sosyal fobi

Derste bildiğim şeyleri bile söyleyemiyorum amk

Sosyal fobi nedir ? Sosyal fobi minibuste giderken musait bir yerde inebilir miyim diyemeyip birisi diyene kadar beklemek ardından eve yarım saat yürümektir.

trajikomik bir hastalıktır. yaşayan için acı bir şaka gibidir ve verdiği zararlar, kaybedilenler, yaşanmamışlıklar onarılamaz. düşünsenize, utangaçsınız ve bütün bir hayatı bu yüzden ıskalıyorsunuz. hayata 1-0 yenik başlıyorsunuz ve ne kadar zeki de olsanız yetenekli de olsanız akranlarınızdan hep bir adım geridesiniz, aşklarınız hep karşılıksız, hayatınız hep negatif. ve ne yüzünden? gibimsonik bir utangaçlık hastalığı yüzünden. gençlik böyle çürüyüp giderken sadece izliyorsunuz. eğer aşamazsanız ve bir ömür böyle geçerse vay halinize. elde var 0, hiç varolmamış bir insan. böyle bir durumda da tanrı sizden tapınma bekliyor, öte dünya vaadediyor. tıpkı zevk için acı çektiren sadist bir manyağın daşşak geçmesi gibi. bir hayat komik bir sebeple elinizden çalınıyor ve siz sadece izliyorsunuz. yokluk çekebilirsiniz, sakat doğabilirsiniz ancak eli ayağı tutan bir insan olup maddi durumu da ortalama bir insansanız yani yaşanabilecek bir durumdaysanız hayatı böylesine taktan bir sebeple ıskalamak cidden acı bir şaka gibi.

Not: uludağdan çaldım ama güzel yazmış artık her kim yazdıysa

Sunun hayattaki etkılerını geçtım, entry gırerken bıle yazıp yazıp sildiriyo.

@19 hahahah aynısı lan. bi kere otobüste telefonum titredi. yanımdaki adam bakıyo tip tip. ama onu da aştım gibi. geçende konuşmayı denedim ve oldu.

@aşırı beğenilme kaygısından kaynaklanan hasıtalıktır agalar hep kendinizi karşıdakine beğendirmek zorunda hissettiğiniz için olur..
@örneğin mağazada bir gömlek alacaksın sen napıyosun kendini beğendirmeye çalışıyosun amacından şaşma sadece gömleğini al bunun için soru sor soru sormak için sorma kendini kasma..

ben 20 yaşında insanım 4 sene lise okudum ama ileride çocuklarım olursa bak lan ben lisede şunları şunları yaptım diyecek bir hatıram yok. özetle liseyi yaşayamadım ben üniversite okuyorum yine hayatım bomtak. akranlarım sevgilileriyle burger, mc gezerken ben bu .mına kodumun sandalyesine oturup zütümü çürütüyorum. neden böyle diye çok düşünüyorum ve bunun bir sınav olduğunu hatırlayıp çektiğim çileleri içime atıp kendimi yiyip bitiriyorum hepsi bu:)

arkadalarım arıyo 3-4 defa. hep duymadım diyodum. aslında açamıyodum amk (: sonra alıştım ama.

ben denicektim tedaviyi yemedi ama. kendim çabaladım. yüzde 70 azaldı dyebilirm.

bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. bir amacımız ya da yerimiz yok, ne büyük savaşı yaşadık ne de büyük buhranı. bizim savaşımız ruhani bir savaş, en büyük buhranımız hayatlarımız. televizyonla büyürken, milyoner film yıldızı ya da rock yıldızı olacağımıza inandık, ama olmayacağız. bunu yavaş yavaş öğreniyoruz ve o yüzden çok çok kızgınız.

tanrının senden hoşlanmadığı olasılığını düşün. o belki seni hiç istemedi. hatta büyük olasılıkla senden nefret ediyor. bu başına gelebilecek en kötü şey değil. ona ihtiyacımız yok. lanetlenmeye ve affedilmeye ihtiyacımız yok. tanrının istenmeyen çocukları mıyız? öyle olsun!

amk birine mail atıyorum mesela. maile cevap geliyor. onu okurken bile heyecanlanıyorum lan.

yaşamak istemiyorum...
her günüm ayrı bir işkence...
tutunacak bir dalım yok hiçbir şeyden keyif almıyorum kaybedecek hiçbirşeyim yok yaşamak için bir sebep arıyorum bulamıyorum hayattan bir beklentim yok hayallerim yok boşluktayım mutsuzum ve kendimi bildim bileli yalnızım depresyondan da sıkıldım bu hayattan da çaresizlik ve geleceğimdeki belirsizlik hissi beni endişelendiriyor her günüm bir önceki günün kopyası Allah başkalarına güzel kader nasip edip mutlu ederken niye bize böyle çektiriyor bizim mutlu olmaya hakkımız yokmu biz niye sorunluyuz böyle lanet olsun

dıbınakoyim az çok inançlıyım Müslümanım birde ailem var öyle olmasaydım hiç düşünmezdim intihar ederdim aq hastalık diyeyim ne taksa 18 yaşımda beni hayattan bezdirdi aq eskiden yarınlarla ilgili hayaller kurardım artık anladım ki hiç birisi gerçekleşmeyecek herhalde insan bile değilim aq acayip bir varlığım ulan ben mutsuz olmayı hakedecek böyle yapayalnız biri olmayı kabullenip intiharı düşünecek ne yaptım ne günah işledim aq

hayatımın dıbına koyan hastalık. ulan ne yalan söyliyim tip desen var kızlar hep yaklaşmaya çalışıyor ama bende icraat yok, aşırı utanıyorum.Lan kız sesine hasret kaldım anasını satıyım. abartısız söylüyorum 5 yıldır bi kızla toplamda 20 kelime edememişimdir. gibtiğimin hastalığı para üstünü bile isteyemiyorsun kasiyerden, yannan gibi geçicek hayat aq.

ulan bu tak var ya bu tak geçmişe baktığında hep beynini kemirecek, ah ulan gibtiğimin hayatı nasıl da gözümün önünden kayıp gitmiş dedirtecek anılara sahip olmanı sağlar. ah ulan. ah ulan.

şu an ağlıyorum ve entry giriyorum biliyor musun

@40 sie amk hayatımı gibtim kız için ağzıma etti utangaçım diye yüzüme bakmadı.

@51 mesele bu işte zaten sf bir edep hastalığı.

http://www.sosyal-fobi.net/ bi gibime yararsa bakın.

ayrıca zirve yapmak güzel olurdu lan. herkes suskun kimse konuşmuyor başlar eğik garsonu çağıran kimse yok sonra hepimiz dağılıyoruz :D

pgiboloğa falan gidince bi tak olmuyor amk. üzerine git onların senden bi farkı yok bunu kendin yenebilirsin falan diyor. sanki ben bilmiyom bunu yapmayı amk zaten yapabilsem embesil gibi yaşamam

hayatımı gibti beyler. bu anasını gibtiğim yüzünden üniversitede devamsızlıktan kaldım. ev arkadaşlarım haricinde rahat konuşabildiğim kimse yok. lise arkadaşlarımla artık görüşmüyorum. hatunlara selam verirken bile zorlanıyorum. kendimi de eve kapattım dıbına koyim bütün yaz evdeydim. mesela yarın yola çıkıcam dersler başlıyo üniversitede. dıbına koyim sınıfı hocaları düşünürken bile fena oluyorum. ama son birkaç haftadır bu anasını gibtiğimin hakkında baya bişey okudum. farkında değildim hasta olduğumun amk. bu sene görcez bakim ya yavşak huur çocuğu olcam ya da millet deli gözüyle bakıcak bana amk.

özet:anasını gibti huur çocukları

lisedeyken coğrafya sınavında ucum bitmişti. Kimseden isteyemedim ve sınavda sadece 2 puan alabildim. Çok çalışkan olamadım hiç bir zaman ama o sınava çalışmıştım aslında bir insan 0.7 ucu olan var mı arkadaşlar demeye cesaret edemez mi amk. Bu kadar mal olmayı hak etmiyorum lan 142 aykum var benim.

lan yemin ediyorum kendimi burda çok mutlu hissediyorum. günlerdir evden çıkmıyorum bütün gün film izleyip, kitap okuyup burda takılıyorum. hayatım boyunca böyle yaşarım da bu sefa da bi yere kadar sürcek. sonra gibe gibe sosyalleşmek gerek.

bu hastalık böyle bişeydir ki.keşke kanser olsaydım 3-4 sene çekseydim kurtulsaydım.ama bu öyle değil lan çok farklı bişey çok. istersen 1 hafta dışarda sosyal takıl yinede yenemiyorsun lan.ne zaman dışarı çıksam eve gitmek için can atıyorum.ne arkadaşım kaldı ne bişeyim. ulan 2 senelik sevdiğim kıza gibtir çekmek zorunda kaldım bu hastalık yüzünden, bahaneler uydurdum ama yeminle sırf asosyal, sosyal fobik olduğum için hayatımdan çıkarttım. çok seviyorum ama olmuyor. kız dışarı çıkmak istiyor elele tutuşup gezmek istiyor ben 3 haftada bir buluşuyordum kızla nefret ediyordum dşarı çıkmaktan,ne miğde kalıyo ne baş ağrıları bitiyo anasını gibeyim nefret ettirdi amk hastalığı. bnde istemezmiyim lan sevgilimi alıp akşama kadar gezmek. arkadaşlarımla deliler gibi eğlenmek.ama arkadaş ortdıbına girince ya köşeme çekilip içiyorum yada sinirli sinirli oturuyorum yapacak bşka çarem yok lan yok. varsa benim dururumumda olan ve ilaç kullanan pm atsın. utancımdan kimseye söyleyemiorum doktora gidemiyorum. ailemle bile konuşamıyorum. hergün içiyorum dertten kederden asosyallikten anasını skeym ya.beynimin içnde bilinçaltında resmen biriyle savaşıo gibiyim arkadaşlar

yaş 22