Şaşkınlıktan gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Heyecandan düşüp bayılmıştım. Ya Allahım Deniz'in kucağına düşmüştüm. Beni tutmuştu. Düşürken bile beni koruyordu sevdiceğim. Kıyamam ya ona. Uyandığımda nefesini yüzümde hissediyordum.

Çok yakındı bana. Parfümünün güçlü kokusunu içime çektim birdaha birdaha. Bana bakarak "iyimisin Alp" dedi. Elinin biri kalbimin üstündeydi. Sanki her istediğim oluyordu. Gözlerini kaldırdı bana baktı. Hiç kaçırmıyordum gözlerimi kaçıramıyordum. Kilitlenmiştim gözlerine. Gözlerini kısarak güldü. "Pek iyi olduğunu sanmıyorum" dedi. "Allahım hiç bitmesin" diyordum. "Ama herkes bize bakıyor salak. Kalk hadi" dedi.

Ellerimden tuttu kaldırdı. "Ee ozaman görüşürüz yarın" dedi. "Tamam görüşürüz" dedim. Orda öylece kaldım. "Düşündüm neden ben?" ihtimal vermiyordum. Umut vardı ama bu kadar ilerisini tahmin bile edemezdim. O anı kafamda sürekli hayel edip durdum.

Sürekli ertesi günü düşündüm. Neler olucaktı acaba? Tepkileri çok merak ediyordum. Aslında fazla umutlanmıştım, sonuçta sadece deneyecektik. O deneyecekti. Ben ise hayaller kurup duruyordum. Saatler geçmek bilmiyordu. Düşündükçe daha da yavaş akıyordu zaman. O gün ilk defa yüzüm gülüyordu. Annem çok şaşırmıştı. "Bir günde bu çocuğa ne oldu böyle" diye soruyordu babama. "Babam ben nerden bileyim hanım git sor çocuğa bir kurtlar vadisini izletmedin" diye hayıflanıyordu.

Şuan da kendimi odaya kapatmış olup eti cinle beslenmem gerekiyordu. Bunalıma girip atarlanmam sinirimi annemden kardeşimden çıkarmam. Mutlu olmak çok güzel bir duyguydu. Onu düşündüğüm an kalbimin hızı değişiyor, daha hızlı çok daha hızlı atıyordu. Bir elim sürekli çenemdeydi. Yatağıma uzanmış tavanı seyrediyordum. Çenemi yukarı kaldırışı elimi tutuşu, gülüşü. Çok farklıydı. Aşık olmak iyiydi. Helede bu aşk karşılıklıysa. Biliyordum, çok umutlanmıştım. Ama o umut bile yeterdi bana. Böyle düşüncelerle kafamı yorarak uyuyakalmışım.

Sabah köpeğim Çıtır'ın üstüme çıkmasıyla uyandım. Köpeğimin cinsi çuvava. Çok tatlı bir şey. Gözleri kocaman kocaman. odamdan çıkıp Çıtırın kabına biraz mama koyduktan sonra hızla üstümü giydim. Annem daha kalkmamıştı. Onu bekleyemezdim. Dolaptan ufak tefek bir şeyler atıştırıp yola koyuldum. 10 dakika içinde okulda olmuştum.

Ben okula yarım saatte giden bir insandım. Ne değişmişti. Kalbimin ritmi dengesizdi. Anladım ki koşarak gelmişim. Ama ben yolda gelirken ne gördüğümün farkında bile değildim. Sadece yürümüştüm veya koşmuştum. Bilemiyorum. Aklımda sadece Deniz'in gülüşü, bana dokunuşu vardı. Okulun kapısını zorladım. Açılmadı. Saat kaçtı ? Telefonu elime aldım. 07:15 geçiyordu. "Yuh! Ama" dedim. Ne yapmıştım ben? Okulun bahçesindeki banklardan birine oturup beklemeye başladım. Telefonu çıkardım. Clash of Clans'a girdim. Facebook'a felan baktım. O sırada millet okula gelmeye başlamıştı. Bir gözüm telefonda Denizin profilinde bir gözüm okul kapısındaydı.

işte bütün güzelliğiyle ordaydı. Hemen toparlandım. Ayağa kalktım peşlerinden yetiştim. "Naber Deniz" dedim sırıtarak. Ece kaşlarını çattı. Başını öne eğdi. "Hayırdır" gibi bir bakış attı. Deniz " iyi Alp sen nasılsın" dedi. Ece ikimizide tersledi. Hayırdır benim bilmediğim bir şey mi var ?

Arkadaşlar okuyan var ise şuku atında görelim. Duvara anlatıyor gibi hissediyorum kendimi.

Deniz Ece'ye "deneyeceğimizi söylemiştimya hani" dedi. Ece şaşkın ve alaycı bir ifadeyle "He demek o çocuk bu" dedi. Bende buna karşılık ona atarlandım. "Benim adım Alp, çocuk değil. Ece hiç oralı olmadı. Niye böyle gereksiz yere atarlandım onuda bilmiyorum zaten. Bu ikisini sınıflarına bıraktım. Ders bitti. Teneffüste hemen yanlarına gittim. Tam Denizle konuşacakken biri omzumdan geriye doğru çekti. Döndüğümde yumruğu yiyip yere yıkıldım. Yine bayılmıştım. Gözlerimi açtığımda baş ucumda Ece vardı. iyi olup olmadığıma bakıyordu sanırım. Deniz diyerek ayağa kalktım. 12'lerden bir çocukla hararetli bir şekilde tartışıyordu. Çeneme yediğim yumruk cidden çok sertti. Yattığım yerden kalkınca başımdaki tarafsiz acıyla baş başaydım. Ama umrumda değildi. Deniz'le konuşan çocuk kalktığımı görünce üzerime yürüdü. "Yediğin dayak yetmedi mi lan bücür" dedi. Demek o vurmuştu. Dayak yiyeceğimi biliyordum ama gururumu ayaklar altına alamazdım. Çocuğun üstüne yürüdüm, çocuk bir çırpıda yakalarımı toplayıp havaya kaldırmıştı. "Deniz'e bir daha yaklaşmayacaksın. Onun yanında seni görürsem çok fena yaparım" dedi ve beni bıraktı. "Ama oda benden hoşlanıyor" dedim. Deniz gülmemek için dilini ısırmıştı. Buna karşın o çocuk katıla katıla gülmeye başladı. Arkamda duran Ece'ye döndüm. Ece çenesini katılaştırarak başını sağa solo hareket ettirdi. Anlamıştım. Sadece ufak bir oyundu. Ben ise zavallı bir kurban, hayalleriyle oynanmış bir ergendim, onun gözünde. Kravıtımı gevşettim. "Bunu ödeyeceksiniz, Hepiniz." Denize baktığımda hala içimde bir şeyler akıyordu ama eskisi gibi değildi. Hainliğin zehri vardı. Denizin yaptıkları yetmezmiş gibi "Senle biz, düşündün mü hiç? Tipim değilsin. Kaşının tekini kaldırıp o çocuğa baktı. "Ki olsan bile dünyada tek sen kalsan sana bakmam. Biliyor musun? Ellerinden tutup kaldırdım hani. Senin için unutulmaz bir anıydı belki ama ben senin ellerine dokundum Iyy. Biliyormusun ellerimi 10 kez yıkadım mazallah sivilce felan bulaşır." Ecenin "Deniz kapa çeneni karşısındaki de bir insan" demesiyle sustu. Benimle birlikte, bütün okulda olan biteni dinlemişti. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. "Sağ gözümden akan gözyaşı yavaşça yanağımdan aşağı doğru süzüldü. "Önemli değil Ece bırak" dedim. "Tek şey merak ediyorum Deniz neden yaptın neden?" Denizin cevabı geçikmemişti. "Tipsiz olduğun kadar aptalsında. Kıskandarmak için başka ne sebebim olabilir ki." Bir insan hem bu kadar güzel olup hem bu kadar kötü nasıl olurdu. Bir insanın duygularıyla oynamak bu kadar mı basitti? Evet çok basit. Gözümden akan yaşı elimle sildim, Güldüm. "Çok adisin." Tek diyebiildiğim buydu. Azıma gelen bütün küfürleri saymalıydım belki. Ama değip değmeyeceğinden şüpheliydim. Hızıca okulu terettim.