sonunda intikamımı aldım amk bende anlatıyorum

olum deminkine baktım da komple gibiş olmuş. neyse işinizi görün bari binler.

özlemi ıslak mendille temizledim, pudraladım evine bıraktım arabayla. ordan eve doğru yürürken korktum hafif cenabetim işim ters gitmesin diye. ha bu arada can da arayıp duruyo garibim. zaten birazdan benimle uğraşamayacaktı. geldik son kısıma. can ile ilgili planımın son aşamasına. ertan abiyi aradım.

+abi durum ne?
-bekliyoruz kardeşim. ilaçlı çay verecek millete.
+bak sonra kendisi de içsin unutmasın. yoksa ondan şüphelenirler.
-biliyorum kardeşim tembihledim sen merak etme.
+tamam abim. güzel haberlerini bekliyorum.
-ahmet, sende bizimle gel bu yere. plakaları almaya.
+abi ben gelmeyeyim. sana güveniyorum ben halledersin.
-alan adamlar bizi görmeyecek zaten. ama sen bilirsin kardeşim.
+eyvallah abi.

kimseye güvenmek olmazdı beyler. başımı yakabilirdi ertan abi. neyse şu müziği dinledim sabaha kadar;
http://www.youtube.com/watch?v=rl7i_YxDl-8
saat 4:30 olmuştu ki telefonum çaldı. ertan abi. açtım direk;
+alo abi.
-ahmet. iş olmadı kardeşim.
+abi nasıl olmadı ne oldu belli oldunuz mu siz?
-şaka dıbına koyim şaka korkma hemen iş tamamdır ihbarını yapabilirsin. (sövdüm burada içimden ana avrat. altıma sıçırttı bin)
+eyvallah abi sende güle güle harca keriz parasını.
-yapmadığımız şey sanki.
+hadi eyvallah abi.
-eyvallah kardeşim.

tamamdı lan. şimdi tek yapmam gereken telefon kulübesinden ihbar yapmaktı. direk müziği değiştirdim; http://www.youtube.com/watch?v=H25iM7eRiIQ (evet amk bu grubun hastasıyım)
koşa koşa telefon kulübesine gidiyorum amk ayaklarım zütüme vuracak. güle güle koşuyorum bitti lan işte amk bitti diyorum. bitti. telefon kulübesinden direk çevirdim numarayı. ihbarı yaptım adresi verdim. koşa koşa tekrar eve döndüm. ayaklarımı uzattım. oh dıbına koyim oh. oh lan oh. şimdi güzelce uyunur işte.
ertesi sabah uyandığımda telefonumda iki cevapsız arama gördüm. birisi ertan abi birisi de avukat. ilk önce avukata döndüm. arifin annesini
5 yıl hapse mahkum etmişler. ulan seviniyim mi üzüliyim mi arafta kaldım. sonra da teşekkür edip kapattım. ertan abiyi aradım.
+alo abi aramışsın?
-hee keşke burda olsaydın da hasanın paketlenip gidişini görseydin be olum.
+abi ben onu hissettim merak etme sen. her şey için saol.
-sen saol bin zengin oldum amk.(kahkaha attı.)

telefonlar kapandı. arif erdem can. bitmişti. ama olayda uyduramadığım bir yer vardı. o da arifle canın aldığı cezaların eşit olması gerektiğiydi.
sonrasını özet geçiyorum. özlemle bir daha konuşmadık ama burcuyla konuşmaya devam ettik. onu da zütürdüm. fotoğrafa gerek kalmadı kendi gidip itiraf etmiş. canı da arife yaptığım gibi benzettim. abisi hapse girdi. can şu an tezgahtarlık yapıyor. ariflerde kalıyorlar. yiyecek yemekleri yok.

beyler burada olup dinleyen herkese çok teşekkürler. zaferimi paylaştım sizle dıbına koduklarım. ayrıca;
http://www.youtube.com/watch?v=cSH-_ScN6G0 bu da tüm olaylar bittikten sonra dinlediğim müzik. güzel gruptur dinleyin lan.

beyler, evet kalpsizlik çok iyiydi. ama bugüne kadar. bugün, yani o olayın ertesi günü hala bir kalbim olduğunu anımsadım.
erdem çok fazla pgibolojik travma geçirmişti. aslında pgibolojisi hiç iyi değildi. böyle şeyler olunca babasından azarı yeyince yapacağı şeyi biliyordum. evi terk edecekti. memleketine dönmek için. ve gitmeden serapla buluşmak isteyecekti. ayrıca artık yalan da söyleyemezdi babasına kullanmadım etmedim diye. bu arada can ve diğerleri bu olayı duymuşlar. benim en yakın arkadaşım burakhana soruyolarmış lan bize de bişey yapacaksa söyle falan diye. ama huur çocukları bilmiyo ki ne burakhana söylerim, ne de burakhandan sır çıkar.
sabah tahmin ettiğim gibi seraptan mesaj geldi. erdem buluşmak istiyo benimle diye. salak la çıkıyoruz sanıyo. neyse, fotoğraf işinin olduğu kısıma gelmiştik artık. dedim mesaj at yeri öğren. ben gideceğim. tamam canım dedi. bizim eskiden oturduğumuz bi çardak var orda buluşmak istiyomuş. kalktım fotoğrafın üstüne bir yazı yazdım tükenmez kalemle.
"tadı damağımda kaldı." diye. daha sonra çerçeveye yerleştirdim. ama önüne de erdemle ikimizin resmini koydum. böyle kardeş gibi çekindiğimiz bir fotoğraf. evden çıktım.
yürüdüm, yürüdüm ve yanına gittim. ama tabii direk kalktı bana karşı siper aldı resmen amk. bende;
+sakin kardeşim(derken bile tiksindim amk) sakin. bişey yapmayacağım.
-niye geldin lan sen. serap nerde?
+kardeşim ben hatamı anladım. sana yanlış yaptım. adam gibi karşına dikilecektim. kusura bakma.
-...
+gidiyomuşsun, haberi duydum. al kardeşim bu çerçeveyi. hatıra olsun benden sana. kusura bakma serap gelemeyecekmiş.
-kardeşim ben ayıp yaptım sana. kusura bakma cidden. hep can zorladı(gözleri falan dolmuştu amk.)
+hadi ben gidiyorum eyvallah kardeşim.
-eyvallah.

eve gittim. oturdum. duvara baktım. düşündüm beni bu hale getiren neydi diye. otobüs saatini bekledim. tam o saatten 45 dk önce otogardaydım. erdemi görünce uzaktan, aradım.
+alo, erdem.
-efendim kardeşim?
+çerçevenin içinde bi fotoğraf daha var. ona da bak. bu benim sana bırakabileceğim en büyük hatıra.
-hangi fotoğraf lan.
+bakınca görürsün. hadi eyvallah.

merakına yeni düştü. çerçevenin arkasındaki fotoğrafı çıkardı. baktı. dondu bir süre. dondu kaldı. ağlamaya başladı lan. ama hüngür hüngür. sonra beni aradı.
-nerdesin lan sen(ağlıyor) nerdesin?
+soluna bak.

üstüme doğru koşmaya başladı. iyice yaklaştığında ağız burun girdim. en son güvenlik beni dışarı çıkarırken o yerde hüngür hüngür ağlıyordu.

o gece, çok uzun zaman önce benden ayrılar kız arkadaşım aklıma geldi. daha sonra eski benliğim. olum ben kin tutmazdım. kavga ettik mesela dayak yedim diyelim. sonra gidip tekrar dalmazdım adama. ama bu 5 şerefsiz, benim benliğimi elimden aldılar. bugün evet eski benliğim gibiyim. ama içimde sönmeyen bir nefret var. arif, can, erdem falan onlara karşı değil. sanırım nefrete o kadar çok tutundum ki, artık o benim bir parçam oldu. düzgün sevemiyorum lan. kızları seveyim diyorum ama aklıma insanların nasıl ihanet edebilecekleri geliyor. o gece ikinci kez ağladım. ancak o gece son bulacaktı ağlamalarım. o sancılı gece, benim bittiğim ve yerine yeni birinin tamamen geçtiği geceydi.

can meselesine gelince, can tamamen tüm hayatını özleme endekslemişti. ayrıca abisini de çok severdi. tapardı abisine sürekli onun gibi olmaya çabalardı. ve parasıyla hava atmayı severdi. onun elinden bu üçünü alırsam eğer, o biterdi. ancak bununla kalmayı düşünmüyordum. bunların taksi durağı vardı. durak komple onlarındı taksiler dahil. ilk icraatımı gece yaptım. saat 3 yada 4 gibi olması gerek, herkesin uyuduğu bir saat. elimde ekmet kesme bıçağıyla arabaya ağız burun giriştim resmen. tabii araba durakta değildi, evlerinin önündeydi. can arabanın alarmına uyanıp gelene kadar ben arabayı mahvetmiştim. eldiven giymeyi de ihmal etmedim amk. camlar falan pert olmuştu. bende koşarak kaçtım tabii. ekmek bıçağını bizim kapının önüne gömdüm. ciddi ciddi. sonra da kıyafetlerimi aldım başka mahallenin çöpüne attım. eve geçtim uyudum. biliyordum ki ertesi sabah polis gelecekti kapıma. gelsinler gibimde mi? hiç bi delil yok çünkü.

sabah kapı vurulma sesiyle uyandım. iki polis, can ve babası arkada bana bakıyorlardı.
+buyurun?
-bizimle merkeze geleceksiniz.
+tabii bekleyin giyineyim.

giyindim. yolda avukatı aradım. merkeze gittim evde uyuyordum dedim ifademi verdim ve çıktım. ama bu polis işi taka sarmaya başlamıştı. adam bi araştırsa, senin adına kayıtlı hatlar değişip duruyor falan diye ne tak diyecektim adama ben? kaybettim bahanesini yemezdi ailem gibi. neyse avukata diğer olayı sordum, mahkemeye yarın çıkılacak dedi. gelmeme gerek var mı dedim yok dedi. teşekkür ettim elini sıktım unutmam bunu merak etme dedim. biliyorum dedi. eve yürüdüm.

geldiğimde koltuğuma uzanıp, özlemi düşündüm. eski sevgilimdi dediğim gibi onu ben terk etmiştim. can çıkıyoruz deyince şaşırmıştım hatta. bana acı çektirmek için yaptığını düşünüyordum hala da öyle düşünüyorum. belki biraz sevmiştir ama o kızı ilk ben bozdum. yani beni unutması, mümkün değil. tamam özlem cepte. abisi? o adama ne yapacaktım? dövsem? dövdürsem? olmazdı bir şey pek etki getirmezdi. ama abisinin de karanlık bir tarafı olduğunu az çok biliyorduk. mafyalarla takılıyordu. hayırlısı olsun deyip, müzik açtım ve dinlendim.

parasını kesme planımı duyunca beni polise ihbar etmeyin ha binler. ona göre.