede gülümseme vardı. Aslında pgibolojik açıdan taktan hayatım sude’nin ki ile yarışamazdı. O çıtayı çok yükseklere taşımıştı. Bu arada abisi hapisteydi. Yaklaşık 1 hafta önce bıçaklı yaralama suçundan içeri girmişti. Ne kadar kalacağını bilmiyordum.

söz konusu bir hafta içinde durmadan seda’nın beni babama karşı dolduruşlarına tanık oldum. O iyi kadın gitti yerine hayatımı mahvetme misyonu edinmiş biri geldi. Durmadan evde boş boş oturmamdan bahsediyordu. Bu arada açık liseye kaydolmuş sınav zamanını bekliyordum. Babamsa beni çokta işe soktuğunu söylüyordu. Pazartesi günü bir tekstil atölyesinde çalışmaya başlayacaktım. O kadar bağlantısı olan bin kurusu sırf muallakliğine beni burada çalıştıracaktı. Tekstil atölyesi, okuldan nefret eden bir kişiyi 1 haftalık çalışma sonucunda okula aşık edebilirdi. Beni ise daha da acımasız kılacaktı. Seda’nın babamı dolduruşlarının sonucunda evde durmadan ona kaza gibi yaparak dokunuyordum. Arkasına sert bir şekilde dayıyordum, yanlışlıkla göğüslerine çarpıyormuşum gibi yapıyordum. Ama yavaş yavaş ne yaptığımı farketmeye başlamıştı. Bunun sonucunda beni daha da kışkırtmak için daha transparan şeyler giymeye başlamıştı. Ama ona açık açık dokunamayacağımı biliyordu. Bu yüzden bu yolu seçmişti. Yanıldığının farkında değildi, daha önce yaptıklarımı bilseydi bu şekilde düşünmezdi. Sonunda pişman olacaktı.

devam la arjan

pazartesi günü sabah kalkıp tekstil atölyesine giderken içimin sızladığını farkettim. Fakat bu daha başlangıçtı.

tekstil atölyesine giriyorum. Beni beklediklerini söylüyorlar. Fakat böyle bir ortam olamaz. Cehennemin istanbul şubesi. Etraftan yükselen bulutlar arkada çalan arabesk müzik herşey nefret ettiriyor hayattan. Arabesk müzikten nefret ederim. Ama öyle böyle değil. müziğin çaldığı yerden uzaklaşırım. Burada böyle bir durum söz konusu değil. mecburen maruz kalacağım bu iğrenç müziğe.

o kızı iyi ki gibmişsin lan. Aferin. gibtir et dıbınakoyim dert etme.

atölyede yaklaşık 20 kişi çalışıyor. Son ütücüsü, overlokçusu, çırağı bilmem neyi. Ben de çırak olarak başlıyorum. Adam bana maaştan bahsediyor. Haftalık 150 lira. Yemek yol zaten yok. Anlayacağınız sadece temel gereksinimleri karşılayabilirm. Ayrıca ev kirası vs olsa çoktan ölüyüm. Benim gibi işe yeni girmiş 2 kişi var biri kız diğeri erkek. Yanlarına gidiyorum. “merhaba” diyorlar ama içimde ki sıkıntıyı tarif edcek kelime yok. Ne işim var lan benim burada diyorum. şu gibtiğimin arabesk müziği, barzo barzo konuşan idiotlar. ilk kez yaptıklarımdan bu denli pişman oluyorum. Olay yine babama dönüyor. Günlük klişe küfürlerimi bir kez daha yineliyorum kendisine.

basit işlere veriliyorum. Getir zütür yapıyorum daha çok. Kesilecek parçaları vs. yanımdakiler de benimle aynı şeyi yapıyorlar. Kız 18 erkek 16 yaşında. Ardışık sayılar gibiyiz. Onların da hayatının daha sonra da çok iyi olmadığını öğreniyorum. Kız dersleri iyi olmasına karşılık 18’inde okuldan alınıp burada işe verilmiş. Bunun nedeni babasının onu bir erkekle el ele görmesi. Fazlaca muhafazakar çoğunun ailesi. Çocuk ise iki sene üst üste sınıfta kalmış. Sonunda burada çalışmaya başlamış.

yavaş yavaş vücudum atmaya başladığında saate bakıyorum. Asıl o zaman çöküyorum. O kadar çalışma sonucunda saat henüz 9. Sadece 1 saat geçtiğini görünce çıldıracak gibi oluyorum. Çünkü en az 12 saat çalışılıyor. O da herhangi bir şekilde mesaiye kalınmazsa. Yanımdakiler bunaldığımı hissediyor. Ne olduğunu soruyorlar. “hiç” diyorum. halbuki gebermek istiyorum.

adam eminem amk