sonunda intikamımı aldım amk bende anlatıyorum

beyler, evet kalpsizlik çok iyiydi. ama bugüne kadar. bugün, yani o olayın ertesi günü hala bir kalbim olduğunu anımsadım.
erdem çok fazla pgibolojik travma geçirmişti. aslında pgibolojisi hiç iyi değildi. böyle şeyler olunca babasından azarı yeyince yapacağı şeyi biliyordum. evi terk edecekti. memleketine dönmek için. ve gitmeden serapla buluşmak isteyecekti. ayrıca artık yalan da söyleyemezdi babasına kullanmadım etmedim diye. bu arada can ve diğerleri bu olayı duymuşlar. benim en yakın arkadaşım burakhana soruyolarmış lan bize de bişey yapacaksa söyle falan diye. ama huur çocukları bilmiyo ki ne burakhana söylerim, ne de burakhandan sır çıkar.
sabah tahmin ettiğim gibi seraptan mesaj geldi. erdem buluşmak istiyo benimle diye. salak la çıkıyoruz sanıyo. neyse, fotoğraf işinin olduğu kısıma gelmiştik artık. dedim mesaj at yeri öğren. ben gideceğim. tamam canım dedi. bizim eskiden oturduğumuz bi çardak var orda buluşmak istiyomuş. kalktım fotoğrafın üstüne bir yazı yazdım tükenmez kalemle.
"tadı damağımda kaldı." diye. daha sonra çerçeveye yerleştirdim. ama önüne de erdemle ikimizin resmini koydum. böyle kardeş gibi çekindiğimiz bir fotoğraf. evden çıktım.
yürüdüm, yürüdüm ve yanına gittim. ama tabii direk kalktı bana karşı siper aldı resmen amk. bende;
+sakin kardeşim(derken bile tiksindim amk) sakin. bişey yapmayacağım.
-niye geldin lan sen. serap nerde?
+kardeşim ben hatamı anladım. sana yanlış yaptım. adam gibi karşına dikilecektim. kusura bakma.
-...
+gidiyomuşsun, haberi duydum. al kardeşim bu çerçeveyi. hatıra olsun benden sana. kusura bakma serap gelemeyecekmiş.
-kardeşim ben ayıp yaptım sana. kusura bakma cidden. hep can zorladı(gözleri falan dolmuştu amk.)
+hadi ben gidiyorum eyvallah kardeşim.
-eyvallah.

eve gittim. oturdum. duvara baktım. düşündüm beni bu hale getiren neydi diye. otobüs saatini bekledim. tam o saatten 45 dk önce otogardaydım. erdemi görünce uzaktan, aradım.
+alo, erdem.
-efendim kardeşim?
+çerçevenin içinde bi fotoğraf daha var. ona da bak. bu benim sana bırakabileceğim en büyük hatıra.
-hangi fotoğraf lan.
+bakınca görürsün. hadi eyvallah.

merakına yeni düştü. çerçevenin arkasındaki fotoğrafı çıkardı. baktı. dondu bir süre. dondu kaldı. ağlamaya başladı lan. ama hüngür hüngür. sonra beni aradı.
-nerdesin lan sen(ağlıyor) nerdesin?
+soluna bak.

üstüme doğru koşmaya başladı. iyice yaklaştığında ağız burun girdim. en son güvenlik beni dışarı çıkarırken o yerde hüngür hüngür ağlıyordu.