sonunda intikamımı aldım amk bende anlatıyorum

o gece, çok uzun zaman önce benden ayrılar kız arkadaşım aklıma geldi. daha sonra eski benliğim. olum ben kin tutmazdım. kavga ettik mesela dayak yedim diyelim. sonra gidip tekrar dalmazdım adama. ama bu 5 şerefsiz, benim benliğimi elimden aldılar. bugün evet eski benliğim gibiyim. ama içimde sönmeyen bir nefret var. arif, can, erdem falan onlara karşı değil. sanırım nefrete o kadar çok tutundum ki, artık o benim bir parçam oldu. düzgün sevemiyorum lan. kızları seveyim diyorum ama aklıma insanların nasıl ihanet edebilecekleri geliyor. o gece ikinci kez ağladım. ancak o gece son bulacaktı ağlamalarım. o sancılı gece, benim bittiğim ve yerine yeni birinin tamamen geçtiği geceydi.

can meselesine gelince, can tamamen tüm hayatını özleme endekslemişti. ayrıca abisini de çok severdi. tapardı abisine sürekli onun gibi olmaya çabalardı. ve parasıyla hava atmayı severdi. onun elinden bu üçünü alırsam eğer, o biterdi. ancak bununla kalmayı düşünmüyordum. bunların taksi durağı vardı. durak komple onlarındı taksiler dahil. ilk icraatımı gece yaptım. saat 3 yada 4 gibi olması gerek, herkesin uyuduğu bir saat. elimde ekmet kesme bıçağıyla arabaya ağız burun giriştim resmen. tabii araba durakta değildi, evlerinin önündeydi. can arabanın alarmına uyanıp gelene kadar ben arabayı mahvetmiştim. eldiven giymeyi de ihmal etmedim amk. camlar falan pert olmuştu. bende koşarak kaçtım tabii. ekmek bıçağını bizim kapının önüne gömdüm. ciddi ciddi. sonra da kıyafetlerimi aldım başka mahallenin çöpüne attım. eve geçtim uyudum. biliyordum ki ertesi sabah polis gelecekti kapıma. gelsinler gibimde mi? hiç bi delil yok çünkü.

sabah kapı vurulma sesiyle uyandım. iki polis, can ve babası arkada bana bakıyorlardı.
+buyurun?
-bizimle merkeze geleceksiniz.
+tabii bekleyin giyineyim.

giyindim. yolda avukatı aradım. merkeze gittim evde uyuyordum dedim ifademi verdim ve çıktım. ama bu polis işi taka sarmaya başlamıştı. adam bi araştırsa, senin adına kayıtlı hatlar değişip duruyor falan diye ne tak diyecektim adama ben? kaybettim bahanesini yemezdi ailem gibi. neyse avukata diğer olayı sordum, mahkemeye yarın çıkılacak dedi. gelmeme gerek var mı dedim yok dedi. teşekkür ettim elini sıktım unutmam bunu merak etme dedim. biliyorum dedi. eve yürüdüm.

geldiğimde koltuğuma uzanıp, özlemi düşündüm. eski sevgilimdi dediğim gibi onu ben terk etmiştim. can çıkıyoruz deyince şaşırmıştım hatta. bana acı çektirmek için yaptığını düşünüyordum hala da öyle düşünüyorum. belki biraz sevmiştir ama o kızı ilk ben bozdum. yani beni unutması, mümkün değil. tamam özlem cepte. abisi? o adama ne yapacaktım? dövsem? dövdürsem? olmazdı bir şey pek etki getirmezdi. ama abisinin de karanlık bir tarafı olduğunu az çok biliyorduk. mafyalarla takılıyordu. hayırlısı olsun deyip, müzik açtım ve dinlendim.

parasını kesme planımı duyunca beni polise ihbar etmeyin ha binler. ona göre.