Hayatımın en zor zamanlarını yaşıyorum bir yere ulaşmam lazım ama hiç doğru yola giremedim korktum saklandım kaçtım ama dertlerimdende kurtulmaya çalıştım boş durmadım hiç gel görki elde var sıfır ne bi dostum ne bi arkadaşım ne beni bekleyen birileri nede beni seven birileri olmadı asosyallikte zirve yaptım resmen neden bilmiyorum ama ne yazıkki böyleyim insanların beni ciddiye almamalarından aşağılamarından dışlamalarından korktum hep bu halimden kurtulamadım bi türlü çok düşündüm ama az iş yaptım hiç bişey düzelmedi hala asosyalim ve bu gidişle düzelmicek ama hala inancım var her şeyin istediğim gibi olacağına 10. Sınıfım ve bunu yapmak başarmak zorundayım yoksa hayatım boyunca böyle aşağılık biri olarak kalcam. Bu hayat böyle geçmiyor hep hüzün hep keder çok zor.