sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

'Evet kudret bey sizi dinliyoruz anlatın rüyanızıdedim.
Koltuğuma yaslandım çayımın sıcaklığını kontrol ettim. hala sıcaktı. bir sigaraya daha eşlik edebilirmiş gibi duruyordu.
Şimdi ben bu rüyamı geçen salı gördüm. Mesut beydedi. Duraksadı benden onay bekliyordu. Sigaramdan aldığım dumanı aceleyle üfleyip yaslandığım sandalyeden kalkarak mikrofona eğildim ve Anlatabilirsiniz Kudret bey sizi dinliyoruz kesintisiz anlatın. dedim.
Durdu.Tamam '' dedi.

sen ne anlatıyorsun amk. kalk abdest al bi namaz kıl

Rüyamda bir dağın tepesindeyim. diye başladı Kudret Bey anlatmaya. Oraya nasıl gittiğimi bilmiyorum. Koca bir dağın zirvesindeyim. Geziniyorum. dağın öteki tarafından inmeye çalışıyorum. Karşıma bir uçurum çıkıyor. O uçurumdan kurtulmak istiyorum ama kurtulamıyorum, uzaklaşamıyorum. Sanki istemsizce oraya doğru sürükleniyorum biri beni itiyor gibi. Sonra ayaklarım yerden kesiliyor. Tam düştüm derken uçmaya başlıyorum. Bulutların arasından süzülüyor yeryüzünü izliyorum dedi. Sonra ekledi Kudret Bey Rüyam bu kadar.. Uyanıyorum sonra
Uzandığım yerden oğruluyorum evet sayın dinleyen. Gelelim rüyanızın yorumuna diyorum. Hikmete dönüyorum. Hikmet ise yayın koordinatörüne ordan yayına ara vermesi için işaretlerde bulunuyor. Bana uzattığı kağıtta ise kısa bir aradan sonra yorumlamaya devam edeceğimizi söyle. yazıyor.
Fakat önce kısa bir ara kaldığımız yerden devam edeceğiz Kudret Bey diyorum.

Mikrofondan gözlerimi alıp Hikmete meraklı gözlerle dönüyorum.
Noldu neden ara verdik .. Zaten vermemiz gereken arayı vermiştik bu telefonla birlikte yayını bitirecektik. diyorum.
Elindeki kalemi ve anektodu kenara bıraktı bana döndü o da..
Bu sefer bu rüya biraz farklı dedi. Yapacaklarını sana iyice anlatmak için ara verdirdimdedi.
Nesi farklıdedim.yazacaksın okuyacağım
Sana o yazıyı uzatsaydım okumazdın. Dut yemiş bülbül gibi kalır çuvallardın yayının ortasında..o yüzden ara verdirdim.okuyacaklarını gör dinleyenden önce sen alıştır kendi diye..'' dedi.
Sonra masanın kenarına bıraktığı anektodu aldı. Bana uzattı. Aldım

'Yakın bir zamanda öleceksinizyazıyordu anektodda.
Şaşırdım ve gerçekten afalladım. Sen neler saçmalıyorsun Hikmet dedim. Bu bir şakaysa bile hiç komik değil tamam mı ? dedim. Sinirlenmiştim.
Bakdedi sesi gayet ciddi ve kendinden emindi. Sesinin desibeli içten içe emir veriyordu.
Bu adam yani kudret. Ciddi bir hastalığı var. Ölümcül yani. Fakat farkında değil ne yazık ki gördüğüm kadarıyla.''
Şimdi ben bunu gördüm.. Bu adamın bu hastalığını gördüm. Söylemesek ve bu adam ölse ben ve sen ömrümüz boyunca bu adamın vebaliyle yaşamak zorunda kalırız. Sonuçta şimdi söylersek uygun bir dille bu adamın erken teşhis müdahale.. kurtulma şansı var. Anladın mı ?

Ama hassas bir durum. Burda söyleyeceğimiz her kelime çok önemli.
Sen sadece benim söylediklerimi söyleyeceksin. Kağıdı falan gibtir et. dedi
Elini masaya attı ve oraya bırakmış kulaklığı bana uzattı. Kendi de kulaklıkları taktı.

Sesim geliyor mu sana dedi. evet dedim. Yayın koordinatörüne dönüp sesin yayına gidip gitmediğini sordu. Yayın koordinatörü Hikmetin mikrofonunu yayından aldı ve Hikmet adeta benim kulağıma söyleyeceklerimi fısıldamaya başladı.

Üç iki bir.. Tekrar yayındayız..

--spoiler--
tepki almadan yazmıyorum daha.. okuyan eden varsa bi yorum atsın en azından bir kişi okusun.. devam ediyim
--spoiler--

dinliyoz bin devam

okumadım kitaptan da,isterim panpa

bunu olan bitene taşısalar ya la

Tekrar merhaba Kudret Bey dedim tedirgin sesimle. Birazdan ne olacağını tahmin bile edemiyordum.
Adam daMeraba Mesut Bey dedi. Sustu. Bütün herkes sustu. Ben de sustum. Hikmetin konuşmasını bekliyorduk. Şuan radyosu açık ve frekansını bize ayarlamış dinleyenler internetten takip edenler, ben, yayın koordinatörüm ve operatör.. hepimiz kulağımızı kabartmış Hikmetin söyleceklerini bekliyorduk.

Kendisinin bildiği, ciddi bir hastalığı olup olmadığını sor Ya da şikayeti.

Aynen onun vurgu ve tonlamasında söyledim dediklerini. Kulağımla nasıl işittiysem dudağımla tekrarlardım. Kudret Bey Yoo.. dedi duraksadı. Yok ya yok öyle birşey sonra da irdeleyici bir ses tonuyla Hayırdır niye sordunuz ki ?

Kardeşim dedi karşıdaki ses.. Çıkışmaya başlamış ortam gerilmişti. Bu nasıl sorular ne anlatmaya çalışıyorsun sen ? dedi..

Sonra birşeyler oldu. Bilemiyorum. Şuan bile halen anlam veremiyorum olanlara.. Ama oldu işte.. Bir yandan telefondaki Kudret denen adam sinirli sinirli bağırıyordu. Bir yandan da hikmet kulağıma seviyesi gittikçe artan şeyler söylüyordu.

Ne olacak ne olacak ne doktoru.. Gitmezsem ne olur dediğini duydum en son.

Ve hikmetin iki saattir kulağıma fısıldağını şeyi Başka çare yok. Direk öleceğini söyle cümlesinden yola çıktım ve

Öleceksin diye bağırdım durdum sonra devam ettim Öleceksin işte.. Kendine dikkat et tamam mı. Yakın bir zamanda öleceksin

Bir sessizlik oluştu. Birden kendime geldim. Az önce dediğim kelimeler beynimde yankılanıyordu. Öleceksin işte Yanımdaki Hikmete döndüm.
Hiçbir tepkisi yoktu. Sonra yan odadaki yardımcılarıma döndüm. Onlarda fal taşı gibi açılmış gözler ve açık kalmış ağızlarla beni izliyorlardı donmuşçasına.. Dehşete kapılmıştım. Şoktaydım o an. Operatör çocuk hattı yayından almayı bile unutmuştu ve telefondaki adam hiçbirşey söylemeden telefonu kapattı. Ahizenin telefondaki yuvasına çarpışının sesi yayına yansıyan son seslerdi.

Mikrofonu elime aldım. Eee evet. bu geceki yayınımız sona erdi sayın dinleyenler diyebildim. Herkese iyi geceler

ve koordinatör yayını bitirdi.

Hikmete tekrar döndüm. Suçluluk pgibolojisindeydi.. Zamansız bir sessizlik içindeydi o an.. Yaptığını begendin mi ? dedim. Ne tak yiyeceğiz şimdi
Sustum.. Cevap bekliyordum. Gözlerim onun üzerindeydi. Yaktığım sigaramdan ilk dumanı alırken o da vereceği cevabı tasarlamayı tamamlamıştı ve bana sundu.
Adama bağırmasaydın iyiydi dedi.
Sinirlenmiştim
Ne bağırması Hikmet, dalga mı geçiyorsun benimle dedim. Adama öleceksin dedim direk az önce
Eee ama öyle ve bilmesi gerekiyordu. Bence iyi yaptın. Adam normal yoldan anlamadı. Lafı dolaştıracak ve imalı bir şekilde anlatacaktık. Olmadı. Direk söyledik. Yapacak birşey yok dedi.

dıbına koyim ben böyle işin dedim. Sandalyemden fırlayıverdim. Ceketimi de aldım ve Hikmeti orada bırakarak odayı terkettim. Yüzüme bile bakamamıştı.

O gece gözüme uyku girmeyeceği belliydi. Ben de bunu bilerek Gökhanla kaldığımız eve gitmedim. Muhtemelen evden yayını dinlemilşti ve o son olay sonrası daha kanalı terk bile etmeden aramıştı iki kere. Eve gitsem iki saat onla muhabbet edecek durumu anlatacaktım.

Yalnız kalmak istiyordum. Benim gibi insanlar bazı zamanlar bir yerlere kaçarlar. insanlardan dertlerden herşeyden herkesden kaçıp biryerlere saklanırlar. Bazısı bir harabeye bazısı sessiz bir sahile bazısı dağlık ormanlık bir yere bir çalı arkasındaki taşa..

rezerved

http://www.icimdekiigib.c...2012/10/Mezarl%C4%B1k.jpg

Fakat benim kaçtığım yer bambaşkaydı. Onların gittiği mekanlarla aynı özellikleri gösterse de benim yerim apayrıydı. Ben geceleri mezarlığa kaçardım. O gece de öyle yaptım. Elimde içinde 35lik votka ve 20lik konyak cips vişne suyu ve iki paket sigara bulunan poşetle yine mezarlığa kaçtım.
Ölülerle yalnız kalma alışkanlığı bana morgdan mı gelmilti bilmiyorum ama onların yanında kendimi iyi hissediyordum. Belki de onlardan tek farkım bedenimin onlar gibi hareketsiz olmayışıydı. Belki bundan onları kendime yakın hissediyordum.Sonuçta şuan ben de, ayakucundaki mermerine oturduğum mezarın sahibi de birer kaybedendik. Yalnızdık. Sessizdik. Kimse bizi umursamıyordu.

Ve ölüler en iyi dinleyicilerdi. Bütün dertlerinizi onlara en açık şekilde anlatabilirdiniz. Saçmalayabilir ağlayabilirdiniz yanlarında. Kendinizden sakladığınız sırlarınızı acılarınızı bile onlara anlatabilirdiniz. Sizi hiç sıkılmadan dinlerler ve sırlarınızı asla kimselere söylemezlerdi.

Bekçiye görünmemek için giriş yerine mezarlığı çevreleyen beton duvardan içeri atlamayı seçmiştim. Bu atlama işi bile paslanmış bedenim için ağır gelmişti. Duvara tutunup kendimi yukarı çekerken kolumu incittiğimi, mezarın mermer kenarlığına oturduğumda farketmiştim. Siyah poşeti açtım. Aldığım iki pet bardaktan birini çıkardım ve mezar taşının önündeki toprağın üzerine koydum. Önce konyağı açtım. Ev sahibim her zamanki gibi çekingendi. Birşey isteyip istemediğini sormam gereksizdi sorsam bile büyük ihtimalle çekingen yabancı dostum bu konuda da ısrarımı bekleyecekti. Toprağın üzerindeki bardağa biraz konyak koydum. Cipsten de mermerin üzerine biraz bıraktım.

Konyak bitinceye kadar hiç konuşmadık. Boş konyak şişesini kenara bıraktım ve poşetten bir sigara pakedi çıkardım. Açarken konyaktan hiç içmedin dedim. Güldüm.. Umarım yeşilaycı falan değilsindir dedim cevap vermedi. Sigaramdan aldığım dumanın ardından paketten bir sigara daha çıkardım ve bir tane bile yemediği cipslerin yanına çakmakla beraber bıraktım. Sigaralarımızı yaktığımıza göre dertleşme vakti gelmişti.

Ona bütün geçmişimi anlattım. Bütün kafamdakileri anlattım. Bütün çektiğim acıları anlattım birbir. Doğduğum günden bugüne kadar çektiğim tüm acıları bir komposizyon yarışmasındaymış gibi okudum ona.. ''Çocukluğumu gençliğimi.. Neden burada olduğumu.. Bazen yaşadığım gibik hayatla dalga geçercesine espiriler yapmış, komik benzetmeler kullanmıştım. Ben anlattıkça o sessizliğe büründü. Pür dikkat dinledi beni.. Dertlerimle sıkmıştım onu belki.. Ama rahatlamıştım. Anlatırken arasıra yaşadığım hayat gücüme gitti ağladım. Birkaç damla gözyaşım toprağa düşüverdi. Bir yandan dertlerimi anlatmış bir yandan da poşetteki diğer sigara pakedine geçmiş bir yandan da votkayı yarılamıştım.

Sabah bekçi tarafından jopla dürtülerek uyandırıldım. Bekçinin sesinin rüyama karıştığını hatırlıyorum. Evet acaba bu rüyayı Hikmet yorumlayabilir mi ? diye düşünmüştüm hatta yolda giderken.
Bekçi tarafından azarlamalarla ve dürtülmeyle rahatsız edilerek uyandırıldım demiştim. Kendime gelip kalktığımda mezarlığa gelen insanların aşşağılayıcı bakışlarıyla karşılaştığımı hatırlıyorum..
Mezarlıkta içmiş, Terbiyesiz ayyaş Töbe töbe dinsiz imansıza bak
Yazık yazık şu gence bakın.. Bir zavallı Sokaklarda kalan bir şarapçı ayyaş daha işte Uyuşturucu bali ne ararsan vardır bunda