Babamın ajandasında bulduğum bu hikayeyi sizinle paylaşmak istiyorum.

Olay 1700'lü yıllarda T... ilinin, P... ilçesinin, K... köyünün, S... mezrasında yaşanıyor.

Rez alın anlatıyorum.

S... mezrasında 10 kişi ikamet etmekteydi. Köylerde fare çok olduğu için önlem olarak kedi beslenirdi ve evlerin çeşitli bölgelerine fare zehri koyulurdu. Fareler dolaşırken o zehir farenin ayaklarına bulaşırdı. Ayaklarına fare zehri bulaşan fareler ambarlara girerek un yiyorlar ve fare zehrini una bulaştırıyorlardı.

Okuyan yoksa anlatmıyorum. Duvara mı anlatayım. Okuyan varsa atıyorum rez alın.

Köyün meşhur yemeğinin adı “Şir” di. Şir yemeği hamurdan yapılan bir yemek olduğu için ambarlardaki un kullanılırdı.

Bu köyde yaşayan bir aile şir yapmak için bu ambarlardaki unu kullanmışlardı. Un fare zehrine bulaştığı için aile zehirlenmişti.

Okuyan yok galiba.

Ailenin bir ihtiyar nineleri vardı. Nine beşikte uyumaya çalışan bebekle ilgilendiği için şir yemeye zaman bulamuyor. Şir yemeye zaman bulamayan ihtiyar nine ve bebek zehirlenmiyor. Diğer aile bireyleri zehirlenip ölüyor. Bu olaydan sonra kadın bunalıma giriyor.

Kış mevsimi olduğu için kar çoktu. Bazen karın boyutu 1 metreyi aşardı. S... mezrasında tek ev vardı. Çevreden geçen köylüler evin bacasının tütmediğini görüyorlar ve şüpheleniyorlar. Eve doğru gidiyorlar. Eve vardıklarında ihtiyar kadınla bebek hariç aile kompile zehirlenip öldüğünü görüyorlar.

Bitiriyorum az kaldı son part.

Bebeğe ihtiyar ninesi sahip çıkıyor ve onu büyütüyor.

işte bizim soyumuz o bebekten geliyor. Eğer o bebek ölseydi bizim kabile olmazdı. Ben bile olmazdım.

Hikayem burada bitiyor. Beni dinleyen (Dinleyen var mıydı bilmiyorum) birkaç kişiye teşekkür ederim. Başka bir hikayede görüşmek üzere...