Günaydın arkadaşlar geldim, son hız devam.

20.Bölüm (Anlaşma)

Bir Tuğçe’nin vücuduna bir de elindeki anahtara bakıyordum. ‘’Hiç öyle bakma bana Alp elimdeki anahtarı istiyorsan seninle bir anlaşma yapacağız. Aksi takdirde buradan çıkamazsın’’ dedi.

Yutkundum. ‘’Anlaşma ne?’’ Yanıma doğru kıvırarak gelirken ‘’Çok basit bir anlaşma. Benim kız kardeşim’’ dedi ve konuşması bittiğinde yanıma gelmişti. Aramızda 10 cm falan vardı. Kulağıma eğildi. Burnuyla kulağımla oynamaya başladı. Bunu yaparken fısıldadı. ‘’Kardeşimi seninle yatmaya ikna edeceksin.’’

Benden uzaklaştı. Sırtını duvara yapıştırdı. Tırnaklarını törpü yapar pozisyona getirdi. Tek kaşını kaldırarak bana baktı.

‘’Şayet işin biraz zor. Kendisi Lezbiyen.’’

Yok, artık olamaz dedim. ‘’Sen çıldırdın mı? Eğer lezbiyense benden hoşlanmaz zaten aptal mısın’’ diye çıkıştım. Hiç istifini bozmadan devam etti. ‘’O böyle olduğunu sanıyor, ben ise olmadığını düşünüyorum. Tuğçe’ye sinirli şekilde baktım. ‘’Siz ve sizin deli saçması iddialarınız.’’

‘’Biliyorum Alp ama buradan çıkmak için tek şansın bu. Kullanıp kullanmamak sana kalmış.’’

Güldüm. ‘’Şuan da seni bayıltıp elindeki anahtarı alabilirim’’ dedim. Gözlerini kıstı. ‘’Beni çok hafife alıyorsun Alp’’ dedi. ‘’Buradan çıksan dahi unuttun galiba bir kilit daha var. Ve anahtarı burada bir yerde saklı. Acaba onu bulabilir misin?’’ Yine haklıydı. Bahçeye açılan bir kapı daha vardı. O kapıyı geçmem imkânsızdı. Sanki mimarlar bu olacakları düşünmüştü. Bulunduğumuz ev tek katlı büyük bahçeli bir evdi. ikizlerin evi olduğunu düşünmüyordum. Daha çok bir öğrenci evine benziyordu. Veya bir müştemilat. Bilmiyordum. Ama burasının fazla kullanılmadığına emindim. Orda öylece kalakalmıştım. Tuğçe sinsice güldü. ‘’Kararını ver hadi sabaha kadar seni bekleyecek değilim.’’

Tuğçeye döndüm. ‘’Lezbiyen olmadığına emin misin?’’ Dedim. Gözlerimin içine bakarak ‘’adım kadar hem de’’ dedi. Tuğçeyi arkamda bıraktım. Didemin bulunduğu odaya doğru ilerlemeye başladım.

Tuğçe ‘’Neden seni seçtik biliyor musun?’’ dedi. Elimi havaya kaldırdım. Bilmek istemiyorum’’ dedim. Didem masum bir şekilde uyuyordu. Bacak ucuna oturdum. Elbiselerimi çıkardım. Üzerinde ince bir bez parçası vardı. Onu alıp yataktan aşağı bıraktım. Oda tıpkı ikizi mükemmeldi. Rabbim özene bezene yaratmıştı.

Bacaklarına dokunmaya başladım. Ürpermişti, Uyandırmak istemiyordum. Çok güzel uyuyordu. Üzerine çıktım. Sırt üstü yatıyordu. Dudakları dudaklarımı bulduğunda Didem gözlerini açtı. Bir elim kalbindeydi. Kalp atışlarını merak ediyordum. Öpmeye başladığımda kalp ritmi hızlanmıştı. işte ilk açığını yakalamıştım. ‘’Lezbiyen değildi.’’ Eğer öyle olsa beni itmişti. Bu kız çok vahşiydi. Yatağın üstünde döndürdü beni şimdi altta olan bendim. Kızlar neden hep üstte olmak istiyordu, bilmiyorum ama benim için fark etmiyordu. Ellerimi alıp yatağın sağ ve sol yanına zütürdü. Ellerimi okşuyordu. Hala öpüşüyorduk. Şimdi sıra bendeydi. Onu alta aldım ve öpmeye devam ettim.

Bu kızın sınırları yoktu. Minimum beş dakikadır öpüşüyorduk. Sanki kendine bana saklamıştı. Artık lezbiyen olmadığını kanıtlamıştım. Tek yapmam gereken kalkıp gitmekti. Tuğçenin bizi izlediğine emindim. Yani anlaşma bitmişti. Ya gidecektim ya kalacaktım.

22.Bölüm

Didem kollarımda uyuya kalmıştı.

Başımı tavana dikmiş düşünüyordum.

Bir kızın bedeni üzerine kumar oynamıştım. Kendi özgürlüğüm için belkide onun hayatını mahvetmiştim. Kendimden nefret etmem gerekiyordu, ama egoist bir muallak olmuştum. Bunca kızın bana ilgisinden dolayı.

Neden bir ay önce yüzüme bakmayan kızlar benim peşime düşmüştü? Bunu bilecek tek kişi pgiboloğumdu. Her şeye bir cevabı vardı. Bunuda vardı. Bir ayda ne değişmişti? Düşünmeye başladım. Giyim kuşamım mı? Saçım başım mı? Bilmiyorum, belki özgüven patlaması.

Tek bildiğim şuan beni dinlendirecek bir Lana Del Rey şarkısı. Gözüm masanın üstünde duran telefona ilişti. Didemi uyandırmadan yavaşça yataktan çıktım.

Telefonu aldım. YouTube'den Lana Del Rey, Born To Die'ı açtım. Sesi duyacağım şekilde minumum seviyeye getirdim. Tuğçe başından beri kapının önünde bizi bekliyordu. Masanın dibine çöktüm. Müzik bitinceye kadar gözlerim kapalı kaldı. Müzik bitince kalktım, yerde duran kıyafetlerime baktım. Başımı kaldırdım. Didem'e baktım. Kafam çok karışıktı. Gitmekle kalmak arasında kalmıştım. Didemin bacak ucuna oturdum. Elbiselerimi giyindim. Odanın kapısından çıktım. Kapıyı arkamdan çektiğimde içim acımıştı. Bana güvenen birini daha yüz üstü bırakmıştım.

Karşımda Tuğçe vardı. Ellerindeki anahtarları bana gösterirken "anlaşma anlaşmadr" deyip, bana uzattı. Anahtarları elinden kaparcasına aldım. Bu kaşar yüzünden yine kafam karışmıştı. Hızlıca yanından geçtim. Çelik kapıyı açtım, çıktım. Bahçeye çıktım.

Sonuçta ilkler unutulmaz diye bir laf vardır. Didemi bir anda silemezdim. Bana neler yaptığını unutmuştum. Bütün suçu Tuğçeye yüklemiştim. Benim gözümde Didem bir melekti. Tertemiz bir sayfaydı. Şuan neden bilmiyorum ama sigara içmeliyim diye düşündüm. O zamana kadar azıma ne alkol ne sigara vurmuştum. Hava hala karanlıktı. Ayın ışığı sokak lambasının değmediği yerleri aydınlatıyordu. Bahçe kapısını açtıktan sonra, Anahtarları kilidin üzerinde bıraktım. Sokakta birkaç arabadan başka hiçbir şey yoktu. Bomboştu.

izmir. Ah izmir. Keşke internetten gördüğüm kadar temiz olsaydın. Elimi cebime attım. Telefonumu cebimden çıkarıp güç tuşuna bastım. Açılmadı. Şarjı bitmişti. Nerdeyim onu bile bilmiyordum. Sadece yürüyordum. Çok yorgundum, ama durmuyordum.