sonra ne mi oldu

kendimi kaplayan yanlızığımı arkadaşlarımla doldurmaya karar verdim. aradım hepsini, gelin dedim. ev tıkabasa adam doldu. alkollerini aldım. yemek yaptım. onlar eğleniyorlardı. ama farkettim ki kalabalık içinde yine yalnızdım. yine karanlık ve tek başımaydım.

ben anlata anlata bitiremediğim anılarımı, 9 koli fotoğrafla beraber topladım beyler. tarih 26 aralıktı arkadaşlarım gitti. ben o fotoğrafların hepsini salona boşalttım. taban görünmüyrdu fotğraflar yığın olmuştu. çok sevdiğim dostum ali ile konuşurken, dedi ki;

- bunları anlatacağana bi yere yaz la.
- nereye yazcam amk.
- ne biliyim inciye falan yaz mesela. ordan da kopyalarsın durur amk fena mı?
- ne biliyim ya bakarız.

aslında bu plan kafama yatmıştı. çünkü incide buna benzer şeyler okumuştum neden bende yazmayaydım ki? ali'nin dediği gibi "yazmak rahatlatır" fotoğrafları yavaş yavaş toplayıp bi yandan da, kafamda nasıl yazacağımı düşünmeye başladım. birazcık topladıktan sonra 27 aralıkta toplantılarımı falan halledip 28 aralıkta (bkz: 4 yıl) ı yazmaya başladım. başlamaz olaydım...

koşa koşa erdem'in yanına döndüm gülüyordu bin.

- lan kızardığını ta burdan gördüm.
- amk sus ya.
- ulan nasıl anlayamadık. hadi sen malsın ben?
- ya sus gibicem ha.
- tamam amk şakaya da gelmiyon.

doğruydu şakaya gelmiyordum. tatili erken bitirme kararı aldım. o gece cenk dedi ki;

- beyler size bi süprizim var.
- hayırdır lan?
- 4 kız gelecek. 4e 4.
- fahişe mi tuttun amk.
- yok lan benim bi hatun vardı onun arkadaşları.
- hea takılın.
- takılın ne?
- ben dönecem
- ne oldu lan ne kaçırdı keyfini?

erdem girdi araya

- bi karıyı neslihan'a benzetti mal
- erdem sussana amk
- ya ne susucam gibicem ergen tribini
- tamam kalcam amk nolur sus.

bu gece devam diyelim

"hadi çıkalım" dedi çıktı odadan, hazırlanmamı bekliyordu. nereye giecektik amk. heryer bana dar zaten. neyse hazırlanıp çıktık, gittik bi yere oturduk, kahve söyledi sade 2 tane.

- ne içtin?
- içmedim.
- neden öyle dedin?
- artık sıktı sıkboğaz oldum iyice.
- peki böyle olacağını ben sana söyledim mi?
- söyledin abi.
- o zaman artık önüne işine gücüne bakacan.
- tamam.
- tamam deyip gibik gibik ağlıcan gene.
sustum yine haklıydı. ne güzel bi doğum günü ya

eskiden halil diye bi arkadaşım vardı.. beraber basketbol oynardık hep.. canım dostum bilmezdi oynamayı. alırdı topu bi potanın dibinden diğerine sallardı topu.. alakasız yerlere giderdi top..

işte..sen de tıpkı öyle sallıyorsun.

"hadi gidelim" diye bi cız inilti çıktı benden çok yorgun hissediyordum, nitekim arabaya bindim ve uyuya kaldım. normalde gittiğimiz yerden bizim ev 10 dk ama ben hayvanı nasıl uyuduysam abim uyandırdığında yazlıktaydık.

- kalk hayvan kalk.
- napcaz burda ya.
- ne var amk ortalığı toplarız biraz.
- hee çok incin ya zaten.
- ya yaparız bişeler amk. motorlarla ilgileniriz en olmadı.

neyse bulurduk yapacak bişey diye çok iplemedim zaten.

arabayı garaja çekti yağmur indirdi, müziği açtık garaja takımları açtık motorları başladık parçalamaya ulan napıyoruz bilmiyorum ama ayırıyoruz sağını solunu motorların. çantaları çıkardık sonra çamurlukları sonra lastikleri ayırdık anladım ki motorlar köklü temizlenecek. giriştik işe. aksam olmuştu bile farketmeden. topladık motorları tekrar eski haline.

- hadi dönelim eve.
- bunun için mi geldik?
- hee dağalmadı mı kafan?
- valla kafamdan fazla yerlerde var. kirli ellerimi gösterdim.
- yıkayınca geçer.
- hadi gidelim o zaman.
- sağı solu bi kontrol ediyim geliyorum ben.
- tamam.

ben ellerimi yıkayıp arabaya geçtim uyuma pozisyonu aldım ki

- kalk lan.
- noldu?
- gelirken ben kullandım yeter amk.
- tamam be.

abimin bana durduk yere araba vermesi de çok ilginç oldu.

sabah annem kahvaltıya kaldırdı, abim, babamda masaya oturmuş beni bekliyorlardı. ama benim zaten hiç bişey yiyecek halim yoktu. babam verdi coşkuyu nitekim,

- e dönersin artık.
- neden?
- artık bi ilişkinde yok.
- istanbulda kalmam için buna mı ihtiyacım var?
- senin için izmir daha iyi onu belirtmek istedim sadece. yoksa kafana göre takıl banane.
- sağol baba.

ortamın gerildiğini anlamıstı annem hemen müdahale etti,

- evdesin deme bugun oğluşum.
- yok döncem anne akşama.
- ee yeni geldin daha.
- iş güç var.
- tamam sen bilirsin.

artık acıyı içerlere itip yola hazırlanmak lazımdı.

eve vardığımızda hava kararmıştı, evin ışıkları da yanmıyordu.

- sen parket arabayı ben geçiyorum içeri.
- tamamdır. arabayı parketmeye yöneldim. hala ev karanlık bi gariplik vardı ama neyse. kendimi neşelendirmek için ıslık çalmaya başladım eve girdim. kendi kendime iyi ki doğdun sana şarkısının melodisini mırıldanıyordum. salona girip ışıkları yaktığımda bu sefer iyi ki doğdun diye kendini parçalayan tüm ailemdi. heh bu ekgibti dedim içimden. pasta vardı ortada kocaman, napayım ben o pastayı zütüme mi sokayım. yedik içtik eğlendik, ne kadar eğlenilirse ışıklar söndü herkes uyudu ben uyumadım uyuyamadım.

ekgib kalan yatağan tarafıydı neslihan, hani güneş çarptığında çektiğiniz perde gibi koruycumdu. öyle sanardım. o gece gözümü bile kırpmadım sabaha karşı dalmışım. dalmadan önceki aldığım karar aksam yola çıkarım olmuştu, o yuzden plana sadık kalacaktım. yani en azından çalışacaaktım. bi kere durup düşündüm sırada ne var diye yok karanlık dibi görülmez bi boşluk oluştu damarlarımdan beynime kadar çekildi kanım.

beyler saat 01.00 civarı geliyorum

ananın amı oldu

çakdırmadan reserve