bir şirkette iyi bir mevkide çalışıyorsun.bir gün patronunla birlikte bir seminere gittin.ve en ön en köşeye gidip kimsenin giblemediği bir yere oturdun. patronun sunuma başlamadan önce bir telefon geldi ve karısının hastahaneye gittiğini söylediler. ardından hemen perdenin arkasına geçtin ve sunumu senin yapman gerektiğini aksi halde işten kovacağını söyledi ve bu işten başka çaren yok.

salonun karşısına geçtin. yüzlerce insan var. kızlar,hemde taş gibi kızlar var. hepsinin gözü senin üzerinde.ter damlayan alnına, nefes almanı engelleyen kravatına bakıyorlar. elin ayağın birbirine dolaşmış vaziyettesin. sana bakan yüzlerce göz altında titreyen sesinle sunuma başladın. arkanı dönmeye korkuyorsun, sürekli aklında rezil olma korkusu var. sunuma başladığında bir anlık dikkatsizlikle yerdeki kabloya takılıp masaya doğru tökezledin. herkesin suratında acımayla karışık bir sırıtma belirdi. seninle alay ediyorlardı. başka çaren yoktu.o alaylara rağmen devam ettin o titrek sesinle bağıra bağıra yaptığınız projeyi anlatmaya. rezil olmana rağmen.