sozluk formati

sabah uyandığımda kız çoktan kalkmıştı adını bile bilmiyordum. söylemedi de zaten.
bana dönüp "paran mı var mı kahvaltılık alalım" dedi. ha gibtir dedim. ben de ev buldum diye seviniyordum meğer söğüşleniyormuşum. parayı vermek zorundaydım. ne kadar olduğunu sordum "5 lira"dedi. ona 5 lira verince geriye 7 liram kalmıştı. bilmem kaçıncı kez acınacak durumdaydım.

kız 15 dakika sonra elinde simitlerle geldi. yanına da 50 kuruşluk meyöz küçük paketlerden almış. önce ki evde en azından bir çay yapan vardı burada o da yok. yine de açlığın etkisiyle simidi silip süpürdüm. kız " ne zaman gideceksin" dedi. haydaa! ulan yeni geldik ne gitmesi.
-ne kadar kalabilirim dedim.
+yarına kadar.
- bu kadar mı ?
+ne bekliyordun yoksullar çadırı mı burası?
daha fazla üstelemedim. güzelliğine bakmadan kevaşelikte sınır tanımıyordu. yemek yedikten sonra evden gitti. bende evin için de paraya dönüştürebileceğim şeyler aramaya başladım.

başta güzel edebiyat yapıyordunda zorlama artık tamam orda kalsın olayları yaz şimdi

acındırmamak için dalgaya vurmaya çalışıyorum. ne yapayım ölümüne depresif mi yazayım?

uzun yaz bari be kurgucu...

suna yı gibecektin ne oldu?

(Zz artık haz vermiyor)

sen takma onları panpa yaz peçetler hazır seni bekliyoruz

panpa yinee ben geldiim, bekliyoruz.

amk bu bin şuan bizi yiyor amk
(bkz: )minibüste uyuyor taklidi yaptım
edit:hikaye güzel saygım var ama yalan yani

amk bütün istanbuldaki kızları gibti hala anasına gelemedi yawşak
edit: ara ara sadece başlıklara baktım. hep bi kızı gibiyo zütlek

Beyler boşalan çıksın

@1219 onu gibeli çok oldu olm, okumuyor musun sen amk?

Beyler boşalan çıksın kasıyo

Sonra tımarlı sipahiler geldi. Bizde bağırdık "en böyük asker bizim asker "

yav kardeşim tamam iyisin hoşşun da çok yavaş ilerliyoruz amk gibicem dalağını he

üvey anasını gibti öküz takip etseydin okurdun

arjantinli adam panpa iyi güzel yazıyonda hayal ürünü bunlar be bak burada da söylemişsin
(bkz: )minibüste uyuyor taklidi yaptım
edit: hikaye güzel ama yalan

kız evden gittikten sonra değerli şeyler aramaya başladım. para veya herhangi bir şekilde maddiyata çevrilecek. ama pek eşyası yoktu. para bulma ümidimden de vazgeçmiştim. onun odasını ararken çekmeceleri açıp kapattığım için kapının açılma sesini duymadım. kız beni o halde görüne "gibtir git çabuk " dedi. yüzüne bakmanın veya onunla konuşmaya çalışmanın bir anlamı yoktu. sırt çantamı alıp evden çıkıp gittim.
7 liram vardı ve sokaktaydım. mideme boyun eğip yemek yedim. kalan param 4 liraya düştü. gece olduğunda artık ne biriyle muhabbet etmeyi düşünüyordum ne de iş bulmayı. hayallerimin tükendiği yerdeydim. belki de işi uzatmayıp tadında bırakmalıydım. bir kişi fazla ya da bir kişi az ne fark ederdi. yokluğum dünya için büyük bir kayıp olmazdı. bir söz vardır "intihar ederken bile ya ölürsem kaygısı" diye. o sözün anldıbını daha iyi anlıyordum. kaybedecek birşeyim yoktu ama yine de ölmekten korkuyordum. hemde iliklerime kadar korkuyordum. ölüm düşüncesi, başkalarının sahip olduklarına sahip olamama düşüncesi belimi büküyordu. dayanmaya çalışıyordum bu yüzden. ama bir sınırım vardı ve o sınırı çoktan geçmiştim. birinin hayatını alacak kadar öfke doluydum diğer yandan ölüşünü izlemeyi göze alamayacak kadar korkak.

2 saattir aralıksız okuyorum panpa devam etmezsen giberim

(yahu beyler taşşağına birşey yazmışım ne var bunda? bu sözlüğün amacı bu değil mi zaten? ayrıca yaşadıklarım yüzünden hep o ruh haliyle yaşarsam nasıl dayanabilirim?bu kadar sığ düşünmeyin arkadaşlar)

rezerved