1. 51.
    +1
    anasınıfı ve ilokuldaki hatıralarımı hep gri bi şekilde hatırlarım. soğuk bi gri. çoğu zaman bişeye üzüldüğümde moralim bozulduğunda, eskiden yaşadığım şeyler üstüme çöker. birden hepsini hatırlarım hatırladıkça daha çok moralim bozulur. fırsat kolluyo muallakler yani. direk liseye geçicem hatırlamak istemiyorum daha fazla ayrıntılı anlatıcam dedim ama benim kafa gitmesin şimdi akşam akşam gibtir edin ayrıntıyı
    ···
  2. 52.
    0
    ben utanmam kızların felan yanındada kızların yanında aklıma konuşacak bişey gelmiyo beyler bendeki sorun ne?
    ···
  3. 53.
    0
    ve lisenin ilk günü..abi çok kalabalıktı ya.kimseyi tanımıyodum tabi. daşşaklı bi anadolu lisesi kazanmıştım. neyseki kafa derslere çalışıyodu, o da olmasa elle tutulur bi yanım yoktu açıkçası.bu gibtiğimin karın ağrısı beni bitirdi zaten.yok böle bişey ya.sınıfta kendimi tanıtırken nasıl desem içim eridi bitti, soğuk soğuk bakışlar herkes donuk kimse kimseyi tanımıyo, yada bana öle geliyodu.o ilksene hergün işkence gibiydi eve gitsem uyusam artık diye zili bekliyodum. servis daha taktandı benden büyüklerin oyuncağa oluyodum. amklarım hep en sessiz çocuğa bulaşırlar zaten * servistede hiç arkadaşım yoktu. benim için soğuk ve gri bir yıl geçti. lisenin ilk senesi ömrümden çalınan biryıldı
    ···
  4. 54.
    0
    vay amk senin durumun daha ağırmış amk. neyse okuyoz panpa anlat sen hadi herkes seni okuyo şuan
    ···
  5. 55.
    0
    2. sene hayatım değiştiricek bi muallakyle tanıştım. kendisine selam ediyorum. binin önde gideniydi.bu drumları aşmamda %50 katkısı vardır. açıkçası bizim gibilerin böyle dışa dönük sosyal arkadaşlara ihtiyacı var.ben bunu bilir bunu söylerim. yeri geldi karıya gittik, yeri geldi ot içtik sigara içtik kafa çektik.ben bunları yapın demiyorum ama farklı tecrübeler yaşadıkça insan özgüven kazanır.o sene biraz daha toparladım.ama hala zaman zaman öle bi ruh haline sahip oluyodum ki amk. üstümden tır geçmiş gibi oluyodum lan. yani bişeyler düzelmiyodu bende.ben bişeyler yapmalıydım kendim için, kendimi geliştirmek için
    ···
  6. 56.
    0
    panpa benim sorunun çözümü ne?
    ···
  7. 57.
    +1
    okuyoruz devam
    ···
  8. 58.
    0
    bu arada bi ara intihar ediyodum ama zütüm yemedi. ergenliktendi galiba. iyiki de zütüm yemedi.ne yaptığımı sölemiycem ama ucundan döndüm amk. beyler kısa kesicem ayrıntıya girmeme kararı aldım kesin. benim hayatımı değişteiren şey kendimi sorgulamak oldu. kendime doğru soruları sordum. yani düşünmeye başladım beynimi kullandım. kaybedicek bişey yok dedim, bundan daha kötü drumda olamazdım zaten amk.bi yerden başlıyım dedim.ilk denememde kişisel gelişim kitabı aldım. açıkçası bana çok yararı oldu. çoğu kişi pek sevmez bu tür kitapları ama bana kendi yapabileceklerimi yeteneklerimi hatırlattı. (bkz: anthony robbins) (bkz: sınırsız güç)
    ···
  9. 59.
    0
    biraz toparlandım ama olmadı. hala dışa bağımlıydım. birisi ters bişey söylese o gün benim için biterdi, çökerdim yani. hala başkalarının düşünceleri beni yönetiyodu.en sonunda bi uzmana danışmaya karar verdim. devlet hastanesinin pgibiyatri bölümüne gittim ne kadar çok benim gibi insan varsa artık 3 ay sonraya randevu alabildim. neyse gittim tabiki adam beni 5 dakika dinledi. devlet hastanesinde ilgi beklemeyin fazla, en fazla 15 dk. dinlerler sizi. dayadı bana ilacı (bkz: prozac)
    ···
  10. 60.
    0
    ilaca çok güvendim başlarda, 1 hafta geçti 2 hata geçti 1 ay geçti ben hala aynı ben. sanıyorum ki bi sabah uyanıcam ve ben çok farklı biri olucam yok öyle bişey.ama ilacı kullanmaya devam ettikçe bişeyler değişmeye başladı. lisedeki son senem hayatımın en güzel zamanlarından biri oldu. evet ilk defa okula sevinerek gittiğimi bilirim pazartesi olsunda okula gitsem diyodum.
    ···
  11. 61.
    0
    ilk önce göz kontağı problemim geçti, sonra toplum içinde yürürken daha raht oldum. bunlar ilacın etkileriydi sanırsam. sınıfta konuşamadığım kişilerle konuşmaya başladım. çenem düştü amk. evet çenem düştü resmen. deli cesareti geldi amk. bazen günde 2-3 tane içtiğim oluyodu ilacı.en sonunda bende bişeyler yapmaya karar verdim. birikmiş paramla kendime tarz yaptım. insanın dış görünüşüde önemli sonuçta. muallak mağaza sahipleri üstüme başıma bişey almadan önce hangi dükkana girsem giblenmiyodum.bi deri ceket bi pahalı ayakkabı sonrasında her gittiğim yerde ooo hoşgeldiniz beyefendi nasıl yardıumcı olabilirim diye yavşakça karşılamalar yaptılar. adamdan sayılmanız için zengin görünmeniz lazım, paranız olması lazım. parada önemliymiş
    ···
  12. 62.
    0
    olm hani dinliyodunuz lan şizofren gibi hissettim bi ses edin .d
    ···
  13. 63.
    0
    bodyde başladım. zaten ilaç ve kişisel gelişim kitabının bana çok büyük faydası dokunmuştu panpalarım. önce bi kitap okuyun sonrada doktora gidin ve ilaç kullanın pilesepo falan dinlemeyin siz .d kullanın amk.ben yarar gördüm. üstüme başıma çeki düzen verdim. sivilce ilacı aldım eczaneden. sivilcelerden kurtuldum. yani anlıycağınız adama döndüm.en önemliside herşeyi ıcııına bıcıına kadar düşünmeyi bıraktım. tabi bunda ilacın büyük faydası oldu. giblemez hale geldim çoğu şeyi. kendi kendime konuşmalar yaptım. kendimi yüreklendirdim. başkasından medet ummadım yani. insanın en iyi dostu kendisidir çünkü.bu entryde bu hastalıktan kurtulmak için yaptığım herşeyi anlattım bi daha ki entryde final olsun bari.he bide diksyon kitabı aldım biraz konuşmamı aksanımı düzeltiyim diye. belki ilginizi çeker.he bide elektro gitar öğrenmeye başladım. kendim tabi evde vidyolu derslerle şimdi çalabiliyorum iyi kötü. bunların hepsini şu zavallı özgüvenimi birazcık daha geliştirmek için yaptım.
    ···
  14. 64.
    0
    dinliyorum panpa
    ···
  15. 65.
    0
    en sonunda aşık oldum. artık her şeyim tamamdı.tek ekgib bi hayat arkadaşıydı yani. okul sonu balosunda açılıcaktım.amk kızda çekingendi. gelmek istemiyodu baloya.ama arkadaşlarına ısrar ettim konuşun diye. ikna ettiler. geldi benimle baloya, o gece birazda alkolün verdiği cesaretle açıldım kıza. sonunda kız işide tamam oldu. sigarayıda bıraktım. pgiboloji okuyorum itediğim bölümdü hayalini kurduğum. artık kafamı yastığa koyduğumda içim çok rahat.ben elimden geleni yaptım ve taktan hayatımı yaşanabilir hale getirdim, ufak tefek şeyler haricinde çok iyiyim halen terapi görüyorum. o da işte günlük stresi sıkıntıları anlatıyorum doktora. devlet hastanesi zaten beleş. herşey daha da güzel olucak. inanıyorum.bi aile kuırucam ilerde, işim olucak, eşimi ve çocuklarımı çok sevicem.en azından çocuklarım benim yaşadıklarımı yaşamıycak. yaş büyüdükçede geçiyo bu fobi aslında, dediğim gibi kendinizi yormayın gidin doktora, hayatınızda yeni bi sayfa açın. haydin size iyi geceler hayatta herşeyin istediğiniz şekilde olması dileğiyle..
    ···
  16. 66.
    +1
    senin durumun benden iyiymiş amk ben resmen bitiğim 3 yıl önce okulu bıraktım 3 yıldır evden çıkmadım tuvalete bile zorla gidiyorum amk
    ···
  17. 67.
    0
    @66 ben çözüm önerilerimi yazdım panpa denemek sana kalmış
    ···
  18. 68.
    0
    dişlerim çürüdü doktora gidemiyorum bunun ötesi yok başlıcaz ama bi yerden du bakalım.
    ···
  19. 69.
    0
    bilişsel davranış terapisi diye birşey var gençler onu da deneyin
    ···
  20. 70.
    +2
    benden daha kötüleri de varmış benden daha iyileri de. o dişleri çürüyen manyak okadarda bozma la kendini. internetten bari bi oku bi biyerden başla üzülürüm senin haline amk. neyse sayın @1 dıbınakoduğum ibretlendim okurken. ilk işim o ilacı araştırmak olucak. kısaca kendimden sözedeyim nası olsa kimse giblemiycek

    bende en yakın 2 adet kardeşim olarak gördüğüm insanı kaybettikten sonra bu hale gelmiştim. dışarı çıkıcak sevgili için kıza yazıcak cesareti bile kaybetmiştim. 2 defa intiharı bile denedim. 1.sinde o kardeşim dediğim (şu an aramız iyi hergünümüz beraber) insan kurtardı hayatımı. şu an onun bile haberi yok bu konudan (hayatımı kurtardığı) ha kısaca özet geçiyim içtiğim hapların etkisiyle uyanamıyordum ve o telefon edip uyandırmıştı beni. kalkar kalkmaz ilk işim kusmak oldu sonraki bikaç günü hatırlamıyorum bile sadece nasıl kalktığım var. 2.sinden söz etmek istemiyorum.

    ardından yeni arkadaşlar edindim. edindim dediğim de şu şekilde oldu;
    bir kızla aram iyiydi. ikimizde iyi arkadaştık. ama buluşma yerlerimiz hep ıssız yerler olurdu. o da yadırgamazdı bana güvendiği için belkide bilmiyorum. ben ise sırf bu hastalık mı diym neyimse artık o sebepten butür yerleri tercih ediyodum. gündüzleri dışarı çıkmıyodum, gece saat 11 den sonra çıkmaya çalşıyodum.
    neyse fazla uzatmym

    zamanla o kız arkadaşımla da aram bozuldu.

    üzüldüm yalan yok 1 ay neredeyse evden çıkmadım. ama en sonunda baktım ki kardeşlerim konusunda ben haklıyım, kız konusunda ben haklıyım, ama yine tek başımayım.

    yine bu incide okuduğum bi hikayede geçiyodu. ikitopbitüfek ti yanılmıyosam nicki. kavga ettiklerinde sevgilisine haklı mı olmak istersin mutlu mu diye soruyordu. benimde aklıma bu geldi. haklıydım ama mutlu deildim. bu yüzden kardeşlerim dediğim insanların hayatımı kurtaran dediğim kişiyle barıştım ilk baş. daha sonrası nı özet geçiyim zaten kimse okumaz da fazla uzadı okycak olan da vazgeçmesin amk. devamı geldi kısacası. şu an yaklaşık 7-8 kişilik bi arkdaş grubum var. aynı 7-8 kişi her gün beraberiz. tek bozuk olduğum konu sevdiğim kız konusu. onu da burada anlatmayayım.

    hastalıkmıdır sosyalfobimidir yoksa başka bişeymidir bilmem. ama buraya sinemaya gideceğim nasıl bilet istemeliyim diye başlık açtığımı bilirim. bi zamanlar okadar bozuktu durumum.

    umarm aynı derdi paylaştığım binlerde zamanla iyileşir. elimden geldiğince yardım etmek isterim.
    Tümünü Göster
    ···