sosyal fobi

TOPLUM iÇiNDEYKEN DiKKATiM KENDi ÜZERiME YOĞUNLAŞIYOR
SANKi OTURMUŞ KENDiMi iZLiYORMUŞSUM GiBi KENDi HAREKETLERiMi BAKIŞIMI DURUŞUMU iZLiYORMUŞUM GiBi
iNSANLAR HAKKIMDA NE DÜŞÜNÜYOR DÜŞÜNCESi VAR GENELDE KAMBUR BiR DURUŞUM VAR SANKi ESiR GiBi.
ÇOK KASIYORUM KENDiMi VE HERKESiN GÖZÜ ÜZERiMDE HiSSiNE KAPILIYORUM AMK
ACABA REZiL OLUR MUYUM HiSSi
HAYATIMI DARACIK SINIRLAR iÇERiSiNDE YAŞIYORUM EĞiTiM HAYATIM SOSYAL HAYATIM BiTMiŞ DURUMDA. yaşayan bir ölüyüm sanki...
zihnimi olur olmaz hayaller üretmekten alıkoyamıyorum
gereksiz korkularım var gereksiz derin düşünceler içerisindeyim
hayatı ıskalamış durumdayım bu durum beni fena halde yaralıyor.
kendimi değersiz hissediyorum aşağılık kompleksi var
canım yanıyor canım...
Gençliğimin baharında sararıp solmuş bir çiçek gibi hissediyorum sanki biraz sonra alınıp çöpe atılacak gibi...
hiçkimseye anlatamıyorum derdimi insanlar beni anlamıyor kendi hayatlarıyla meşguller ve dinleyip geçiştiriyorlar
hatta gülüp dalga geçiyorlar. ne yapacağım böyle bu halim ne olacak inanın hiç bilmiyorum beyler allah ben ve benim gibilere yardım etsin allah'ın en büyük belalarından biri demek yanlış olmaz heralde keşke kanser olsaydım da bunların hiçbirini yaşamasaydım diyorum kendi kendime kanser verem olmayı sosyal fobiye tercih ederim...
Şu gibtiğim hayatta istediğim hiçbirşey olmadı ne dilersem tam tersi oldu kaderimi şansımı gibeyim
gülmek mutluluk haram bana amk ne yaptım da allah bana sosyal fobi hastalığını verdi günahım ne diyorum kendi kendime ne suçum var benim küçük çocuğa tecavüz mü ettim uyuşturucu mu sattım banka mı soydum örgüt mü kurdum ne yaptım amk karıncayı bile incitmeyen biriyim yuvaları bozulmasın diye yuvalarına basmayıp kenardan gitmeye özen gösteren biri için bu yaşadıklarım haddinden fazla ağır değil mi çevremdeki arkadaşlarım normal niye ben anormalim niye toplum içinde konuşamıyor duygularımı düşüncelerimi fikirlerimi paylaşıp kendimi rahatça ifade edemiyorum yaşıtlarım her konuda benden daha üstün durumdalar doğal olarak ağırıma gidiyor kendime yediremiyorum bu durumu hazmedemiyorum dıbına koyim
http://www.youtube.com/watch?v=VC-IIbqXURk

%50'sinin ağır beyinsiz olduğu bir ülkede sosyal fobi ile yüzleşmek benim mallığım mıdır yoksa istisna mıdır?

en çok koyan da ne biliyo musunuz. insanın en güzel anıları lise yıllarından üniversite yıllarından kalır. ama sen o yılları bu tak ile geçirmişsen, gençliğin bomboş bomtak bir halde geçmişse. bir daha o günleri geri getiremeyeceğini bilmek. o günlerden hatırlayabileceğin bir tane güzel anın olmaması, olamaması. çok koyuyor insana.

14 milyar yıllık evrende, 4,5 milyar yıllık dünyada, 200 binlik insanlık tarihinde yaşayacağımız maksimum 70-80 senelik hayatımızın en güzel yıllarındayız ve onca hastalık arasından bu hayatımızın kökenini virüs gibi saran hastalığa denk geldik.

Bu hastalığın bize yarattığı zorlukları bırak, sadece şu üstteki şeyi düşününce bile insan isyan ediyor. Birde tüm her şeyin farkında olup da bu engeli aşamamak iyice bitiriyor, küfür bile edecek hal bıraktırmıyor insanda.

olum bir şey olsun lan artık. beyler cidden yürümüyor böyle, olmuyor.

dıbına kodumun şeyi yüzünden arada bir insana öyle bir çöker ki düşünceler. hayatının nasıl ellerinin arasından kayıp gittiği, bir daha geri gelmeyecek o gençliğinin nasıl hiçbir şey yaşayamadan bomtak, bomboş, sürekli diken üstünde geçerek kayıp gittiği, bir bir tek tek kafana yıkıldıkça çöker kalırsın. gücün kalmaz. ve hala bir şeyin değişmediğini hala hayat denen şeyi yaşayamadığını gördükçe. nefes alamaz hale gelirsin. dıbına koyim her gün geberip gitmek istiyorum artık. zaten yaşadığım bir hayat yok nefes alıp vermenin anlamı ne o zaman. ağlıyorum amk.

benim zor durumlarda beynim duruyo. kelimeleri unutuyorum. birinin bana srv nin albümlerini say demesinden falan korkuyorum

ah ah hayatımı giben illet hiç mutlu olamadım amk hiç bir zaman hayatım diğerleri gibi olmadı bazen bi şevk geliyo yeter lan değişicem artık diye sonrasında hemen gidiyo.amk 6 yıldır hiç kız arkadaşım olmadı ben de diğerleri gibi olsaydım ne olurdu ulan. Valla çok kötüyüm ya amk dershanede hoşlandığım bir kız var mesela dün tüyapta gördüm sadece bakmakla kalıyorum amk twitterdan falanda buldum adını falanda öğrendim ama konuşamıyorum işte sürekli beynimde ya sevgilisi varsa ya redderse gibi sorular var 15 yaşındaki liseli ergenler gibiyim beyler durum kötüye gidiyo yaşımda az değil ki amk 21

edit:gaza geldim ve kıza facebooktan merhaba yazdım ve anında engeli yedim iyice dibe çöktüm anasını gibiyim

beyler üstünüze basiniza güzel seyler alin renkli giyinin falan. sneakerlar falan skater takilin, tüm ickili amli ortamlarda bulunun inanin bana gecer bu.

sadece fakirlikle alakali

14 şubatlar, bayramlar, doğum günleri, yılbaşları. hepsi boğazımda düğümleniyor amk, herkesin en mutlu olduğu zamanlar benim kabus gibi çöküyor üstüme her sene. bir konuda şanslıyım o da 29 şubat'ta doğmak. o acıyı 4 yılda bir yaşıyorum.

@40 sie amk hayatımı gibtim kız için ağzıma etti utangaçım diye yüzüme bakmadı.

@51 mesele bu işte zaten sf bir edep hastalığı.

http://www.sosyal-fobi.net/ bi gibime yararsa bakın.

ayrıca zirve yapmak güzel olurdu lan. herkes suskun kimse konuşmuyor başlar eğik garsonu çağıran kimse yok sonra hepimiz dağılıyoruz :D

amk birine mail atıyorum mesela. maile cevap geliyor. onu okurken bile heyecanlanıyorum lan.

BI berbere gidemedim aq

aq sanki adamların 1 kolu 1 bacağı yok dünyaya küsmüş gibtimin porsukları.. taksimde otuzbir çekin geçer

arkadalarım arıyo 3-4 defa. hep duymadım diyodum. aslında açamıyodum amk (: sonra alıştım ama.

ben denicektim tedaviyi yemedi ama. kendim çabaladım. yüzde 70 azaldı dyebilirm.

hayatımı gibti beyler. bu anasını gibtiğim yüzünden üniversitede devamsızlıktan kaldım. ev arkadaşlarım haricinde rahat konuşabildiğim kimse yok. lise arkadaşlarımla artık görüşmüyorum. hatunlara selam verirken bile zorlanıyorum. kendimi de eve kapattım dıbına koyim bütün yaz evdeydim. mesela yarın yola çıkıcam dersler başlıyo üniversitede. dıbına koyim sınıfı hocaları düşünürken bile fena oluyorum. ama son birkaç haftadır bu anasını gibtiğimin hakkında baya bişey okudum. farkında değildim hasta olduğumun amk. bu sene görcez bakim ya yavşak huur çocuğu olcam ya da millet deli gözüyle bakıcak bana amk.

özet:anasını gibti huur çocukları

cozumu basit beyler, sosyal fobikler olarak bi cafede bulusun(amk siz birbirinizden de utanirsiniz ha ajskda) neyse cafede 1-2 nestea seftali cakin.. sonra hesabi aranizdan bi kekoya iteleyin..

simdi kalkin taksime gidin gezi parkinin karsisinda bi is bankasi atm si var yaninda da ziraat. hah o atm nin orda soyunun heykele dogru ciglik ata ata kosun.

artik polis sizi mi giber allahinizi mi giber bilemem ama duzeltir adami bu.

kızarıyo musunuz siz de? böle enseden bi sıcak vuruyo benim, o an içimden ahanda sıçtım diyorum ve aptalca cümleler kuruyorum o kızarmış halimle.

beyler :(

anasını gibeyim bu hastalığın orospnçocuğu zütveren tam yeniyorum diyorum yine çıkıyor tepeye huurnunçocu lan dışarda kafam duruyo ıq 20 oluyo sanki konuşamıyorm lan gibecem kendimi o derece

bizler paradokslar ve kısır döngüler arasına sıkışmış lanetli insanlarız. üzgün olduğumuz için mi yalnızız yoksa yalnız olduğumuz için mi üzgünüz? yalnız olmak istediğimiz için mi yoksa mecbur kaldığımızdan dolayı mı yalnızız bu da belli değil. kendi adıma konuşursam bu kadar yalnız kalacak biri değildim ama bunu tercih ettim. bunu yapmamın en büyük sebebi de gururumdur. diğer insanlar iş sosyalleşmeye gelince genellik gururunu bi kenara iter, çünkü sosyalleşmek demek çiftleşmek demektir ama bizde gurur daha baskındır. ondan sonra yannanı yiyen biz oluruz işte.

bu hastalık böyle bişeydir ki.keşke kanser olsaydım 3-4 sene çekseydim kurtulsaydım.ama bu öyle değil lan çok farklı bişey çok. istersen 1 hafta dışarda sosyal takıl yinede yenemiyorsun lan.ne zaman dışarı çıksam eve gitmek için can atıyorum.ne arkadaşım kaldı ne bişeyim. ulan 2 senelik sevdiğim kıza gibtir çekmek zorunda kaldım bu hastalık yüzünden, bahaneler uydurdum ama yeminle sırf asosyal, sosyal fobik olduğum için hayatımdan çıkarttım. çok seviyorum ama olmuyor. kız dışarı çıkmak istiyor elele tutuşup gezmek istiyor ben 3 haftada bir buluşuyordum kızla nefret ediyordum dşarı çıkmaktan,ne miğde kalıyo ne baş ağrıları bitiyo anasını gibeyim nefret ettirdi amk hastalığı. bnde istemezmiyim lan sevgilimi alıp akşama kadar gezmek. arkadaşlarımla deliler gibi eğlenmek.ama arkadaş ortdıbına girince ya köşeme çekilip içiyorum yada sinirli sinirli oturuyorum yapacak bşka çarem yok lan yok. varsa benim dururumumda olan ve ilaç kullanan pm atsın. utancımdan kimseye söyleyemiorum doktora gidemiyorum. ailemle bile konuşamıyorum. hergün içiyorum dertten kederden asosyallikten anasını skeym ya.beynimin içnde bilinçaltında resmen biriyle savaşıo gibiyim arkadaşlar

yaş 22