https://www.youtube.com/watch?v=StZcUAPRRac
her şeye karşı öfkem var.hayata,yaşadıklarıma,yapamadıklarıma ve en çok ta kendime.o kadar yalnızım ki hiç kimsem yok.beni anlayan kimsede yok.giblenmeyen bir insanım.ne saygı görüyorum,ne de değer.çünkü ben sürekli ortamlarda karı kız peşinde koşan,facebookta gününü gün eden bir bin değilim.sessizim,gözlemciyim ve utangaç bir eziğim.şu hayatta tek istediğim dağ başında bir ev alıp domates yetiştirmek,köpeğimle ava çıkmak.her anlamda eziliyorum değer görmüyorum ve ailemin gözündede böyleyim.

18 yaşındayım ve yaşıtlarımdan çok farklıyım.keşke çevremdeki mallar gibi olsaydım fakat olamıyorum.off be buraya bile ne yazacağımı bilmiyorum.sadece çok yalnızım ve artık içtiğim antidepresanlar işe yaramıyor.