sosyalfobiyi nasıl yendiğimi ayrıntılı anl

anasınıfı ve ilokuldaki hatıralarımı hep gri bi şekilde hatırlarım. soğuk bi gri. çoğu zaman bişeye üzüldüğümde moralim bozulduğunda, eskiden yaşadığım şeyler üstüme çöker. birden hepsini hatırlarım hatırladıkça daha çok moralim bozulur. fırsat kolluyo muallakler yani. direk liseye geçicem hatırlamak istemiyorum daha fazla ayrıntılı anlatıcam dedim ama benim kafa gitmesin şimdi akşam akşam gibtir edin ayrıntıyı

anlat panpa

elim hep buz gibiydi bide karnım ağrırdı amk.hep tedirgindim.o zamanlar neden böyleyim diyebilecek drumdada değildim tabi, anasınıfı ilk okul orta okul hep aynı geçti. konuştuğum insanların gözüne bakamazdım. kızlarla konuşamazdım utanırdım bu klagibtir zaten. topluluk önünde sunum yapamazdım, sunum dediğimde ilkokulda gruplara ayrılıp ödev yapardık tahtanın önünde herkes okurdu ödevini.vay amk baya heycan yapardım. şimdi bile bi kötü oldum hatırladıkça.bu arada evdede taktan bi hayat yaşıyodum. hergün kavga gürültü. annemle babam. babamın dangalaklığı aslında. evde herkesle kavga ederdi adam. evin huzurunu kaçıran kişiydi kısaca. lise2 ye kadar dayak yedim. aşşalandım.bunları yaşayan biri dayak yiyen onuru kırılan biri nasıl özgüvenli olsun lan? yani suç bendede değildi. benim bu hale gelmemi sağlayan babamdı bence.

yani taktan bi çocukluk geçirdim diyebilirim.olm hatta şimdi hatırladım vay amk. benim sitede 2-3 tane arkadaşım vardı biri kızda hatta. babam hep engellerdi onlarla oynamamı, biri kürttü diğerleri dinciydi. babamda biraz solcuydu.ve ruh hastasıydı. engelledi beni hep yanlız büyüdüm bi nevi. anasınıfına kadar tabi. anasınıfına gittiğim günler dün gibi aklımda.* kustum, baya baya kustum karnım ağrıya ağrıya gittim ilk günü annem yanımdaydı.o da gidince yanlız kaldım 30 kişi içinde. karnım ağrıyodu..

çok araştırdım. zaten benim gibi insanlar, yani özgüveni az olan takıntılı insanlar, genelde baskı altında, şiddet görmüş bi çocukluk geçirmiş. aile gerçekten çok önemli bunu anladım. neyse.babamın geçmişte yaşadıkları geçirdiği ameliyatlar onu bu hale getirmiş diye avutuyorum kendimi hep. çünkü başka türlü onu affedemem.onu affetmessem asla kurtulamam geçmişten geçmişten kurtulamassam ömür boyu kaybeden olurum..

bednede var panpa kızların yüzüne bakamıyorum amk bide bir ortama girdiğimde çok çekiniyorum. Bide yeni tanıştıpım insanlarla konuşmaya çekiniyom amk. Durum vahim yani amk.

paranoyak biri olarak dinlemedeyim.

rezerved

@33 adam sosyal fobiden yeni çıkmış yarram öyle herkesin gözü üstünde deme utanıp saklancak kıytı köşeye yazmaz sonra bi şey

@34 hoşt deseydin hemen
bide yere çömelicen hareket etmicen

@32 özet geçmicem panpa
@33 he amk çok heycanlandım :/ *

rezerved

ben ilk dayağamı galiba 4 yaşımda yedim. galiba diyorum çünkü öncesini hatırlamıyorum pek, balkondaki saksıyı düşürmüştüm, kolum çarpmıştı lan bilerekte değil. şimdi zamane bebeleri bilerek düşürüyo, var öle binler, ama yeminle kolum çarpmıştı. tabi ben bunu babama anlatana kadar kendimi yerde buldum, kulağam çınlıyodu. sonra yaklaştı bağarmaya başladı tüm gücüyle ağzından salyalar aka aka. işte o anı senede bi rüyamda görürüm amk. işte o an her şeyin başlangıcıydı bence.

anlat anlt hadi herkes seni izliyo herkesin gözü senin üstünde. anlat ulan çabık

reserved ama özet geç bu kadar yayma konuyu

reserved

geç evlenmiş bir çiftin ilk çocuğuydum ben doğduğumda babam 45 yaşındaydı. bana göre geç. belki benim yaşadığım sorunları o da yaşamıştı.bu yüzden evlenememişti 45 yaşına kadar.ne tak yaşadıysa bana da bulaştırdı orası kesin. annemse tam tersi daha sosyal neşeli bi tip. tabi ben büyüdükçe babamın manyaklıklarına daha çok şahit olmaya başladım, başlarda babamın işten dönüşünü beklerdim dört gözle, bilmiyorum sonraları çok değişti babam. kalp krizi geçirdikten sonra iyice sinirli biri oldu, bu siniri bizi mahvetti halada mahvediyo..

reserved

reserved

reserved