sonunda liseden kurtulduğum için çok mutluyum

lisede bütün sınıfın daşşak geçtiği eleman olmak çok fena bir şeydi beyler.

her sabah işkence aletine gider gibi kalkardım yataktan.

okula gittiğimde ya sıram yerinde yoktur, ya tahtada mete ... tarzı bir yazı vardır.

montumu asardım, 5 dk tenefüse gidip geri geldiğimde montun üzerine su dökerlerdi, tebeşirle çizerlerdi, mutlaka bir şey olurdu o monta.

sırf bu yüzden daha şubatın soğuğunda mont giymeyi bırakırdım amk.

bi keresinde resim ödevimi, eşofmanlarımla beraber okulun yanındaki parkta yakıp bunun videosunu çekmişlerdi.

görünce acayip sinirlendim ağızlarını burunlarını kırmak istedim.

ama nereye kırıyon amk asosyali.

kimsin sen.

var böyle binlikleri işte bi keresinde çantamı kızlar tuvaletine fırlatmışlardı yarım saat almakla uğraşmıştım bütün okul görmüştü

benim o çaresiz halimi.

bi keresinde yine yemekhanedeyiz, demir tablalar vardır bilirsiniz işte. onlardan yemek yiyoruz.

binin biri geldi arkadan sırtıma tekmeyi bi koydu beyler, ben yerdeyim, masa falan dağıldı.

millet bakmaya başladığında da yemeği üstüme döktüler, o demir tablaları da üzerime fırlattılar

hocalar mocalar derken şikayetçi oldum, çocuk uzaklaştırma aldı, okul çıkışı tekrar dayak yedim.

şu cuma günleri istiklal marşı okuduğumuz sıra vardı ya, orda da çok can sıkıcı hareketler yaparlardı bana.

mesela bi tanesini anlatayım

sıradayız hoca rahat mahat demeden önce, hani herkes böyle incin bi halde.

bunlardan biri arkama geçti. eğilmiş arkamda.

önüme de bi çocuk geldi berkay diye, metecim nasılsın dedi.

iyiyim dedim.

kızlar buraya bakın diye bağırdı, beni itti, arkamda eğilen çocuk bacaklarımın orda durduğundan pat diye yere kapaklandım.

herkes kahkahalarda dıbına koyim. ben tam yerden kalkıyorum bu sefer de tekme attı yavaşça gene düşürdü

sonra da işte o su balonları varya fırlattılar üzerime amk

herkes işi gücü bırakıp bana bakmaya başladı.

çok fenaydı beyler çok fena. iyi ki bitirdim okulu, o eziyetleri yaşamıycam için çok mutluyum