sonra ne mi oldu

bursa yoluna düştüm kimseye haber vermeden düşündüğüm gibi. cdyi taktım çalan parça, http://goo.gl/8fGpI idi. bastıkça daha çok basasım geldi, engellemedim kendimi, bursa'ya vardım çocuklarla buluşup uludağ'a çıkma kararı aldık. yapmadığımız bi aktivite bulmak lazımdı aha bunu da neslihan'la yaptım dememeliydim.

devam etmeyeni gibsinler amk.

sonra ne mi oldu
verilen sözlerin hepsi unutuldu..

Sadri alışık reyiz müjgan şiirinin mısraları

geldim devam

her anım diğerinden farksız hale gelmişti. işi gücü bırakmıştım, uyuyamıyordum. gözümü kapattığımda onu görüyordum hiç gitmesin istiyordum. günler birbirini böyle kovalıyordu. bi ara anem gelmek istedi, gelme dedim. diyemezdim anne ben tak gibiyim kusura bakma.

kafa dağatmak için bursadaki arkadaşlarla konuşup bursa'ya gitmeye karar verdim. bi kaç gün kafa dağatırız dedim kendi kendime. istanbuldaki kimseye söylemedim. gece yola çıkacaktım. karar verilmişti.

gece 3 civarı devam beyler

@78 vay vay kimler gelmiş

oturup o şişeye bakıp saatlerce ağladım. ağlamaktan yorgun düştüğüm anda uyuyup kalmışım zaten. uyandıgımda, hava kararmış, yastık ıslaktı. kalktım yoktu gelmemişti. beklemeye devam edecektim. gelecekti. bırakmazdı beni. bekleyişim tarihi 24 aralığa döndürmüştü. çok erkendi, herşeye başlamak için ama anlatamamştım meramımı. suç bendeydi. anlamayan o değil, anlatamayan bendim.

otel bulduk yerleştik hemen dışarı çıktık snowboard kiraladık, kayamadık kar topu oynadık, içtik. gitar dinletisi vardı ateş yakmışlar orda takıldık. birazcık hafiflemiştim. bembeyaz kar üzerimdeki hüznü almıştı. sadece kendi sesimin yankısı vardı yanlız kalmak istediğim zaman. 4 gün kalacaktım. 5. gün dönecektim.

ilk 2 gün mükemmel geçti. 3. gün kafayı kaldırdım bir de ne göreyim, neslihan aha işte orda duruyor. arkası dönük biriyle konuşuyor. kim lan bu lavuk. hemen erdem'i dürttüm

- kanka lan.
- ne oldu amk?
- neslihan lan.
- hay gibicem gözlerinin ayarını ne arasın burda neslihan amk?
- aha bak gibik.
- o mu lan?
- o amk
- hay amk gibtirgit konuşta gibil gene.
- gidicem tabi amk

koştum hemen gittim yanına.

- neslihan diyerek omzuna dokundum.
- sen kimsin be?
- aaa pardon hanımefendi birine benzettim sizi çok özür dilerim.
- dokunmasaydınız iyidi.
- çok özür dilerim.

bedenimden çıkan ateş, resmen karı eritmişti utancımdan.

göğüsüme oturan acının tarifi yok beyler. ekran olan ön cam, mutlu anılarımızı yansıtıp yüzümü güldürüp arkasından kararan anda vuran tokat gibi inen kötü anılar. aşk adamı giber mi? gibiyordu işte. ben bile kendi halime oturup ağlıyordum. anlayamadığım biçimde, kalesini boş bırakmış kaleci gibi gol yiyordum arka arkaya. defansım çökmüştü. mutluluklarım gülümseme karartılarımı geçmiş karabulut misali olmuştu adeta.

yarım saate devam

başkasını sevecek miydi? bana dokundugu gibi onlara da dokunacak mıydı? bu düşünce bile beni korkutmaya yeterdi. katlanabileceğimi sanmıyordum. o yol bana hiç bitmeyecek gibi geliyordu.

(bkz: sizin hikayelerinizi gibeyiiiim/#80506693)

eve vardığımda toza dumana bulanmış hayatım, kenarda kırık plak gibi bekleyen duygularım vardı. toplamak lazımdı. tarih 23 aralığı gösteriyordu. güneş sağ camdan vuruyordu evimize. hala evimizdi. en azından benim için. o gelecek gibi temizledim evi, yemek yaptım. saat öğleni geçmişti ben bunları yapana kadar.

beyaz elbise vardı üzerinde koyu kumral saçları, kısık gözleri yeşildi. küçük bi burnu sivri çenesi vardı. boyu benden çok az kısaydı. adı beyza'ydı.

uyku çökmüştü yorgunluk diz boyu olmuştu. ağar gelmişti bedenim. şöyle bi baktım peki ya sonra dedim. artık monolog bi yaşam içerisindeydim. çelimsiz, yalnız ve karanlık. odaya gittim. unuttuğu su şişesini gördüm. o şişeyi adalara giderken unutmuştu ne kadar mutluyduk o gün...

sabah kahvaltıdan sonra kızlar geldi, bi tanesi epey güzeldi ama sessiz sakin takılıyordu. kenarda köşede. dikkatimi o çekti resmen benim kız modelim amk. neyse baktım bizim çocuklara yüz vermiyor öğlen yemeğinden sonra 1 bira kaptım gittim yanına.

- al bakalım
- sağol.

arkamı dönüp devam edecekken

- oturmaz mısın?
- rahatsız etmeyim.
- gel gel.
- peki

eliyle gösterdiği yere oturdum.

- e anlat bakalım seko bey.
- neyi?
- beklediğini.
- beklediğim?
- gözlerinin aradığı?
- nasıl yani?
- ordan bakınca aptal gibi mi görünüyorum?
- yok. öyle bişey demedim. sadece kırıntılar.
- kırıntı gibi değil büyük bi lokma gibi sanki.
- daha yeni.
- benimki gibi oldugu belli.
- nerden anladın
- aynı mevzular bende de var. bi bira daha ister misin?
- iyi olur.

güldü ve yanımdan kalktı.

reserved