sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Ateş yakmakta artık ustalaşmıştım. Mangalı yakıverdim. Buse ise masayı hazırlıyordu. Tabaklar bardaklar derken balıkları da mangala attık. iki büyük levrek mangalın üstünde tozu dumana katarken ilerden restoranın sahibi amca belirdi. Babacan ses tonuyla Gençler bu balık kuru kuru gitmez ki salata rakı meze lazım ya.. Aldınız balığı kaçtınız ya .. dedi.. Gülüştük. Getirdiği malzemeleri bırakıp
gidiyordu. Durdurup bizle oturmaya davet ettim. Rahatsız etmiyim ben dese de ısrarlarıma dayanamadı ve masanın kısa kısmına oturdu. Buse ile ben karşılıklıydık o ise yanımızda büyüğümüz olarak duruyordu ..

Balıkların ardından sohbet ettik. Rakılarımızı buzladık. Yolculuğumuzdan söz ettik. Biraz hikayemizden bahsettik. Tabi detaya inmeden. Sevgimizden yaptıklarımızdan falan. Amca sonra anlattı. Dertleştik güldük eğlendik. Rakılar bittikten sonra amca yanımızdan yine de kalktı. Buse ile başbaşa kaldık. En son hatırladığım buydu rakıyı biraz fazla kaçırmış olmalıydık. Sabah uyandığımızda ikimiz de masanın etrafındaki uzun oturmalık yerlere sızmış olarak bulduk. Amca üstümüze birşeyler vermiş olmalıydı. Sabah uyandıktan sonra amcanın yanına vedalaşmaya gittil. Fakat o bize kahvaltı hazırlamıştı. Kahvaltımızı yapıpm teşekkürlerimizi ilettik ve amcadan müsaade istedik.

Arabamıza geri döndük ve yolculuğumuzun geri dönüş evresine geçtik. Fakat geldiğimiz yoldan değil farklı bir güzergahtan dönecektik. Yolda bir kaç yerde daha dinlendik ve 2 gün sonra tekrar yaşadığımız yere dönebildik.

Yolculuğun ardından birkaç gün dinlendik. Günlerce durmaksızın yapıtğımız uzun ve yorucu yolculuk sonrası kendimize gelmemiz bir iki günü buldu. Buseyle bu zaman içinde sadece telefondan görüşebildik. Bu dinlenme zamanlarımızdan sonra ise beni farklı düşünceler almaya başladı. Hayatı artık normal bir şekilde yaşamama engel birşey kalmadığı gibi hayatımın ekgib parçasını da sonunda bulmuştum. Bundan sonra geriye kalan tek şey ise onunla birlikte hayatımın geri kalanını mutlu bir şekilde geçirebilmek için ne gerekiyorsa yapmaktı. Öncelikle bir iş bulmalıydım. Güzel bir getirisi olan uzun süre belki de emekli olana kadar devam edebileceğim düzenli bir iş olmalıydı bu. Buseye evlenme teklifi etmeliydim bir süre sonra. Küçük bir ev kiralayabilirdik. içine önce küçük bir kaç eşya ayarlardım. Sonra her ay düzeltirdik evi. Birlikte olduktan sonra gerisi kolaydı. Birkaç yıl sonra küçük küçük çocuklarımız olurdu. Onları iftihar edeceğim şekilde yetiştirmek için ne gerekiyorsa yapardım. Hayatım onların hayatları olurdu.

Hayaller hayaller işte.. Hayalin bir çizgisi bir duru durağı olmayınca böyle oluyor. Hiçbir gerçek hayallerdeki kadar güzel olmasa da insan bunu bilse de hayal kurmak yine de bence güzel. Yüzümüzü sıcacık gülümsetebilen hayaller kurabiliyorsak bu her ne kadar acı da olsa bence güzel. Acı çünkü bu güzellikleri hayata geçirmek çoğu zaman çok zor olabiliyor. Belki biz hayal kurarken tanrı yukarıdan kahkahalarla bizi izliyordur bilemiyorum. Ama hayal kurmak güzel çünkü bu kendimize masumiyetimizi ispatlayacak en sağlam delilimiz.

Okuyacağım, kesinlikle. Takibe aldım.

Buseyle yaptığımız yolculukta başbaşa günler saatler geçirmiş birbirimizi daha iyi tanımıştık. Daha doğrusu bizi tanımıştık. Hayalgücümüzde yarattığımız o masum kişiler olduğumuza artık emindik. Emin olmamız biraz uzun zaman almıştı belki ama artık emindik. Sonuçta aradığımız kişiler gerçek hayatta karşımıza daha önce hiç çıkmamış hiç görmediğimiz gözlemleyemediğimiz kişilerdi. Kimisinin hayal kurduğu kişi dışardaki 10 kişiden 5ine uyabilir. O olmazsa öteki olur. Herhangi biri olur. Fakat bizim durumumuz öyle değildi. Hayalde yaratılmış gerçek hayatta görmediğimiz ve görmesi de pek mümkün olmayan iki kişiydik biz. Ve artık bu peri masalının gerçekliği ikimiz için tescillenmişti.
Geri kalan sadece bu masalı yaşamaktı. Kurduğum hayalleri söylediğim gibi gerçeğe dönüştürmemiz gerekiyordu.

Bir gece bu düşüncelerimi Gökhana açtım. Beraber oturmuş hafiften demleniyorduk. Anlattım ama söylediklerimi ya yarım dinledi belki de dinliyormuş gibi yaptı bilmiyorum. Geçiştirici cevaplar aldım.. Olur ya acele etme hemen diyecek kadar alkollümüydü bilmiyorum fakat pek iyi görünmüyordu. Canımın sıkılmaması için ben de geçiştirdim.

Bu düşüncelerimi kendi içimde hayallerle karışık harmanlarken o günden sonra Buseyle olan buluşmalarımızda bu düşüncelerimden ona da biraz bahsetmeye başladım. O ise bu duruma çok mutlu oldu. Bu beni de çok mutlu etmişti. Hayatımın en güzel günlerini yaşıyordum o zamanlar. Sinemaya gitsek de bir cafede sohbet etsek de Gökhanlarla birlikte takılsak da biz hep yanyanayken bu hayallerimizden bahsediyorduk birbirimize.

Bir kaç hafta içinde yüzük takmıştık. Onun yüzüğünde benim ismim benim yüzüğümde de onun ismi yazıyordu. iki sade gümüş yüzük. Şuan hala parmağımdaki yüzük. Hayaller kuruyor mutlu oluyorduk. iş arıyordum. Yakın bir zamana nikahı ayarlamayı planlıyorduk.

Ta ki 2 hafta öncesine kadar. 2 hafta önce benim hayatım size anlattığım bu hayattı. Hayatımdaki herşey mükemmel gidiyordu. Gülüyordum gülecektim. Olaylar Gökhanların evinde Buseyle ve arkadaşlarıyla ettiğimiz bir gündüz sohbeti sırasında bu hale geldi.

Ben Buseyi çağırmıştım o gün eve , Gökhan ise üniversiteden tanıdığı bir kaç kız arkadaşlarını.. Beraber oturmuş sohbet ediyor çay sigara çerez takılıyorduk. Buse dışarı çıkalım diye ısrar ediyordu hatta. Gökhanla kızlar üniversiteden falan sohbet ediyorlardı kızlar ona derslerini bölümlerini anlatıyordu.. Gökhan ise onlarla samimi olmaya çalışıyordu. Ben ise kanepede oturan Busenin bacaklarının arasına yere çökmüş busenin baışımı okşayışıyla mutlu oluyor çay içiyordum. Sonra mahallenin dar sokaklarında polis sirenleri yankılanmaya başladı. Önce ambulans falan sandık. Sonra polisler bizim evin yakınlarına geldi ve siren sesleri sabitleşti motor sesleri durdu. Bize yakın bi yerde durmuş olmalıydılar. Gökhan hemen cama çıktı. Polisler gelmiş dedi.

reserved

Bütün mahalle camlara çıkmıştı. Biz gibi. Ben de baktım. Polisler bizim eve giriyorlardı. Buse ile Gökhan birbirlerine döndüler. ikisi de telaşlıydı. Ben ise ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
Ne yapacağız şimdi ? dedi Gökhan.. Buse Gökhanın sorusundan sonra düşünmeden bana döndü ve Ne olur kaç yalvarırım dedi. Ne oluyor Buse ne niye kaçıyorum ? dedim. Şok olmuştum..

'Yalvarırım kaçdedi durdu eklediGece saat 9 da ilk buluştuğumuz kafede ol şimdi kaçdedi.
Duruyordum donup kalmıştım Kapının arkasındanAçın Polis !diye bir ses yükseldi. Gökhan en son beni tuttu ve odama zütürdü.Kaç işte durma hadi !'' dedi.

Kafamda milyon tane düşünce vardı ama kaçmalıydım. Camı açtım bitişiğimizdeki binanın çatısına atladım. Ordan çatı çatına indim. Çatı katından merdivenlere. Hızlı adımlarla aşşağı indim. Polisin durduğu yer binanın tam önüydü. Arkada bir çıkış daha aradım. Kömürlük çıkışından bahçeye çıktım ve ordan direk kayboldum.

adim gecsn benimde

çok iyi gidiyor devam et panpam

Cüzdanım cebimdeydi. Bir paket sigara aldım. Boş bir çocuk parkı bulup oturdum.

http://www.yasamgazetesi....ad/resimler/Resim_320.jpg

cüzdanım cebimdeydi. bir paket sigara aldım. boş bir çocuk parkı bulup oturdum.

içimdeki his sona yaklaştığımdan habersizdi ve bir yanlış anlama olacağı ihtimali üzeride duruyordu.. Daha dogrusu durmak istiyordu. Tecil işlemlerini yaptırmış olmama rağmen belki de askerlik olabilir diye düşündüm ilk başta ,belki kaçak falan gözüküyordum. Belki sadece bir isim benzerliğiydi ama beni kaçırdıklarına göre mutlaka onların bildiği bir şey olmalıydı bu. Ayrıca Gökhanla Buse polisleri görür görmez evde birbirlerine bakmışlardı. Gökhan Napacağız şimdi ? demişti. Kesinlikle birşeyler vardı. Buluşma saatimize kadar olaya anlam vermeye çalıştım fakat bir bilgi ekgibliğim vardı.

reserved bu gece bitir lan uplayacam 2 sayfa söz

Gökhan arkamdan bir iş çevirmiş olabilir miydi ? Belki de radyodaki adamın ölüşünü medyumdan öğrenmiş ve beni polise ihbar etmişti. Buseyle olan mutluluğumu mu kıskanmıştı acaba ? Fakat adamı fiilen ben öldürmemiştim ki. Belki dolaylı yoldan sebep olmuştum evet fakat Buse benle tanıştıktan sonra amcasında kronik kalp rahatsızlığı olduğunu söylemişti.

Belki de Buse ağzından kaçırmıştı amcasının hikayesini. Tıpkı bana mezarlıkta anlattığı gibi Amcan bi radyo progrdıbını aradı. Program fallarla rüya yorumlarıyla ilgili bi programdı işte. Oradaki adam da ona öleceksin dedi. Amcam kalp krizinden öldü gibisinden anlattıysa gökhana kesinlikle Gökhan da gidip beni polise ihbar etmiştir. Gökhan bunu neden yapar ki ? Polisin elinde sağlam bir delil olmadığı aşikar yani beni ihbar ettiyse de benim tutuklanmama ihtimalimi de düşünmüştür.

işler yine eskisi gibi taka sarmıştı. işin içinden çıkabilmem ancak saatin 9 olmasıyla mümkün oldu.

bir şeyin ayrı yazıldığını bilmeyen biri asla ve asla yazar olamaz dıbına kodum kalemini ve klavyeni hemen yere bırak

uykum kaçtı senin yüzünden amk bekliyorum