-
1.
0yazı biraz uzun olacak şimdiden söyliyeyim özet geç bin diyecekler gibtirsin gitsin konudan.
---BÖLÜM 1---
1989 bulgaristan göçmeni bir ailenin 2. çocuğu olarak dünyaya geldim(tek erkek)
3 ailenin 3 odalı evde kaldığı işlek bir cadde üzerindeki evde büyüdüm.
Zaten içe kapanık bir çocuk olduğumdan birde evin konumu eklenince iyice insanlardan ve yaşıtlarımdan uzak kaldım. cadde olduğu için dışarı çıkamıyor bütün gün evde geçiriyordum.
derken 7. yaşıma geldim eve kendi evimize taşındık. (apaçi semti :( )
ilk okul 1.sınıfa başladım ama diğer yaşıtlarım gibi sosyal değil hep bir kenarda sinmiş olarak bütün günü oturarak ve konuşmayarak geçiriyordum.
arada dışarı hava almaya çıkıyordum okadarda değil :P
3 sene böyle geçti (evet yanlış okumadınız 3 sene )
4.sınıfa geçtiğimizde pekekent öğretmen sınıf düzenini kendi oluşturdu.
erkek-kız düzeni gelmişti sınıfın en güzel ve tatlı kızını yanıma oturtmuştu boyu biraz daha kısa olduğu için benimde gözlerimin iyi görmediğini fark etmiş olacak ki 2. sıraya oturttu.
o zamandan sonra bende zaten var olan utanma duygusu kendini fiziksel belirtilere bırakmıştı
terleme hafif terleme kızarma vb.
en köşede ve arkada oturan ben için biraz kötü olmuştu arka köşede etliye sütlüye karışmayan ben ve arkadan herkesi gördügüm için içimde ister istemez bir güven duygusu olurdu bilen bilir zaten.
neyse zaten birşeyde diyemezdim öğretmene istemeye istemeye düzeni kabul ettik .
tabiki ben sıranın en köşesinde 1 bacağım dışarda olarak oturuyordum. yani imkanlar dahilinde kızdan en uzak yerde
Öğretmende bunu anlamış olacakki gelip elleriyle bizzat kendi sıranın içine sokuyordu beni
olacakya kızda beni seviyormuş masum duygularda bunu tabiki çooooooook sonralardan öğrendim.
öğretmen bu kızı ceza aracı olarak kullanıyordu . yaramazlık yapanları tokatlatıyordu. kızda cici bici falan ama takır tokur milleti tokatlıyordu
bir gün öğretmen ev ödevinden dolayı benide tokatlatmak istedi tahtaya çıkardı fakat kız herşeye rağmen tokat atmadı. çok saf olduğum için tabiki neden olduğunu anlamamıştım...
çok iyi bildigim sorulara cevap verememe mi dersin öğretmenin tahtada konu özeti anlatanlara sözlü olarak 100 vermesine rağmen kalcağımı bildiğim halde çıkmamam mı dersin yapamadığım basit şeylerden bazılarıydı.
hayatımın ilk dönemi böyle geçti var olan duygularım daha çok baskın hale geldi ve iyice içine kapanık biri oldum derken 6. sınıfta bir darbe daha yedim gözlerim iyice bozuldu ve doktor gözlük vermişti artık olmayan özgüven sorunum artık eksilere gelmişti.
-
2.
0anani radikal gibtim
-
3.
0okurum sonra reserved
-
4.
0resmen kendi hayatımı okuyorum devam et panpa
-
5.
+2@2 gibtir git gözüm görmesin
@2 @3 teşekürler pampalar
BÖLÜM 2
Derken ilk okul bitmiş ve liseye başlamıştım.
yaz döneminde aldığım bilgisayar ve internet ile var olan pgibolojik hastalığım başka bir yöne doğru hızla yöneldi
o içimdeki boşluğu ve yalnızı unutturacak birşey bulmuştum ismi ise KNIGHT ONLiNE *
evet sabah akşam demeden 4-5 yılımı ve gençliğimi lise dönemimi bu oyuna vermiştim.
mahallede samimi olduğum 3-4 arkadaşım ev kuşu uykucu vb lakablar takmıştı.
evet uyku sorunumda büyüktü sabah erken saatlere kadar pc başında durur öğren 2-4 arası kalkardım.
lise 1 de snıfın en güzel kızlarının benimle zorla ilgilenmesi benim ise ders harici kafayı vurup yatmam herşeyi özetliyor sanırım *
lise 2ye metrobüsün anaduraklarına yakın bir lisede başladım.
yaşların büyümesi ve herkesin sosyalleşmesiyle ben iyice yanlızlaştım.
liseyi bitirdiğimde aynı sınıfta olupta 1 kelime etmediğim çok insan olmuştur.
düzgün konuşamam bile 2 lafı yerine getiripte sohbet edicem resmen korkulu rüya.
lise dönemimde böyle bomboş geçmişti ve internetnet ve online oyun bağımlılığı altında -
6.
0bölüm 3
Lise bitmiş üniversite kazanılamamış ve büyüüük bir boşluğa düşmüştüm
herkes birşeyler yapmak derdinde ben ise gece yattığımda işallah sabah uyanamam sonsuz uykuya dalarım düşüncesiyle uykuya dalıyordum ama ertesi gün uyandığımda hayata küfür edip bilgisayarın başına KNIGT oynamaya devam ediyordum * .
1 sene evde boş durduktan sonra ertesi sene annemin zoruyla dershaneye yazılmış 1 senede öyle kaybetmiştim zaten tam bizim dönemimizde lise 4 yıl olmuştu.
ben dershanede uniye hazırlanırken benden 1 yaş büyük arkadaşlarım 2 yıllık ünileri bitirip işe başlamış hayata atılmışlardı bile onların yanında kendimi iyice ezik hissediyor karamsarlığa kapanıyordum. birde Sağopa kajmerin Top olduğu yıllar vermişiz kendimizi pesimist karamsar ruh haline herşey üst üste geliyordu resmen
---
bonus olarak soba gazından zehirlenip babamı nefes almaz halde görmem tipili havada hasaneye yetiştirilip son anda kurtarılması falan o olaylara hiç girmiyorum
zaten bozuk olan pgibolojimi dahada kötüye zütürmüştü.
---
yada lise stajında mecidiyeköy merkezi yerdeki grafikerlik ofisinde o fena halde kıskandığımız grafiker kızlar erkekler neredeyse benimle yaşıt olanlarla takılırken bana çocuk gözüyle bakmaları onlardan birşey kapamamış olmam vb..
---
daha çok var böyle şeyler..
bir arkadaş gurubundaki silik insan vardır ya getir zütür işleri yapan işte o bendim. -
7.
0Takipteyiz
-
8.
0En şiddetli Sosyal fobi :((((
kızlardan aşırı kaçınma utanma :(((((
yabancılarla konuşamama :(
haklı oolduğum halde hayır diyememe :(
Aşırıdanda öte özgüvensizlik :( (yolda dik bile yürüyemiyorum kafam hep yerde )
vs vs uzar gider yani durumum
örnek olarak
bir kız birşey sorsa bana heyecandan kızarır titrer sırtımdan terlet boşalırdı resmen ilk okuldan kalma durumumum yani biraz önce okuduğunuz gibi yani haftalığımın sorunu küçük yaşlarda yaşadığım güzel kız korkusu ve fobisi olabilirdi.
burda emek verip birşeyler yazıyoruz aq okuyan varsa devam edicem -
9.
0rezerved
-
10.
0rezerved
-
11.
0revize eden ve okuyan 3-5 pampama ithafen biraz yazıları kısaltıp devam edicem ve günümüze gelicem ve konuyu yarın akşama bağlayacağım,
yazıyı tam yazarken star tv de kardeş payı dizisinin ali ve metini anlattığı bölüm çok iyi geldi konunun üstüne.
alinin insanlarla 30 günlük muhabbet edipte kuramadığı samimiyeti metin 15dk da kuruyordu lafıda çok güzeldi.
resmen beni anlattı artık kendime ali diyeceğim * -
12.
0Neyse konuya dönelim
Liseyi bitirip 1 sene boş geçtikten sonra derhaneye gittim ve sınavda berbat bir puan ve berbat bir bölüm seçmiştim.
tekirdağda gıda teknikerliği okuyacaktım 2 yıllık.
yakın arkadaşımda orayı kazanmış ev tuttuk 2 erkek kaldık 2 sene boyunca evde uyudum desem yeridir canım sıkılınca okula giderdim sadece 2 senemde böylece çöp olmuştu
bakın ne kadar kısa geçtim çünkü anlatılacak başka birşey yok :(
yakın olması sebebi ile hafta sonları istanbula kaçıyordum
bu özgüvensizliğin ve sosyal fobinin gözlük taktığım için olduğunu kendime inandırmıştım sanki annemi ikna edip lazer ile gözleri çizdirdik ve gözlüklerden kurtulmuştuk artık.
ama anladımki sorun fiziksel değil pgibolojikti. ruhsal çalkantılar artıyor çocukluğunu yaşayamamış bir yetişkin olarak kendimi çocuklardan farklı görmüyordum.
kira okul yol ev elektrik su kişisel harcama ameliyat vb aileme bayağı bir maddi ve manevi yük olmuştum. artık kendimden tiksiniyordum ve birazda büyümüştüm.
artık yaşadığım hayatın normal bir şey olmadığının farkına varmıştım.
(rahatsızlığımı internette araştırıyor düzinelerce makale bilgi okuyordum artık içinde olduğum durumun adını koymuştum --SOSYAL FOBi YADA ANKSiYETE-- )
2 yıllık okul bitmiş tabiki düzinelerce FFFFFFFFFFF ile bırakmıştım okulu :D
bu arada uniye başladığım sene online oyunları bırakmış fakat internet bağımlılığından vazgeçememiştim.
derken tekrar evde ve boşlukta buldum kendimi...
samimi bir akrabamız herzamanki ziyaretlerinden birini gerçekleştirirken benide sever o 3 odalı 3 ailenin kaldığı fertlerden biridir ciddi bir konuşma yaptı artık büyüdüğümü birşeyler yapmam gerektiğini çalışmam gerektiğini söyledi.
anne babamdan görmediğim ciddiyet ve birazda kızgınlıkla söyledi
derken ertesi haftada iş buldu. -
13.
0http://ccc.incisozluk.cc/e/108373798/
http://ccc.incisozluk.cc/e/109547508/
bunlarda o dönemden kalma entrilerim. 1 seneyi geçmiş -
14.
0mesajlarımdanda anlaşılcağı işe başlayacağım dönemde hastalığımı bulmuş artık bir adım ileri giderek tedavi olmayı kafaya koymuştum.
ama ailemin bilmesini istemiyordum özel doktora gidecek ve tedavinin maddi bir külfeti olcağı için çalışma işini zorda olsa başaracaktım.
Tanıdık aracılığı ile işe başlayacaktım ama görüşme günü çalışcağım yerin etrafında yaklaşık 3-4 saat boş boş dolaşmışımdır girsemmi eve dönsemmi diye :(( -
15.
0reserved okurum
-
16.
0görüşmeye girdim çaylar söylendi tabi benim eller titriyor çarpıntı başladı sesim çatallandı yüzümden kış günü boncuk boncuk terlet akıyor o anı hatırladıkça hem halime üzülüyorum hemde gülüyorum *
tabi bu arada ilaç tedavisine başlamıştım ve hastalıkla ilgili okuduğum şeylerden bilinçlenmiştim.
sosyal fobililer bilirler kendinden üstleriyle konuşmak onlara ölüm gibi gelir kızlarla konuşmakta olduğu gibi
ama patron olayını kısa sürede geçtim (6 ay gibi kısa sürede * )
insanlarla ilişkilerim hala dışarıdan bakanlar için sıkıntılı gibi görünsede ilk halime göre çok daha iyi -
17.
0tabi bu arada doktor görüşmelerini ihmal etmiyor ilaçlarımı aksatmadan kullanıyordum.
doktor seansına her gittiğimde bana korkularımın üzerine gitmem gerektiğini söylüyor, ilaç sadece seni biraz rahatlatır ama kendin çabalamayıp korkularımın üstüne gitmessen eskisindende daha kötü hale gelebileceğimi söylüyordu.
Kendime hergün liste yapıyor şu kadar insanla konuşacağım şunları sıkılsamda yapacağım
kızlarla sohbet edeceğim cesaretimi toplayıp özgüven sahibi olmayaçalışacağım vb. ödevler veriyordum.
kolaydan zora doğru
Bu arada Depo müdürüm sabah akşam depoda olduğu halde sırf cesaret ve konuşma kabiliyeti ile her hafta başka kızları gibmesi beni neredeyse kıskançlık krizlerine sokuyordu. adamda neredeyse sihirli bir değnek vardı sanki 5dk konuştuğu biriyle anında samimi oluyor 40 yıllık arkadaşıymış gibi sohbet ediyordu konuşmanın sonundada hafta sonu için randevulaşıyordu. ilk başlarda söylediği şeylere inanmasamda sonralarda mailleri göstererek ispat etmesi beni derinden etkilemişti .
benim bundan ne eksiğim var diye düşünmekten alıkoyamıyordum kendimi.
evet sizin ve benimde bildiğim gibi ekgib olan şey ÖZGÜVEN VE CESARET ti. -
18.
0en başlardan da üzerinde durduğum güzel kız fobisi ve doktorun öğütleri sayesinde cesaretimi toplayıp yarın ilk maceram yaşayacağım.
sanki yarın akşamdan sonra kaygılarımın azalacağını ve durumumum daha iyiye gideceğini hissediyorum.
bu yersiz korku ve fobik kaçınmaların aslında zihnimde yaratılmış bir soyut düşünce duvarı olduğunu ve yarın ile birlikte bu duvarın yıkılacağını umuyorum. -
19.
0Ağır takipteyim
Ağır sosyal fobiliyim
Ellerin dert görmesin -
20.
0çarşamba sabahı direk işe geçicem durumum olursa yazarım unutmassam işlh
aslında yazıyı biraz daha detaya girip uzun yazacaktım ama ilginin az olması ve yarın gece iş tutacak olmamdan dolayı kısa kesip sonuca girdim.
kalın sağlıcakla