sosyalfobiyi nasıl yendiğimi ayrıntılı anl

panpa benim sorunun çözümü ne?

yani taktan bi çocukluk geçirdim diyebilirim.olm hatta şimdi hatırladım vay amk. benim sitede 2-3 tane arkadaşım vardı biri kızda hatta. babam hep engellerdi onlarla oynamamı, biri kürttü diğerleri dinciydi. babamda biraz solcuydu.ve ruh hastasıydı. engelledi beni hep yanlız büyüdüm bi nevi. anasınıfına kadar tabi. anasınıfına gittiğim günler dün gibi aklımda.* kustum, baya baya kustum karnım ağrıya ağrıya gittim ilk günü annem yanımdaydı.o da gidince yanlız kaldım 30 kişi içinde. karnım ağrıyodu..

bu arada bi ara intihar ediyodum ama zütüm yemedi. ergenliktendi galiba. iyiki de zütüm yemedi.ne yaptığımı sölemiycem ama ucundan döndüm amk. beyler kısa kesicem ayrıntıya girmeme kararı aldım kesin. benim hayatımı değişteiren şey kendimi sorgulamak oldu. kendime doğru soruları sordum. yani düşünmeye başladım beynimi kullandım. kaybedicek bişey yok dedim, bundan daha kötü drumda olamazdım zaten amk.bi yerden başlıyım dedim.ilk denememde kişisel gelişim kitabı aldım. açıkçası bana çok yararı oldu. çoğu kişi pek sevmez bu tür kitapları ama bana kendi yapabileceklerimi yeteneklerimi hatırlattı. (bkz: anthony robbins) (bkz: sınırsız güç)

saol panpa bilgilendirdiğin için

bilişsel davranış terapisi diye birşey var gençler onu da deneyin

dişlerim çürüdü doktora gidemiyorum bunun ötesi yok başlıcaz ama bi yerden du bakalım.

@66 ben çözüm önerilerimi yazdım panpa denemek sana kalmış

en sonunda aşık oldum. artık her şeyim tamamdı.tek ekgib bi hayat arkadaşıydı yani. okul sonu balosunda açılıcaktım.amk kızda çekingendi. gelmek istemiyodu baloya.ama arkadaşlarına ısrar ettim konuşun diye. ikna ettiler. geldi benimle baloya, o gece birazda alkolün verdiği cesaretle açıldım kıza. sonunda kız işide tamam oldu. sigarayıda bıraktım. pgiboloji okuyorum itediğim bölümdü hayalini kurduğum. artık kafamı yastığa koyduğumda içim çok rahat.ben elimden geleni yaptım ve taktan hayatımı yaşanabilir hale getirdim, ufak tefek şeyler haricinde çok iyiyim halen terapi görüyorum. o da işte günlük stresi sıkıntıları anlatıyorum doktora. devlet hastanesi zaten beleş. herşey daha da güzel olucak. inanıyorum.bi aile kuırucam ilerde, işim olucak, eşimi ve çocuklarımı çok sevicem.en azından çocuklarım benim yaşadıklarımı yaşamıycak. yaş büyüdükçede geçiyo bu fobi aslında, dediğim gibi kendinizi yormayın gidin doktora, hayatınızda yeni bi sayfa açın. haydin size iyi geceler hayatta herşeyin istediğiniz şekilde olması dileğiyle..

dinliyorum panpa

bodyde başladım. zaten ilaç ve kişisel gelişim kitabının bana çok büyük faydası dokunmuştu panpalarım. önce bi kitap okuyun sonrada doktora gidin ve ilaç kullanın pilesepo falan dinlemeyin siz .d kullanın amk.ben yarar gördüm. üstüme başıma çeki düzen verdim. sivilce ilacı aldım eczaneden. sivilcelerden kurtuldum. yani anlıycağınız adama döndüm.en önemliside herşeyi ıcııına bıcıına kadar düşünmeyi bıraktım. tabi bunda ilacın büyük faydası oldu. giblemez hale geldim çoğu şeyi. kendi kendime konuşmalar yaptım. kendimi yüreklendirdim. başkasından medet ummadım yani. insanın en iyi dostu kendisidir çünkü.bu entryde bu hastalıktan kurtulmak için yaptığım herşeyi anlattım bi daha ki entryde final olsun bari.he bide diksyon kitabı aldım biraz konuşmamı aksanımı düzeltiyim diye. belki ilginizi çeker.he bide elektro gitar öğrenmeye başladım. kendim tabi evde vidyolu derslerle şimdi çalabiliyorum iyi kötü. bunların hepsini şu zavallı özgüvenimi birazcık daha geliştirmek için yaptım.

olm hani dinliyodunuz lan şizofren gibi hissettim bi ses edin .d

ilk önce göz kontağı problemim geçti, sonra toplum içinde yürürken daha raht oldum. bunlar ilacın etkileriydi sanırsam. sınıfta konuşamadığım kişilerle konuşmaya başladım. çenem düştü amk. evet çenem düştü resmen. deli cesareti geldi amk. bazen günde 2-3 tane içtiğim oluyodu ilacı.en sonunda bende bişeyler yapmaya karar verdim. birikmiş paramla kendime tarz yaptım. insanın dış görünüşüde önemli sonuçta. muallak mağaza sahipleri üstüme başıma bişey almadan önce hangi dükkana girsem giblenmiyodum.bi deri ceket bi pahalı ayakkabı sonrasında her gittiğim yerde ooo hoşgeldiniz beyefendi nasıl yardıumcı olabilirim diye yavşakça karşılamalar yaptılar. adamdan sayılmanız için zengin görünmeniz lazım, paranız olması lazım. parada önemliymiş

ilaca çok güvendim başlarda, 1 hafta geçti 2 hata geçti 1 ay geçti ben hala aynı ben. sanıyorum ki bi sabah uyanıcam ve ben çok farklı biri olucam yok öyle bişey.ama ilacı kullanmaya devam ettikçe bişeyler değişmeye başladı. lisedeki son senem hayatımın en güzel zamanlarından biri oldu. evet ilk defa okula sevinerek gittiğimi bilirim pazartesi olsunda okula gitsem diyodum.

biraz toparlandım ama olmadı. hala dışa bağımlıydım. birisi ters bişey söylese o gün benim için biterdi, çökerdim yani. hala başkalarının düşünceleri beni yönetiyodu.en sonunda bi uzmana danışmaya karar verdim. devlet hastanesinin pgibiyatri bölümüne gittim ne kadar çok benim gibi insan varsa artık 3 ay sonraya randevu alabildim. neyse gittim tabiki adam beni 5 dakika dinledi. devlet hastanesinde ilgi beklemeyin fazla, en fazla 15 dk. dinlerler sizi. dayadı bana ilacı (bkz: prozac)

bednede var panpa kızların yüzüne bakamıyorum amk bide bir ortama girdiğimde çok çekiniyorum. Bide yeni tanıştıpım insanlarla konuşmaya çekiniyom amk. Durum vahim yani amk.

paranoyak biri olarak dinlemedeyim.

geçmiş ola.

@17 verdim eksini sizin yüzünüzden işi bırakıp kaportacı olucam amk

reserved

ben ufaktan başlıyım gece uzun zaten, eveeet..

yıllar yıllar önceydi, hayatımın hem en mutlu hemde unutamıycağım şeyler yaşadığım taktan zamanlarıyda. herşeyin başlangıcı olan zamanlar. kişiliğimin oluştuğu ileriki hayatımda nasıl bi insan olucağımı belirleyen yıllardı. çocuklukta yaşananlar gerçekten unutulmazmış, bazen rüyama bile girer. düşünün kaç küsür yıl geçmiş olmasını rağmen..