sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Bu arada Hikmet denen medyum o gece bana adamın hasta oldugundan bahsetmiş adamın ölmemesi için o telkinlerde bulunmam gerektiğinden bahsetmişti. Fakat adam cidden onun sözlerindeki gibi ölmüştü. Muhtemelen Hikmet o adamın öleceğini zaten biliyordu fakat belki bir şans dedi ve uyarmam için ısrar etti. iş biraz taka sarıyordu düşününce.. işin içinden çıkamayacak gibi oluyordum.. gibtir etmeye başladım sonra..

Buseyle mutlu yaşantımıza devam ettik.. Radyo programından alıp biriktirdiğim parayla eski model bir araba aldım.. Tıpkı biz gibi çağından farklı etrafdakilerden farklı.. Bütün dışardaki emsallerinden farklı onlar gibi ruhsuz değil ruhu olan bir araba aldım.. Yeni arabamızla bir iki hafta şehirde tur attıktan sonra bu şehrin bize dar geldiğini farkettik Buseyle.. Yolların bizi çağırdığını.. Uçsuz bucaksız nereye gittiği belli olmayan upuzun yollar.. Küçük büyük köyler kasabalar, kırlar, keşfedilmemiş koylar denizler.. Keşfedilmemiş güneşin batış pozları.. Manzaralar.. Dinlenmemiş şarkılar ve içilmemiş sigaralar.. Yol bizi çağırıyordu..

http://imgim.com/bmw-1802-07.jpg

Buseyle küçük bi hazırlık yaptık yola çıkmadan önce.. Küçük birer çanta hazırladık.. Kişisel eşyalar kıyafetler yolda yenecek birkaç şey vs.. Cdler dolusu müzik aldık yanımıza.. Slow-pop-rap-rock.. Her bir cddeki her müziği yola çıkmadan önce yolda dinlediğimizi hayal ederek o ana uyup uymadığını kontrol edip koyduk.. Buse yanına leptobunu da almıştı.. Leptobu korku filmi kaynıyordu.. Bir sürü korku filmi izleyecektik birbirimize sarılıp.. iki kişilik bir çadır da ayarladım.. Uyku tulumları vs..

---
• **
---

Kulağımda yankılanan melodi bir yerden tanıdık geliyor.. Belki de o uykusuz geçirdiğim bir gece bir hayal ile ağlarken dinledim bu şarkıyı tam hatırlamıyorum.. Şarkıyı dinlerken ve dolayısıyla ağlarken sigara da içmiş olmalıyım çünkü canım sigara çekiyor.. Kapının gözüne elimi atıyorum ve içeriyi biraz karıştırıyorum.. Gözüm yolda.. Fakat bir türlü bulamıyorum.. Aşşağı yukarı gidiyorum ama nafile.. Gözlerimi bir an olsun yoldan çekip kapının gözüne bakıyorum.. Sigarayı görüveriyorum dipte bir yerde.. Alıyorum.. Ağzıma bir dal koyuyorum..

Çakmak ?.. Çakmak nerede acaba.. O da o karadeliğe dönüşmüş o malzemelerin arasında olmalı.. En iyisi mi teybin yanındaki oto çakmağını kullanmak..Çakmağın ısınması için düğmeye basıyorum..

Dur dur diyor yanımdaki.. Bir alev dibimde beliriveriyor.. Sigaramı yakıyorum.. Gözlerimin önün duman kaplıyor .. O an hiçbir şeyi göremiyorum.. Ellerimle dumanı yarıyorum..

Bakıyorum.. Saçları dalga dalga rüzgara kapılmış o kişiyi görüyorum.. Yola bakıyorum yol boş düz.. Biraz daha bakabilirim ona.. Dönüyorum tekrar.. Aynı pozisyonda duruyor bıraktığım gibi.. Ağzında sigara o da bana dönüyor.. Sonra gülümsüyor.. Ben de ona eşlik ediyorum gülümsüyorum.. Gülümsemeye çalışıyorum.. Onun gibi gülümseyemiyorum sanki.. içten olmuyor.. Onunki kadar tatlı olmuyor, hissediyorum..

Önüme dönüp yola bakıyorum.. Aynı boşluk aynı düzlük.. Güneş sıcak camlar açık.. Hıza bakıyorum.. Usul usul salınıyoruz yolda.. Herşey yolunda..

Biraz daha ses veriyor teybe.. Sonra şarkıyı değiştiriyor.. Şarkıya eşlik ediyor.. Şımarıyor..
Kahkahalar atıyor.. Ona eşlik ediyorum.. Mutlu oluyorum.. Ama güzelliği ve masumiyeti karşısında bazen böyle afallıyorum.. Belki de yıllardır kurup mutlu oldugum hayallerimin gerçekleştiğine hala inanamıyorum belki de hayalerimin gerçekleşmesine şaşırıyorum.. Bilmiyorum..

ne yazıyon la değişik

reserved

tepki verilityor...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
verildi.

hikaye bekleniyor...
..
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
beklendi

panpa sonunda bu kız senin hayalin çıkacak sen aslında şizofrenmişsin

up up up up

reserved

Yol uzun nereye gittiğimizi bilmiyorum.. O ise haritaya dalmış durumda.. Kocaman haritanın bir ucu bana uzanıyor.. ilk durağımıza 2 saatimiz var diyor.. Radyoda çalan slow şarkıyı bastırıyor sesi..
Bitmiş sigarayı dışarı atıyorum..

Şuanki garip ruh halim eski ruh halimin bugüne tezahüründen geliyor olmalıydı. Eski tatsızlığım eski mutsuzluğum üzerimdeydi. Kendimi onun yanındayken vücudumun çeşitli uzuvlarına ipler takılmış ve istem dışı hareket ettirilen bir kukla gibi hissediyordum. O mutluydu ben ise içimdeki kontrol mekanizmasının komutlarıyla mutlu oluyordum. ‘’Hadi lan sen de onun gibi ol.’’ ‘’ Mal mal bakma gülümsüyo sana sen de gülümse de ayıp olmasın’’ gibi telkinlerle kendimi hareket ettiriyordum..

içimdeki ses bana kalsa hiçbirşey yapmamaktan yanaydı. Bıkmıştım herşeyden ve gücümü çok erken tüketmiştim. Böyle hissediyordum. Sessiz bir gecede yapayalnızken karanlık altında alkol almak ve sigara içmek istiyordum. Ayna karşısında kendime saatlerce bakmak ve düşünmek istiyordum. Kafamı yastığa koyup yıllarca geriye gitmek istiyordum. Saatlerce düşünüp sabahı getirmek sabahın ilk ışıklarıyla uyuya kalıp akşamüstü uyanmak. Sonra aç karnına yatmış ve mide delinmek üzereyken uyanmış haldeyken hiçbişey yemeden iki tane sigarayı 15 dakka arayla içmek..

rezerved

Çok yorulmuş çok yıpranmıştım.. Yüzümdeki cılız gülümseyişimde içimdeki acılar saklıydı.. idam mahkumunun son gülümseyişi gibi iç burkan bi gülümseme.. Kibritçi kızın minik alevle mutlu oluşundaki gülümseyiş bu sanki. Belki de yıllardır gülememenin haklı bir amatörlüğüydü bu gülümseyişteki anormalliğin sebebi.

Bütün bunlar beynimde dönerken kendi kendimi yıllardır çözme çabamın aynı sahnedeki farklı isimli bir oyununa tanıklık ederken bir yandan da gezimize devam ediyorduk.

Bir süre sonra düşüncelerime ara verdim. Yıllardır hayallerini kurduğum anları yaşıyorken bu düşüncelerim sadece anı yaşamama engel olabilirdi. Ayrıca düşünebileceğim koca geceler vardı.

ilerleyen zamanlarda bir mola yerinde durduk. Saat öğlen vakitleriydi ve bu saatlerde yolculuk yapmak tam bir işkenceye dönüşmüştü. Ne yazık ki 64 model bmwmizin kliması yıllar yıllar önce emekliliğe ayrılmıştı. Camları açmamız ise pek fazla bir şey değiştirmiyordu. Anlayacağınız tek kapılı 64 model demir döküm Alman panzerimiz maalesef öğlen sıcağında sadece soba işlevi görüyordu. Bu yüzden gördüğümüz ilk ağaçlıklı gölgeli yeri olan mola tesisinde durmak zorunda kaldık.

Mola tesisi fena bir yere benzemiyordu. ihtiyaçlarımızı giderdikten ve biraz kendimize geldikten sonra tesisin arka tarafındaki geniş araziye çardak tarzı ağaçtan küçük yerler yaptığını farkettik ve orada oturmaya karar verdik. Çimler yemyeşildi ve çardakların bulunduğu araziyi koca yaşlı ağaçlar gölgelendiriyordu. Küçük bir dere çardakların etrafından akıyordu. Çardaklara geçtiğimizde müessesede çalışan ufak bir çocuk gelip utangaç bir şekilde birşeyler isteyip istemediğimizi sordu. Ufak çocuğa bir semaver ve bir mangal sipariş ettim fakat bunları içerdeki garsonun getirmesini istediğimi söylemesini istedim.. Zaten tuvaletlerin temizliğinden ve kuytu köşedeki unutulmuş çöp kutularının bile boş oluşundan burada bir çocuk işçinin çalıştığını anlamıştım. Uzattığım bahşişi de utana sıkıla alan hızlı adımlarla geri restorana döndü.