sosyalfobiyi nasıl yendiğimi ayrıntılı anl

atıyorum. geçenkinde fazla yüzeysel kaldığımı anladım beyler, iç dünyamı fazla yansıtamadım ayrıca, sözlükte beni tanıyan insanlardan çekindim. eskiden olduğum kişiyi kimsenin bilmesini istemem açıkçası neyse uplamaya göre anlatıcam sabaha kadar burdayım dertleşicek panpalara selam olsun giblenmessemde canınız saolsun panpalar ben 1 sigara yakıyım

giblenmemeye doğruuuuu..

@4 nikinden biraz korktum panpa

olm geçmişi hatırladıkça sigara içesim geliyo ben bi tane daha içiyim siz az daha toplaşın amk eminem açtım arka plana hüzünlenmiyim diye .d

@12 bende okuyom yarram havan kime hangi üni?

ben ufaktan başlıyım gece uzun zaten, eveeet..

yıllar yıllar önceydi, hayatımın hem en mutlu hemde unutamıycağım şeyler yaşadığım taktan zamanlarıyda. herşeyin başlangıcı olan zamanlar. kişiliğimin oluştuğu ileriki hayatımda nasıl bi insan olucağımı belirleyen yıllardı. çocuklukta yaşananlar gerçekten unutulmazmış, bazen rüyama bile girer. düşünün kaç küsür yıl geçmiş olmasını rağmen..

geç evlenmiş bir çiftin ilk çocuğuydum ben doğduğumda babam 45 yaşındaydı. bana göre geç. belki benim yaşadığım sorunları o da yaşamıştı.bu yüzden evlenememişti 45 yaşına kadar.ne tak yaşadıysa bana da bulaştırdı orası kesin. annemse tam tersi daha sosyal neşeli bi tip. tabi ben büyüdükçe babamın manyaklıklarına daha çok şahit olmaya başladım, başlarda babamın işten dönüşünü beklerdim dört gözle, bilmiyorum sonraları çok değişti babam. kalp krizi geçirdikten sonra iyice sinirli biri oldu, bu siniri bizi mahvetti halada mahvediyo..

ben ilk dayağamı galiba 4 yaşımda yedim. galiba diyorum çünkü öncesini hatırlamıyorum pek, balkondaki saksıyı düşürmüştüm, kolum çarpmıştı lan bilerekte değil. şimdi zamane bebeleri bilerek düşürüyo, var öle binler, ama yeminle kolum çarpmıştı. tabi ben bunu babama anlatana kadar kendimi yerde buldum, kulağam çınlıyodu. sonra yaklaştı bağarmaya başladı tüm gücüyle ağzından salyalar aka aka. işte o anı senede bi rüyamda görürüm amk. işte o an her şeyin başlangıcıydı bence.

@32 özet geçmicem panpa
@33 he amk çok heycanlandım :/ *

çok araştırdım. zaten benim gibi insanlar, yani özgüveni az olan takıntılı insanlar, genelde baskı altında, şiddet görmüş bi çocukluk geçirmiş. aile gerçekten çok önemli bunu anladım. neyse.babamın geçmişte yaşadıkları geçirdiği ameliyatlar onu bu hale getirmiş diye avutuyorum kendimi hep. çünkü başka türlü onu affedemem.onu affetmessem asla kurtulamam geçmişten geçmişten kurtulamassam ömür boyu kaybeden olurum..

yani taktan bi çocukluk geçirdim diyebilirim.olm hatta şimdi hatırladım vay amk. benim sitede 2-3 tane arkadaşım vardı biri kızda hatta. babam hep engellerdi onlarla oynamamı, biri kürttü diğerleri dinciydi. babamda biraz solcuydu.ve ruh hastasıydı. engelledi beni hep yanlız büyüdüm bi nevi. anasınıfına kadar tabi. anasınıfına gittiğim günler dün gibi aklımda.* kustum, baya baya kustum karnım ağrıya ağrıya gittim ilk günü annem yanımdaydı.o da gidince yanlız kaldım 30 kişi içinde. karnım ağrıyodu..

elim hep buz gibiydi bide karnım ağrırdı amk.hep tedirgindim.o zamanlar neden böyleyim diyebilecek drumdada değildim tabi, anasınıfı ilk okul orta okul hep aynı geçti. konuştuğum insanların gözüne bakamazdım. kızlarla konuşamazdım utanırdım bu klagibtir zaten. topluluk önünde sunum yapamazdım, sunum dediğimde ilkokulda gruplara ayrılıp ödev yapardık tahtanın önünde herkes okurdu ödevini.vay amk baya heycan yapardım. şimdi bile bi kötü oldum hatırladıkça.bu arada evdede taktan bi hayat yaşıyodum. hergün kavga gürültü. annemle babam. babamın dangalaklığı aslında. evde herkesle kavga ederdi adam. evin huzurunu kaçıran kişiydi kısaca. lise2 ye kadar dayak yedim. aşşalandım.bunları yaşayan biri dayak yiyen onuru kırılan biri nasıl özgüvenli olsun lan? yani suç bendede değildi. benim bu hale gelmemi sağlayan babamdı bence.

anasınıfı ve ilokuldaki hatıralarımı hep gri bi şekilde hatırlarım. soğuk bi gri. çoğu zaman bişeye üzüldüğümde moralim bozulduğunda, eskiden yaşadığım şeyler üstüme çöker. birden hepsini hatırlarım hatırladıkça daha çok moralim bozulur. fırsat kolluyo muallakler yani. direk liseye geçicem hatırlamak istemiyorum daha fazla ayrıntılı anlatıcam dedim ama benim kafa gitmesin şimdi akşam akşam gibtir edin ayrıntıyı

ve lisenin ilk günü..abi çok kalabalıktı ya.kimseyi tanımıyodum tabi. daşşaklı bi anadolu lisesi kazanmıştım. neyseki kafa derslere çalışıyodu, o da olmasa elle tutulur bi yanım yoktu açıkçası.bu gibtiğimin karın ağrısı beni bitirdi zaten.yok böle bişey ya.sınıfta kendimi tanıtırken nasıl desem içim eridi bitti, soğuk soğuk bakışlar herkes donuk kimse kimseyi tanımıyo, yada bana öle geliyodu.o ilksene hergün işkence gibiydi eve gitsem uyusam artık diye zili bekliyodum. servis daha taktandı benden büyüklerin oyuncağa oluyodum. amklarım hep en sessiz çocuğa bulaşırlar zaten * servistede hiç arkadaşım yoktu. benim için soğuk ve gri bir yıl geçti. lisenin ilk senesi ömrümden çalınan biryıldı

2. sene hayatım değiştiricek bi muallakyle tanıştım. kendisine selam ediyorum. binin önde gideniydi.bu drumları aşmamda %50 katkısı vardır. açıkçası bizim gibilerin böyle dışa dönük sosyal arkadaşlara ihtiyacı var.ben bunu bilir bunu söylerim. yeri geldi karıya gittik, yeri geldi ot içtik sigara içtik kafa çektik.ben bunları yapın demiyorum ama farklı tecrübeler yaşadıkça insan özgüven kazanır.o sene biraz daha toparladım.ama hala zaman zaman öle bi ruh haline sahip oluyodum ki amk. üstümden tır geçmiş gibi oluyodum lan. yani bişeyler düzelmiyodu bende.ben bişeyler yapmalıydım kendim için, kendimi geliştirmek için

bu arada bi ara intihar ediyodum ama zütüm yemedi. ergenliktendi galiba. iyiki de zütüm yemedi.ne yaptığımı sölemiycem ama ucundan döndüm amk. beyler kısa kesicem ayrıntıya girmeme kararı aldım kesin. benim hayatımı değişteiren şey kendimi sorgulamak oldu. kendime doğru soruları sordum. yani düşünmeye başladım beynimi kullandım. kaybedicek bişey yok dedim, bundan daha kötü drumda olamazdım zaten amk.bi yerden başlıyım dedim.ilk denememde kişisel gelişim kitabı aldım. açıkçası bana çok yararı oldu. çoğu kişi pek sevmez bu tür kitapları ama bana kendi yapabileceklerimi yeteneklerimi hatırlattı. (bkz: anthony robbins) (bkz: sınırsız güç)

biraz toparlandım ama olmadı. hala dışa bağımlıydım. birisi ters bişey söylese o gün benim için biterdi, çökerdim yani. hala başkalarının düşünceleri beni yönetiyodu.en sonunda bi uzmana danışmaya karar verdim. devlet hastanesinin pgibiyatri bölümüne gittim ne kadar çok benim gibi insan varsa artık 3 ay sonraya randevu alabildim. neyse gittim tabiki adam beni 5 dakika dinledi. devlet hastanesinde ilgi beklemeyin fazla, en fazla 15 dk. dinlerler sizi. dayadı bana ilacı (bkz: prozac)

ilaca çok güvendim başlarda, 1 hafta geçti 2 hata geçti 1 ay geçti ben hala aynı ben. sanıyorum ki bi sabah uyanıcam ve ben çok farklı biri olucam yok öyle bişey.ama ilacı kullanmaya devam ettikçe bişeyler değişmeye başladı. lisedeki son senem hayatımın en güzel zamanlarından biri oldu. evet ilk defa okula sevinerek gittiğimi bilirim pazartesi olsunda okula gitsem diyodum.

ilk önce göz kontağı problemim geçti, sonra toplum içinde yürürken daha raht oldum. bunlar ilacın etkileriydi sanırsam. sınıfta konuşamadığım kişilerle konuşmaya başladım. çenem düştü amk. evet çenem düştü resmen. deli cesareti geldi amk. bazen günde 2-3 tane içtiğim oluyodu ilacı.en sonunda bende bişeyler yapmaya karar verdim. birikmiş paramla kendime tarz yaptım. insanın dış görünüşüde önemli sonuçta. muallak mağaza sahipleri üstüme başıma bişey almadan önce hangi dükkana girsem giblenmiyodum.bi deri ceket bi pahalı ayakkabı sonrasında her gittiğim yerde ooo hoşgeldiniz beyefendi nasıl yardıumcı olabilirim diye yavşakça karşılamalar yaptılar. adamdan sayılmanız için zengin görünmeniz lazım, paranız olması lazım. parada önemliymiş

olm hani dinliyodunuz lan şizofren gibi hissettim bi ses edin .d