sosyal fobiyi aştım

bundan iki yıl önce sosyal fobik biriydim. bilmeyenler için sosyal fobi internetteki tanımıyla.

"Sosyal fobi veya sosyal anksiyete bozukluğu sosyal ortamlarda başkaları tarafından olumsuz değerlendirilmekten yoğun şekilde kaygı duyma ve korkulan durumlardan kaçınma eğilimi"dir

yani, Kendisinden daha yetkili biriyle konuşmak, Gözlendiği sırada çalışmak, topluluk içinde rahat edememe ve fikirleri ifade edememe, rezil olurum düşüncesi vb bunları çoğaltabiliriz.

bu durum, inanın hayatınızı mahvediyor.ne bi kız arkadaşınız oluyor,ne iş, okul hayatında başarılı oluyorsunuz... hep arka planda kalıyorsunuz. aslında bazılarına göre sosyal fobi bir seçimdir denir. başta benimde öyleydi bir seçimdi,ama sonra hayatımda elimden kayıp giden fırsatları görünce değişmeye karar verdim.

o kadar hap kullandım. araştırma yaptım ama sonuç sıfırdı. ilaç bendeydi, içimdeydi sonradan farkına vardım.

size iki yıl önceki halimden, birazda kendimden bahsetmek istiyorum.ben şuan 24 yaşında elek. elektr.muh. okuyan biriyim. iki yıl önce, abartısız söylüyorum.2 arkadaşı olan,ev-okul arası mekik dokuyan biriydim.bu 2 arkadaşta benim gibi kişilerdi. etrafımda sessiz sakin biri olarak tanınırdım. böyle anılmak hiç hoşuma gitmiyordu.

ev-okul arası mekik dokuyan biriydim. sosyal hayat haliyle yoktu. sabah 8'de okulda olurdum, kafede arkadaşlar olursa otururdum olmazsa sınıfa gider kulaklıkla müzik dinlerdim hocanın gelmesini beklerdim. hoca bir şey sorduğunda bildiğim halde cevap veremezdim.bir gün yine soru sordu ve ben bildiğim halde başımı eğdim sınıf 200 kişi olurdu bazı derslerde(amfi).o kadar kişi içinden hoca beni buldu.

"boynun kırılacak kalk bakalım kalk bakalım tahtaya sen çöz" elim ayağım titredi bir an kızardım. arkama döndüm kıkır gülmeler başladı. bende "hocam ben bilmiyorum"dedim."kalmak istemiyorsan yaparsın" dedi. çıktım tahtaya ve soruyu elim ayağım titreyerek yaptım.
o derstende geçmiştim.

not: sosyal fobik olduğunuzun en güzel belirtisidir toplumda kızarma ve titreme'

üniversitede topluluklar vardır bilirsiniz.ben bu toplulukların kulüplerin hiç birine üye olmadım. sınıftaki herkesin aklında karı kız boldur buralarda hemen üye olalım fikri dolaşırdı.ben istediğim halde üye olmadım. sınıfta herkesin muhabbeti karı kızdı. kimisi şu kızla yattım diye anlatırdı, kimisi akşam şurdaydım burdaydım diye anlatırdı.

haliyle imrenirdim. kendi kendime "ulan adamlardaki göz açıklığa bak adaletini dünya" derdim.hep bi isyanlarda olurdum. zaten sosyal fobiyi tetikleyen en büyük şey "isyan etmek, kabullenmektir".

not : kabullenmeyin bu hastalığı

bunun hastalık olduğunu öğrenmem google amcaya "çok utangacım ne yapmam gerek" sorusunu sordum ve sosyal fobik olduğumu öğrendim. iyice araştırdım. herkesin ortak noktası pgiboloğa gitmekti. pgibolağa gitmeye korkuyordum. çünkü kullanılan hapların bağımlılık yaptığı yazıyordu.bu konuyu aileme bile açmam 3 ayı bulmuştur. onlara açtığımda,"üzülme boşver geçer kendiliğinden"diyorlardı.

hele babam "erkek adamsın çık gez eğlen " diyordu.ama bu hastalığı benden başka kimse anlayamazdı.en sonunda ikna edip pgiboloğa gittik.

pgiboloğa gittik ve pgibolog tuba büyüküstüne benziyordu. tabi ben konuşmadım, babam konuştu sonra biz pgibologla yalnız kaldık. içimden
"ne güzel kadın off" diye geçiriyordum. neyse,durumunu anlat dedi. neler yaşadığımı falan anlattım ve sosyal fobik olduğumu o da teyit etti ve 2. seans için gün verdi oradan ayrıldık.

eve geldiğimizde düşünceliydim acaba ne olacak bana değişecek miyim? bi yandanda mutlu oluyordum artık utangaç olmayacağım artık herkesle rahat rahat konuşucam ve sosyal biri olucam diye seviniyordum. evet bazılarına göre garip gelebilir ama durum bu hacular insan yaşamayınca bilemiyor.

2.seans günü geldiğinde bana ilaç kullanmam gerektiğini hastalığımın ilerlediğini söyledi.ve bana cipralex adlı hapı kullanmamaı söyledi ve yaklaşık 1 ay sonra bende değişiklikler başladı.hep gülüyordum, artık istemeden olsa herkes muhabbet etmeye başlamıştım. inanılmazdı gerçekten ama bir yandan fazla uyumaya başlamıştım. bazen inişli çıkışlı mutluluklar yaşıyordum.

hap resmen kafamdaki "gibtiret" butonunu indirmişti.

artık 4.aydan sonra, iyicebağımlısı olmuştum. birazda kilo aldım yan etki olarak, arkadaşlarım,hocalarım herkes şaşırdı.en bariz örnek
artık sınıftaki herkesle muhabbet kurar olmuştum. özellikle kızlarla konuşmaya başladım ve hayatımda ilk defa bir kız açıldım. artık bir kız arkadaşım vardı inanabiliyor musunuz?

bende kendimi tanıyamıyordum. ailem,akrabalarım, arkadaşlarım hepsi çok şaşkındı.bu hap bir mucizeydi dıbına koyim!

taaa ki "bu hapsız bir hiç olduğumu anlayana kadar" ve yan etkilerini görene kadar sürdü mutluluk.

evet bu hapsız bir hiçtim ben. internette okuduğum herşey gerçekleşmişti bende. mutlu olmaya başladım. istemsiz bir şekilde gibtir ediyordum herşeyi tamam iyi güzeldi.ama ben sınırı aşmıştım.bu fazlaydı bana. bunun farkına bile zorla vardım hap engelliyordu çünkü.

yan etkileri ise cabasıydı.yan etkiler nelerdi? hızlı ruh hali değişimi yaşamaya başlamıştım.bir anda üzülüp huzursuz olup mutlu oluyordum. kilo almaya devam ettim. kaslarda halsizlik vb.

doktorumla her ay görüşüyorduk ve doz azaltma durumuna gittik.ama ben bırakmak istiyordum artık

ve bu hapı azaltarak bıraktım. bıraktığım hafta tekrar nüksedi. tekrar eski halime dönmüştüm.bu bana ağır geldi. hatta bir ara intiharı bile düşündüm. ailem sayesinde bundanda vazgeçtim.eve kapandım kimseyle görüşmüyordum. çünkü yaşadığım onca mutlu şeyden sonra bi anda vücudumun değişmesi haliyle beni çok ağır yaralamıştı.

düşünün artık sadece ev-okul arası gidiyordum ve hiç bir arkadaşla görüşmüyordum. sevgilimde ayrıldı zaten. iyice yıkılmıştım.
internet tek arkadaşım oldu ben bu hastalığı yenmeliydim öyle böyle yenmeliydim.ve nlp diye bir şeyle tanıştım.
bu pozitif düşünce işi falan gibi şeyler yazıyordu. orada telkin sözleri olumlu düşünce, telkin müzikleri gibi şeyler buldum.

"tek çareniz kendinizsiniz"yazısını gördüm.bu yazıdan çok etkilenmiştim."herşey beyinde biter,sen ne istersen o olursun" ise beni tam 12'den vurmuştu evet beyler. herşey beyinde bitiyordu.siz ne olmak isterseniz ol oluyorsunuz.

tek şey "inanmaktı".

vee artık değişmeye karar vermiştim...

okuduğum onca yazıdan araştırmadan çıkardığım tek şey "kendine güvenmek ve inanmak" kendime güvenim iyice azalmıştı. sosyal fobinin nedenide kendine güvenmemekti.bu küçük yaşlarda, aile,çevrenin etkisiyle başlayan birşeydi. küçükken yaşadığımız herşey sosyal fobiyi tetikliyordu. aileniz sizi korumacı yetiştiriyor size iyilik ettiğini sanıyor ama aslında size hayatınızın hatasını yapıyorlardı. çevre faktörü ise yaşadığınız olaylardır."örneğin küçükken küçük düşürüldüyseniz"bu bilinçaltınıza yerleşiyordu siz unutsanız bile.

"bilinçaltı herşeydir,sen unutursun o unutmaz.onu değiştirdiğin vakit herşeye hükmedersin"

beyler bundan sonra sizlere bilinçaltımı nasıl değiştirip hükmettiğimi anlatacağım ve çeşitli egzersiz dediğim şeyleri vereceğim

bilinçaltımda belirli kalıplar vardı bunlar "ben utangacım" "ben sessizim" "ben topluluk içinde konuşamam" gibi şeylerdi. bunlar artık bilinçaltıma yerleşmişti. bunları değiştirmem uzun sürdü. fosilleşmiş kalıntı gibiydiler.

1- değişim egzersizleri

her gün hayatımdaki olumsuz cümleleri yazıp. yırttım.

örneğin "ben insanlardan çekiniyorum" "benim hiç sevgilim olmadı" "topluluk içinde konuşamıyorum" bunları çoğaltabilirsiniz.

bunlar gibi olumsuz cümleleri kağıda yazıp yırtıyoruz ve ardından derin nefes alıyoruz.10 kere.

bu egzersiz olumsuz cümlelerin, bilinçaltımızda önemsiz olduğunu gösteriyoruz.her gün yapıyoruz.

2- değişim egzersizleri

beyler nefesin ne kadar önemli olduğunu anladım. rahatlamama yardımcı oldu. doğru nefes almadığımız için beyne yeterli nefes gitmiyor buda olumsuz etkiliyor bizi.
insanların %80'i göğüs nefesi alır yani yetersiz nefes.

doğru nefes diyafram nefesidir. yani karnınızın şiştiği nefes!

diyafram nefesi egzersizleri--

yere yatıp hızlı hızlı karnınızı şişirerek nefes alın.

derin nefes alın karnınızın şişmesine dikkat edin. sonra tıslayarak nefesi verin.

bir zaman sonra diyaframdan nefes almaya başlayacaksınız.

inanınki düşünceleriniz bile değişiyor.

"kendine güven ve inan"

3- değişim egzersizleri

kendine güveninizin gelmesi için içinizdeki canavarı dışarı çıkarmalısınız.

yani, kültürlü biri olmalısınız.bu güveninizin artmasında %50 etkilidir.

konuşacak birşeyleriniz olur.

her ay bir kitap bitirmeye özen gösterin.

her konuda bir miktar bilginiz olsun.

4 değişim egzersizleri

sosyal fobik panpalarımın bir diğer korkusu. konuşmaktır.

bende öyleydim. diksiyonum çok kötüydü. haliyle konuşmaya konuşmaya diksiyonda kötü oluyo.

heycanlanıyordum falan iyice güvenim kırılıyordu. konuştuğumdada hızlı ve harfleri yutarak konuşuyordum.

ben diksiyon kursuna gittim. inanır mısınız sesim bile değişti.

artık tane tane anlaşılır konuşuyorum.

imkanı olmayan ise internette "diksiyon tekerlemeleri" diyerek araştırma yapabilir.

kendinize olan güveni yerine getirmede çok yardımcı bir şeydir es geçmeyin.

5-değişim egzersizleri

yukardaki dediklerimi harfiyen yaptınız yavaş yavaş değişimi gördünüz güveninizde yerine gelmeye başladı.

sıradaki egzersiz ise olumlamalar yaparak bilinçaltını yeniden inşa edeceğiz. hayatımız hep pozitif düşünceyle geçicek.

olumsuz anlarda bile pozitif düşünmeye önem göstericeksiniz!

her gün bir kağıda kendinizle ilgili olumlu cümleleri yazın. kendinizde görmek istediğiniz her şey olabilir.

"kendime güveniyorum " "kendimi seviyorum" "herkes benimle iy anlaşıyor" "ben çekingen değilim" vb olumlu cümleler.

daha sonra bu kağıdı. odanızın bir köşesine asın görebileceğiniz bir yere.ve hergün gelin gidin okuyun.

"kendinize güvenin, inanın"

6- değişim egzersizleri

yaklaşık bi ay sonra aşağıda yazacağım şeyleri yapın. çünkü artık kendinize güveniniz geldi tek eksiğiniz, insan arasında karışmak!

kendinizi kasmayın, rahat bir şekilde aşağıdakileri yapın.

burada amacımız bilinçaltımıza bu alanlarda rahat ol telkinini gönderiyoruz.

düzenli olarak yapın.he hafta.

1- tanımadığınız bir insana adres sorun.

2-toplu taşıma araçlarında telefonla konuşun.

3-toplu taşıma araçlarında, birine birşet sorun veya bir şey isteyin.

4-bir cafeye gidin ve garsonu yüksek sesle çağırın.

5-boş zamanlarınızda bir işe girin ben anketörlük işine girmiştim.

7-değişim egzersizleri

panpalar ne demiştik herşey kendinizde bitiyor demiştik.

kendimizi iyi hissedersek kendimize güvenimizde gelir bunu unutmayın.

dış görünüşten bahsediyorum.

dış görünüşünüz sizi sosyal fobiye itebilir.

bunun için kiloluysanız kilo vermeye bakın zayıfsanız kilo alın. spora yazılabiliryosanız yazılın. kendinizde verebilirsiniz verin.

sade kıyafetler giymeye çalışın.tek renk tişört giyin. güzel kokun saçınıza bakın yeni moda saçları deneyin.

bunlar hep kendinize olan güveni getirir.

veee

müzik aleti çalın beyler. gidin kursa istediğiniz müzik aletini öğrenmeye çalışın hem beyniniz çalışır hem sosyal olursunuz.

çünkü müzik aleti kendinizi ifade etmenizi sağlar.

ben şuanda 4 tane müzik aleti çalıyorum

"kendinize güvenin inanın"

beyler yazdıklarımı düzenli olarak yaparsanız kendinize inanırsanız emin olunki sosyal fobi falan kalmıyor.

kendinize inanın bu başlığı uplayın sorularınız varsa cevaplayabilirim bu başlığa aklıma geldikçe yeni şeyler yazacağım