-
1.
+16sosyal fobiklerin ektikleri en büyük işkence nedir biliyor musunuz? akşam kafanızı yastığa koyduğunuzda o günün muhasebesini yapmak.
daha önce dediğim gibi sosyal fobiklerde empati duygusu gelişmiş olduğu için bir konuşma esnasında karşınızdakinin size vereceği tepkinin olasılıklarını hesaplarsınız beyninizde ve işte bu yüzden konuşamassınız. örnek veriyorum
sabah sınıfa girdiğinizde sınıftan bir kızı gördünüz ve günaydın demek istediniz. işte tam o sırada beyniniz alacağınız karşılığın ve aynı zamanda kızın düşüncesinin olasılıklarını hesaplamaya başlar.
acaba yazıyor mu zannedecek
dün günaydım demedim bugün dersem yanlış olur
ya cevap vermesse
ya ağzım kokuyorsa
vs
bu örneklendirmeye çalıştığım durum sadece bir günaydım için geçerliyken düşününki bir kızla baş başasınız ve konuşacaksınız. dilinizin damağınıza yapışmasında ve konuşacak konu bulamamanızda 3 temel neden var. bazı gibkoların dediği gibi kendine güven falan demeyeceğim çünkü onlar anlamaz.
1-konuşmayı düşündüğünüz her konunun karşısında kızın vereceği zilyon tane tepki olasılığı vardır ve siz o olasılıklardan korkup her zaman en kötü tepkiyi vereceğini düşünürsünüz.
2-özgüvensizlik nedeniyle fazla salgılanan ve sosyal fobiye neden olan bir hormonun fiziksel olarak elinizi ayağınızı titretmesi ve ellerinizi ve ayaklarınızı istemsiz oynatmanız
3-aşağılık duygusu -
2.
+15çevresini izler sürekli sosyal fobik. düşünür içinden -ne buluyor insanlar bu kadar konuşacak- diyerek iç geçirir. bunu hepmiziz yaşadık bazılarımız hala yaşıyor. hele ki bir kızla başbaşa kaldığımızda vs. adeta dilimiz tutulur.
şimdi gelelim bu hastalığın nedenlerine.
benim tespit ettiğim nedenler daha doğrusu benim aşırı derecede sosyal fobik olmamı sağlayan nedenler şunlardır
ani ve keskin bir sosyal çevre değişikliği, yaşanılan kötü olaylar, aileden özgüven duygusunu kazanamamak.
özellikle bu sonuncusu benim sosyal fobik olmam da en büyük nedendir benim gözümde. nasıl diye sorarsanız babam hayatım boyunca yaptığım bir işi taktir etmedi annem keza öyle. babam hep daha fazlasını beklerdi ve yaptığım hiç bir şeyi başarı olarak görmedi. annem iki mahalle aşağıya top oynamaya göndermezdi.tek başıma hiç bir yere göndermezdi.her zaman arkadaşlarıma beni emanet ederdi. babam konusuna gelince aklıma bir örnek geldi.
bizim zamanımızda oks vardı.oks tercih sonuçları açıklanmıştı. babamı arayıp -baba anadolu lisesini kazanmışım diyince bana neden fen lisesi değil demişti hiç unutmam.
işte bu ve bunun gibi olaylar zamanla bilinçaltımıza işler ve zamanın birinde karşımıza çıkar. gerçektende diğer insanların bizden üstün olduğunu düşünmeye başlarız. -
3.
+14 -1trapezounta aynı sorun bendede vardı lise döneminde çok zayıftım, özgüvenimde yoktu,ilk olarak bi spor salonuna yazılarak işe başlayabilirsin, spor yapınca mutlu olucaksın ayrıca oradada bi çeven olucak yavaş yavaş insanlarla baglantı kurmaya başlayacaksın, bundan sonra kişisel gelişim kitapları okuyabilirsin pek faydası olurmu olmazmı o da çevrendeki kişilerle kurdugun iletişime baglı,ben üniversite okuyorum şimdi gayette rahat olmaya başladım, şunu unutma kimse ne bir fazla ne bir ekgib kasma dik dur gözlerine bak ve sosyalleş şampiyon..
-
4.
+12bu sınıfta öğrenen okuyan kültürlü bir sınıftı.ve şunu farkettim o sene. farklı düşünceler her yerde var. kimse aslında gerçekten kimseyi düşüncesi için yargılamıyor. sınıfta birine gülünüyorsa aşağılamak için değil.
sosyal fobikler eğer bir konuşma esnasında veya başka herhangi bir durumda hata yaparlarsa, saçmalarlarsa,insanlar gülerse sanarlarki bu artık onların beyninde yer edecek ve herkesin onu görünce aklına gelecek ilk şey kendisinin kötü anları.
tam olmadı toparlayayım. yani eğer içinde bulunduğunuz bir ortamda ezik konuma dahi düşmüşseniz bundan 1 hafta sonra insanlar o olayı hatırlamıyor dahi.bir sosyal fobiğin bunu anlaması çok zor. şahsen ben bazen 10 yıl önceki bir olayı hatırlar ve ona göre insan değerlendirebilirim ve inanıyorum çoğu sosyal fobik böyledir.ama anlamamız gereken nokta diğer insanların empati duyguları yok denecek kadar az.yani aslında sizin nasıl davrandığınız ne düşündüğünüz onların pek de gibinde değil. -
5.
+11yapılan bir araştırmaya göre sosyal fobiklerin diğer insanlara göre empati duygularının kat be kat daha gelişmiş olduğu ortaya çıkmış. yani zaten bu hastalığın temel çıkış noktası da aşırı empati duygusuna sahip olmamız. hastalığın temelinde hata yapma ve yanlış anlaşılma korkusu yatar. ancak hiç bir şey yapmayan insan hata yapmaz sözünü duyarak ben hata yapmamak için hiç bir şey yapmam diyen insanın pgibolojisidir sosyal fobiklik.bu yüzden minibüste bazen gerektiği yerde müsait biyerde diyemeyerek 50 metre ilerde inmek, alışveriş merkezinde yanınıza gelerek buyrun ne istemiştiniz diyen satış elamanının sizin cellatınız olması bu yüzdendir.
-
6.
+10lan huur çocukları suan odamda arkadaslar olmasa hüngür hüngür aglıcam amk. fermuar kardesimiz cok gzel anlatmıs. bende sosyal fobi hakkında çok arastırma yaptım ama bizde empati fazlalıgı olcagını hiç dusunmemistim.
üstüne gidin amk düsünmeyin ve üstüne gidin biliyorum çok zor ama yapmaya çalısın özgüveninizi toplama çalısın.su özgüvenimiz tam olsa biliyorum hepimiz ortalıgın dıbına koycaz ama...
ayrıca annesinden babasından nefret edenler olabilir. şimdi ben nasıl nefret edeyim amk annem ilkokul 3 terk babam orta okul terk.ne anlarlar amk çocuk yetiştirmek bilmem neden hayat kavgası varken. -
7.
+11 -1beyler o değil de tek koyan ne biliyor musunuz? kibirlilik yapmak istemem ama genelde ortalamaya göre zekiyimdir. ne bileyim lisede millet sabahtan akşama kadar sadece futbol konuşurken her konuda bilgim vardı benim. hocalar bir kitaptan bahsederlerdi derste ya bir filmden herkes bön bön bakardı. halbuki ben onu bilirdim ama söyleyemezdim. ya da şu an 19 yaşındayım ve hayatımın baharı 4 duvar arasında geçiyor. nankörlük de yapmak istemiyorum, çok şükür hayatımda pek sorun yok ama hayatımın en verimli dönemlerini burda geçirmek koyuyor. okula da gitmiyorum sürekli tek başımayım. ne bileyim dışarda herkes hayatı yaşarken varolan potansiyeli kullanamamak çok kötü. mesela üniversiteye gitmiyorum dışardan bakan bir tembelliğimden sana r ama boğaziçine gitcek otansiyel var. lisedeyken kasıp sağlam bi liseye gitmiştim ama sf yüzünden üniyi bıraktım işte. evet biraz kendimi çok beğenmişim galiba. :D
-
8.
+9sevgili panpalarım, bütün entryleri okudum ve 35 yaşında bir abiniz olarak söylemeliyim ki, 30 yaşına kadar bende sizin yaşadığınız şeyleri birebir yaşadım. ama sonunda az da olsa atlattım sayılırım.Tümünü Göster
neden sosyal fobiktim?
çünkü babam beni sürekli döverek büyüttü, en küçük bir hatamda patlatırdı tokatı, ya da tekme tokat girişirdi, sonunda "babam döver mi acaba?" korkusu ile en küçük bir işi bile yapamaz hale gelmiştim. özgüvenim sıfırdı (hala da tam yerine gelmedi, bunun sıkıntılarını çekiyorum)
nasıl atlatabilirsiniz (ya da ben nasıl atlattım)??
1- bu dünyada sizden daha değerli birşey yok. bırakın insanlar hakkınızda ne düşünürlerse düşünsünler, ya da size kahkahalarla gülsünler, unutun!!! evet unutun!! empatiyi en az seviyeye çekin..ben öyle yaptım. misal bir konuşmada aptalca birşey söyledim ve adam/kız bana çok güldü. ilk anda çok etkileniyorum ama 10 dakika sonra unutuyorum. kendime bunu öğrettim. ben bununla bir ömür boyu yaşayamam dedim. inanın 10 dakika sonra unutuyorum. istediği kadar gülsün. gibimde değil!!!
2- sizin o karşınızda tir tir titrediğiniz kız var ya, aslında o da sizin gibi bir yaratık, sizden daha aşağılık ama siz onu gözünüzde o kadar çok büyütüyorsunuz. o kızı tanıdıkça, taktan bir insan olduğunu öğreneceksiniz.. ben kendimi sürekli benden daha değerli bir insan yok diye telkin ediyorum.
3- bol bol kitap, dergi, okuyun, internetten falan okuyun hiç farketmez. neden? çünkü yeni girdiğiniz bir toplulukta insanlar çok bilgili olduğunuzu anladığında size saygı gösterirler, sizi giblerler, yeri gelir aklı danışırlar... insanları bilginizle dövebilirsiniz...
4- konuşmaktan, yeni ortamlara girmekten çekinmeyin, bol bol hata yapın. evet çok ciddiyim bol bol hata yapın. zira hata yapmayan insan yoktur. hata yapmadan doğruyu bulamazsınız. tekrar ediyorum, bol bol saçmalayın, hata yapın... ben çok yaptım, hatırladıkça da utanırım, 5 saniye sonra eeehh giberim lan ne utanacam der, unuturum!!!
5- yürürken dik yürüyün, konuşurken insanların gözlerinin içine bakmaya çalışın. pısırık gibi durmayın, hemen anlıyolar zaten binler, seni ezmeye çalışıyolar. siz onları ezin!!!
6- olabildiğince sosyal hayatın içinde olmaya çalışın. ne bileyim, halısaha maçlarına gidin, düğünlere gidin, gençlik organizasyonlarına katılın.
7- bol bol selam vermeye çalışın. eskiden birine karşıdan meraba dediğimde adam beni farketmediyese çok utanıyodum. şimdi gibimde değil... adam görmedi. işte o kadar!!
8- internet başında saatlerce kalmayın. dışarı çıkın!!
akılma geldikçe yazarım daha... -
9.
+8mesala bir kızla konuşacaksınız ve konuşacak konu bulamadınız. aklınıza gelen ilk şeyi ama ilk şeyi söyleyin. bakın bu saçma olabilir kız o anda gerçekten sizden soğuyabilir ama bunlar aşılması gereken engeller şöyle düşünün.şu anda hata yapmamak için hiç bir şey yapmıyorsunuz ve çevrenizde kimse yok.siz hata yapmayı da göze alın ki eğer başarırsanız mutlu olacaksınız. eğer başaramassanız ise en azından şuankinden bir kaybınız olmayacak.
insanlar sosyal fobikleri. yani benim için durum öyleydi.ben kimseyle konuşmadığım için doğru dürüst onlar da benle konuşmazlardı.
işin teknik kısmına gelince.ben dilimi açmak ve anlatımımı kuvvetlendirmek için bol bol kitap okudum. kitap okuyun çok okuyun her konu hakkkında kitap makale ne bulursanız okuyun. belli bir kültür birikiminiz olunca görün bakın bildiğiniz bir konu hakkında muhabbet açılsın bülbül gibi şakıyacaksınız.siz konuştucak insanlar gözünüzün içine bakacak bu şekilde özgüvensizlik kaybolacak. insanlara bir şeyleri bildiğinizi yapabildiğinizi ispatlayın. onlardan üstün değilsiniz ama en az onlar kadarsınız.
evrendeki her şeyin tek toz parçacığından meydana geldiğini bu nedenle aslında hepimizin aynı 'şey' olduğunu unutmayın.
yolda yürürken insanlar bırakın baksınlar inanın siz takla atarak ta yürüseniz 10 dk sonra unutacaklar. muhabbet esnasında saçmalasanız 10 dk sonra unutacaklar. çünkü diğer insanların karşıdakinin düşüncelerini okuyabilme yetenkeleri çok gelişmiş değil. bırakın onun düşüncelerini tahmin etmeyi. akışına bırakın ve gerçekten ne düşündüğünü öyle görün. -
10.
+7aynı sıkıntı bendede var amk. derslere giremiyorum lan! otobüse binip okula gelmisim, oyle bir derse girme isteği var ki içimde ama gel gor kalabalıgı gordukten sonra hoca gelmeden hemen sınıfı terkedip otobüsle tekrar eve kacıyorum amk. kızlarla iletisim 0.birde pgibolojik olarak sıcma takıntım var benim amk. hayatım x2 gibilmiş durumda :(
-
11.
+7panpa hayatımın en güzel 2 senesini boşa harcadım bu illet yüzünden. bana da her zaman diyorlardı kendine güven sosyalleş falan filan amk ama bu gibkolar asosyallikle sosyal fobinin farkını bilmediği için böyle diyor. ulan minibüste millet bakacak diye müsait bi yerde diyemeyen insanlardır sosyal fobikler.ne özgüveninden bahsediyorsun sen? asosyallikten çok daha vahim bir durum bu.
neyseki ben kendimi kurtardım bu hastalıktan. nasıl kurtulduğumu anlatmamı istersen seve seve yardım ederim ama ben onca kişiden yüzlerce şey dinledim okudum ama sosyal fobi de inan içinden köklü bir değişiklik olmadıkça kurtulamıyorsun.ben kendi kendime yaptığım terapiyi anlatabilirim ve bu dönemde neler yaşadığımı. -
12.
+7beyler bende sosyal fobikim lan :( babasız filan büyüdüm amk bende aynı anlattıklarınız gibi ve şu an gözlerim doldu nedensiz yere amk delirecem beyler acil bir şeyler yapmam lazım yardım edin. okuyorum devam edin . şimdi bile titriyorum aklıma geldi diye. bu arada empati konusuna %100 katılıyorum. her zaman kendimi insanların yerine koyarım artık onların yerine bile ben utanıyorum o derece .
-
13.
+7 -1beyler ara sıra teknik bilgiler vermeye çalışsamda bir değişim hikayesi anlatıyorum. çünkü dediğim gibi bence en iyi çıkarım böyle yapılır.bu illetin maalesef teorik bir çözümü olduğuna inanmıyorum
şakirt bir çevrede büyüdükten ve öyle bir okulda okuduktan sonra tamamen farklı bir ortama girdim lisede. buna da uyum sağlayamayınca aşağılık duygusu git gide ağırlaşmaya başlar üstünüz de.öyle de oldu.bir şeyler ters gidiyordu. çevremdeki herkes benden farklı düşünüyordu farklı giyiniyordu vs.bunun yanında ailemden kazanamadığım aksine ailem tarafından benden çalınan özgüven duygusunun olmayışıyla gerçekten onların benden daha üstün olduklarını düşünmeye başladım.
bu dönemde sınıfta size bir kere gülünmesi hayatınızı tamamen değiştirir. öyle de oldu. normalde sınıfta birisi olağan dışı bir şey derse veya yaparsa gülünür sınıfça 10 dk sonra unutulur.ama bunu siz yaptıysanız ve sınıf da güldüyse artık babanız haklıdır. anneniz size güvenmemekte haklıdır. gerçekten bir eksiğiniz vardır.bu size göre başka bir şey ama gerçekte özgüvenin ta kendisidir. -
14.
+6@169 yalnız değilsin kardeşim şukuladım. o sözleri duymaktan ben de sıkıldım sanane dıbına koduğumun bini diyesim geliyor artık ama her zaman ki gibi onu da söyleyemiyorum. çok düşünceli insanlarız amk aslında iyi anlaşırız birlikte takılsak hep birlikte .
-
15.
+6hastalıktan kurtulma evresinde yine böyle başlıklar okuyorum falan.şu tanımadığın insanlarla konuşma olayını bi deniyim dedim bir gün minibüste.
yine en arka köşede oturuyorum yanımda 2 tane üniversite öğrencisi kız oturuyor ben daha liseliyim o zaman amk.bi tane teyzeyle muhabbet ediyorlar. kızlara bölümünü sordu teyze kızlarda benim gitmek istediğim bölümdenmiş.ben de tercih yapacam falan işte bi anda düşünmeden tepkilerini tahmin etmeden atladım.aa ben de o bölümü istiyorum nasıl zor mu hangi okul vs soruyorum.oha amk olaya bak daha düne kadar sınıf arkadaşlarına selam vermeyen adam. neyse kız çok sıcakkanlıydı anlattı falan ineceğim yerde indim.
sonra hemen az öncenin muhasebesini yapmaya başladım hay kafamı gibiyim ne alaka lan atlanır mı öyle falan sorguluyorum yine.ama sonra baktım ki bu kızlarla bir daha görüşmeyeceğim ve şunu düşündüm her zaman empati yapıp karşıdakinin aklına gelebilecek en kötü şeyin geldiğini düşünürdüm bu sefer öyle olmadı. dedim ki bunlar benle sıcakkanlı konuştuklarına göre yanlış anlamadılar.bu özgüven kazanımım için dönüm noktası olan günlerden biriydi. -
16.
+6vay be herkes mi sosyal fobi..
panpalar bu başlık kadar samimi olan ve bu kadar dayanışma örneği gösterilen başka başlık yoktur zannedersem. hepinizin ne kadar iyi niyetli, temiz insanlar olduğunuzu gördüm. çektiğimiz dertler, sıkıntılar gerçekten çok ağır panpalar. o kadar sıkıntı çekmişiz ki birçok kişi entry leri okuyunca ağlamış. inşallah bir gün hepimiz bu hastalığı atlatırız ve gerçek kimliğimizi, potansiyelimizi hayata yansıtırız. eminim hepimiz vatana millete insanlığa faydalı olabilecek, örnek gösterilebilecek, insanları doğruya yöneltebilecek insanlarız. bunu başarmak için de çabalamamız gerekiyor arkadaşlar. oturup bu hastalığın kendi kendine geçeceğini beklemek çok yanlış. harekete geçip çok çalışmamız lazım panpalar. ilgi alanınız neyse kendinizi o konuda geliştirin, kendinize hedefeler koyarak çok çalışın. insanlar sizi o kunuda uzman olarak bilsin. bişeyler bildiğinizi insanların bilmesi lazım. zamanın geçmesini beklemeyin, her zaman yapacağınız halledeceğiniz bir işiniz olsun. zamanın geçmesiniz beklerseniz hep aklınıza saçma sapan sorular gelir, sıkıntılar basar, hep geçmişteki kötü hatıraları düşünürsünüz. buna izin vermeyin. düşünceler geldiğinde hemen aklınızı başka şeylere yönlendirmeye çalışın. bu hastalığın ilerlemesini neden olan en biyük sebep sürekli aynı olayları düşünmek, neden böyle oldu gibi analizlere girişmektir. sakın bunların aklınızı sürekli meşgul etmesine izin vermeyin.
özet : panpalar çok klagib diyebilirsiniz ama bir gerçek var. çalışarak, gerekirse çok çalışarak aşılamayacak bir sıkıntı yoktur. hastalığın kendi kendine geçmesini beklemek en büyük hatadır. -
17.
+6herşey dört yıl önce başladı askerden döndüğüm zaman 1,5 yıl işsiz kaldım.o dönemde çevremdeki insanları gerçekten çok iyi tanıdım, soğudum kabuğuma çekildim. zamanla arkadaş oramım bitti.bu dönemin en büyük kaybı sosyal fobi oldu bende. uzun süre sorunu hep nedenlerde aradım, işte böle olduda bundan ötürü diye. bizim gibi tiplerin en büyük hatası bahaneler uydurma kendimize yalan söyleriz ve bu yalanlara inanırız.bu taktan kurtulmanın tek yolu bence düşünmeden hareket etmek.26 yaşındayım şuan 1.90 boyunda beyaz tenli kalıplı kilo sorunu olmayan dünyanın en yakışıklısı olmasam bile yakışıklı bir tipim.bir mekana girdiğim zaman yada kız olan bir ortama muhakkak bir kaç kız beni keser,ama gel görki kız hayvan gibi bakıp bakışlarıyla gel beni gib desede heyecan basıyor. çoğu zaman hani olurya uzun süre konuşmazsınızda sonra konuşurken sesiniz çıkmaz ya kaç kez o durumda kaldım rezillik amk.bir süredir üzerine gidiyorum bu sorunun sokağa çıkıp yürüyorum umursamadan insanları, yanımdan geçen herkesin gözlerinin içine bakıyorum kız erkek farketmez, kimseden kaçırmıyorum gözlerimi ve inanın bana beyler yanımdam 10 kız geçiyosa 7-8'inden olumlu bakışlar alıyorum.bir mekana girdiğimde daha yüksek sesle konuşuyorum felan. daha yolun başındayım size tavsiyem korkularınızın üstüne gidin. daha 2 gün önce hiç tanımadığım 3 kızla bankta oturan yanlarına gidip sohbetler ettim ve şunu anladımki dik bir duruş ve kendinden emin tavırların açamıycağı kapı yok.bu hatun milleti sanki özgüvenin kokusunu alıyor. üstüne gidin beyler korkularınızın zamanla olucak düzelicek herşey.ben bir gün özgüven tavan yapmışken ertesi gün gene azalıyor sonra yeniden artıyor felan zamanla olucak düzelicek. sürekli pratik yapmak gerek insanlardan kopmamak. bence bu olay bigiblete binmek gibi bir kere alışınca bidaha gerisi geliyor.en büyük sorunumuz insanları kendimizden üstün görmemiz,yok amk öyle bişey arkadaşların dediği doğru çok fazla ince düşünüyoruz emptai yapıyoruz.ve bence altın kural düşünmeden hareket edin.bir kız sizi kesiyomu hiç kafanızda kurmayın gidin selam deyin. yada bir mekanamı giriceksiniz hiç kafanızda uzatmayın plan kurmayın gidin oturun bir masaya beyler. herşey bizim elimizde.
-
18.
+5oyşh ben burayı bırakalı bayağı sağlam muhabbet dönmüş burda. aslında çoğu arkadaş yararlı bilgiler söylemişler.Tümünü Göster
aslında şimdi ben de bir çok arkadaşın anlattıklarına benzer şeyler anlatacağım kurtulmak için
1-tanımadığınız insanlarla konuşmaya başlayın önce yani hayatınızda bir daha görmeyeceğiniz ya da çok az tanıdığınız insanlarla. biliyorum şimdi nasıl konuşalım amuğa goyum zaten utanıyoruz diyorsunuz ama bakın şimdi. sabah kalktınız işe okula herhangi bir yere gidiyorsunuz. komşunuzu uzaktan bir tanıdığı vs görünce günaydınla başlayın. evet beyler günaydın dünyanın en masum sözcüğüdür.ben okula sosyal fobi zamanımda sabah okula giderken tanımadığım daha önce hiç görmedğim insanlar günaydın derdi. sabahları insanların gözünün içine bakmaya çalışın onlardan sıcak bir günaydın gelecek buna emin olun ve siz de öyle karşılık verin. bundan utanmayın amk.ne kadar rezil olabilirsiniz ki zaten bir daha hiç görmeyeceksiniz onu.
2-konuşma yeteneğinizin gelişmesi için çok güzel bir yöntem vermişti bana yine inciden bir kardeşim. oldukça faydasını gördüm bunun. vereceğim örnekle ne kadar işe yaradığını anlarsınız.
elinize bir kitap gazete dergi vs. alın ve ortasından bir sayfa açın. gördüğün ilk kelimeyi aklınızda tutun ve kimsenin olmadığı bir odaya giderek o kelime hakkında yüksek sesle konuşun. aklınıza ne gelirse söyleyin o kelime hakkında. saçma gelebilir ama benim sf yi yenmemin en önemli faktörlerinden biridir bu.
3-daha önce bir arkadaşın dediği gibi bir konuda uzmanlaşın. çok değil sadece bir konu üzerinde çok fazla şey okuyun.bu siyasetle ilgili olabilir edebiyat felsefe farketmez herhangi bir konu. gündelik yaşamda karşınıza çıkabilecek bir şey olsun. inanın bir konuda uzmanlaşınca kendinize güveniniz geliyor.bir şeyleri birilerinden daha iyi yapabildiğinize inanıyorsunuz. hele ki o konunun geçtiği bir tartışma vs içinde bulunursanız isterseniz dünyanın en ağır sosyal fobiği olun takılmadan anlatırsınız.
ben 2 sene boyunca aynı sınıftaki arkadaşlarımla hiç konuşmazken 3. senemde o kadar çok konuşmaya başladım ve tartışmalara katıldım ki şöyle örnek veriyim.
misfits dizisini biliyorsunuzdur belki orada bir takım insanlara fırtına sonrası süper güçler falan geliyor.bu süper güçlerde sürekli yapmak ya da olmak istedikleri şeyler oluyor. neyse işte sınıfta konuşuyoruz taşşağına öyle bi olay olsa kime ne güç gelir falan. herkes şuna bu ona bu gelir falan bana ne gelir diye sorduğumda anlattıklarınla insanları etkileme ve düşüncelerini değiştirme özelliği gelirdi demişlerdi.o andaki özgüven patlamasına bakın. çünkü sürekli konuşmaya başlamıştım ama yanlış ama doğru eğer düzgün cümleler kurabilirseniz insanlar gerçekten etkileniyor. düzgün cümleler kurmanın yolu ise kitap okumak. -
19.
+5beyler benim sosyal fobili olma nedenimi anlatayım mı? çok gerizekalıca bir neden. öncelikle bundan dolayı belki benden nefret edebilirsiniz ama napalım nasıl olsa kimliğimi bilmiyorsunuz. :D ben küçüklüğümden beri çirkin olduğumu düşünürdüm. aslında elim yüzüm düzgündür, az biraz da tip var belki ama beğenmezdim kendimi işte. mesela 1. sınıfta hoca inekleri 2. sınıfların dersine sokardı bazen. hani gaza gelsinler daha da çalışsınlar diye falan herhalde. neyse işte bir gün beni de zütürdü 2. sınıfların dersine arkaya bi yere oturdum. önden bi kız arkasını dönüp dönüp bana bakmaya başladı. sonra yanındaki kıza bir şey söyledi ve ben çirkin olduğumu düşündüğünü sandım ve ağlamaya başladım. sonra ben ağlayınca yanıma geldiler ben sevdiler ne şirin çocuk diye. mesela küçükken saçlarımı kısacık kestirirlerdi ve öyle olunca kendimi çok çirkin bulurdum ve tüm özgüvenimi kaybederdim. bendeki garip bi durum biraz. eğer görünüş olarak kendimi beğenmiyorsam tüm özgüvenim gidiyor. eğer beğeniyorsam normal insanlar gibi takılıyorum rahat rahat. nasreddin hoca'nın ye kürküm ye fıkrası geliyor aklıma ondan bu dış görünüşe verdiğim önemi falan anlatırken utanıyorum gerçi. doğru bir şey değil ama yapım böyle. güzel görünen şeyler başka bir yere oturuyor kafamda. mesela sırf kapağını sevdiğim için aldığım kitaplar var. bir filmin görüntü yönetimi güzelse eğer dünyanın en berbat film olsun yine de izlerim mesela. yani hastalık derecesinde önem veriyorum görüntüye. işte kendimi beğenmediğim için de çekingen oldum. aslında daha iyi oldu belki de. bu kadar öenm verdiğim için kendimi beğenseydim fazlasıyla şımarık olabilirdim. işte çocukluğum hep böyle kendimi beğenmediğim için ezik bi şekilde geçti. mesela kendi arkadaşlarımla rahat rahat konuşuyorum ortama güzel ya da yakışıklı bulduğum br giriyor anında tüm özgüvenim gidiyor. neyse şu an bu durum yok pek ama yine de dışarı çıktığım zaman görünüşümü beğenmiyorsam kendimi az da olsa kötü hissedebiliyorum. eskisi kadar kalmadı ama tabi sf başka şeyleri getirdi yıllar boyu. o yılların verdiği özgüvensizlikten dolayı artık ne yaparsam yapayım kendimi suçlamaya başladım. mesela bir şeyde ya a yolu ya b yolu var diyelim. a yolunu da seçsem b yolunu da seçsem suçluluk duyuyordum. yani sağlıklı düşünememeye başladım. ondan üniversite işini de erteledim. artık bu yıl da düzelmem lazım. çünkü üniversite için bile sağlıklı düşünemediğim için ne okuyacağımı bilmiyorum.Tümünü Göster
-
20.
+5bizim bu hastalığımızda şey var gençler. sizde de muhakkak oluyordur. mesela bir suç işlenmiştir ve siz suçsuzsunuzdur. ama gel gör ki sanki siz yapmışsınız gibi, o suçu kabullenirmiş gibi yüzünüz kızarır içinizi bir korku alır. işte böyle birşey. mesela bana bu çok olur. ortadan bir şey kaybolsun ferman reyisin dediği gibi empati kurarak dıbınakoyim acaba ben mi yaptım lan acaba ben yaptıysam nasıl yaptım vs gibi boşlukta oluyoruz.
bu minibüs ve kız olayları gerçekten de çok önemli detay. minibüs den inecekken, '' tek ' de indirirmisin abi '' lafını söyleyince benim yüzümü ve vucüdumun her tarafını bi alevlenme alır. sanki herkes sana bakıyormuş gibi. dıbınakoyim ben sadece ineceğim yeri söyledim niye bakıyorsunuz ki lafını geçiririm de millet bana bakmaz bile. paranoyaklaşma vs...
geçenlerde de dersteyim bizim sınıf baya bi kalabalık -lanet olası- nerden baksan 40 kişilik sınıfta 70 kişi sığabiliyoruz rahatça. neyse, en arkadayım -burada vurgu yapayım. hep en arkaya geçerim. bana bakmasınlar bana bakıp gülebilirler korkusundan dolayı- yanıma da 2 hatun oturdu. konuşup duruyor bunlar ama ben giblememiş gibi yapsam da arada cep telefonu çıkartıp oynarmış numarası yapıyorum ve kendime bakıyorum anasını gibeyim patlıcan gibiyim bildiğin böyle yanıyor yüzüm. arada kesiyorum onları böyle göz ucuyla bildiğin bana bakıyorlar içimden neden bakıyorsunuz ki ben ne yaptım gibi eziklik duygusu da içimden geçiyor. hatunların ne konuştuğunu bilemesemde saçları falan diye bir cümle duymuştum vs.. bağlantı bu işte beyler.
son bir şey daha. tanıdığım 10 kişi koyun bir sınıfa veya cafeye vs ordakilere şakır şakır konuşur giblememiş gibi herşeyimi paylaşırım neyim var neyim yoksa. ama 5 tane az tanıdığım veya sadece yüzeysel olarak insanları getir oraya koy bi gib anlatamam. oturur kalırım ve heyecan basar titreme basar yüz kızarıklığı ve sonrasında heyecanın vermiş olduğu konuşamamazlık.
özet bu bende gençler. malesef şu anlattıklarımı herkes yaşıyor. yaşamaya da devam edecek. ama yardım lan helppp dıbınakoyim
not : pgibologa da gittim ama bi zike yaramadı. bana kitap verdi sevmem ben kitap okumayı. internette günde 100 ün üzerinde makale okurum bana yararı olurmu ki acaba.
-
kons dayım iki gündür yok
-
bakircan saat 10 da yayın aç
-
bakircan 20 kişinini olduğu sözlükte başlık açıp
-
yeni nesilden inci sözlüğü bilen yok
-
beyler odamda günlerdir yalnızım
-
beyler 600 tl para var
-
kıçım pişik oldu
-
tyler dursun silinsin
-
rasim ozan kütahyalı kütahyaya bir kere
-
lafı gevelemekten öte iyice ele
-
türkiyede görünen insan üstü garip cisim
-
ucan kedi gecen gun damar yolumu bulamadilar
-
madem kesin olarak cin var
-
satanistlere neden satanist demişler
-
bu adamın soy adı nedir
-
şükru ile haluk kavga etsee
-
bakircan antalyada nasıl kız düşüremedin
-
beyler resmen adamın kafa derisini soydular
-
ben bu dünyanın etrafında kalabalık
-
iki tane işsiz ikisi de yazılımcı amk
-
türkiyede kesin bişeyler oluyor
-
mehdi geldiyse
-
abi cocuk salak aw
-
kızla flörtleşirken chatgptden yardım almak
-
baycerrah ifsasisisisisi
-
bakircanın pkk övdüğü entrinin numarası
-
ucan kedi admin olsun
-
gey memoş seni öldürecem
- / 1