sonra ne mi oldu

rizörv uzun aradan sonra

yaklaştım, elimle saçını kenara attım. hafif bi güldükten sonra öptüm. evet başkasına dokununca ölmüyormuşum lan dedim. ölmedim işte! sarıldım sımsıkı kavradım belini. teleferik yukarı varmıştı. bu arada biralar hiç ısınmıyordu ne güzel lan 5-6 tane atıyordum çantaya heryer buz zaten sok içine direk. tepede bi yere oturduk. başını omzuma dayadı tüm manzara ayak altında.

- gözlerden uzak aşk güzel olandır. dedi. haklıydı. göz önünde yaşanmış bi ilişkinin kırıntıları üzerine yaşam kurmaya çalışıyordum. ona baktım
- ne kadar gizli kalsın istersen o kadar kalsın. istersen aşagıdakilere bile söylemeyiz.
- yok o kadar değil, aileler duymasın işte.
- e ben zaten yalnız yaşıyorum sıkıntı yok.
- tamam işte.
- ama nasıl olacak beyza?
- ne nasıl olacak hayat? ve işte vurucu kelime "hayat" ulan aynı alışkanlığa sahip kızı mı buldum? yine mi gibilecem falan derken, flaş patladı. ayıldım.
- istanbul'a gelmen falan?
- o sorun değil her hafta gelebilirim.
- tamam o zaman

neslihan'ın parmaklarına göre daha ince ve daha kısa parmakları vardı. daha zayıftı bi de. ama gözleri onun gibi bakmıyordu işte kendimi kandırıyordum.

herşeyi seve seve yaparım ne demekti lan? ben herşeyi seve seve yaptığım için bu durumda değil miydim?

saçları rüzgarda esiyordu, elimle ayırdım ve dedim ki

- benim için herşeyi seve seve yapma. gözleri büyüyerek bana baktı. devam ettim, benim için kendinden vazgeçme, benim için değerlerini ardında bırakma, orta yol bulamam mesela ben vazgeçmeyeceğim değerlerimden.
- peki dedi sadece anlamadığına emindim.
biz bunları konuşurken hava kararmaya dönmüştü. telefonum çaldı baktım erdem. açtım

- nerdesiniz lan?
- yukarda.
- geleceniz mi yemeğe?
- gelelim.

ayağa kalktım 2 elini tutarak onu da kaldırdım, ellerini belime doladı.

vay seko devam mı ediyon lan yarrağam burdan bi reserved o zaman

bu aslında "tamam nasıl istersen öyle olsun" tamamıydı. çokta umurumda değildi. ne olacaktı sevişseydik. 3 gün sonra gidecektim adımı bile hatırlamayacaktı belki. "beyza" ben bile zorladım adını hatırlamakta. neyse konumuzu bu değil. dışarı çıktık. soğuk yoktu ama üşüdü.

- yukarı çıkalım.
- tamam
- herşeye tamam diyorsun ya
- e ne diyim?
- itiraz et mesela.
- neden?
- ne biliyim daha bi güzel olur galiba.

kadınların söylediğiniz şeyin tersini yapacağını orda anladım ilk. bindik yukarı çıkarken ıslık çalmaya başladım. bunu bi alert olarak algıladı sanırım. dudaklarımı dudaklarına yaklaştırdı nefesi burnumun soğukluğunu aldı zütürdü. bi hamle yapmamı bekliyordu. gözleri ışıl ışıldı.

bursa tatili 25 aralık - 02 ocak tarihleri arasında yani bir yandan yazdım bi yandan tatil.

beyler gece gelemedim birazdan devam

hadı olum ben yakaladım senı dewam etsene

devam beyler

bu dolanan el artık hayatta kendime yalan söylemeye başladıgımın göstergesiydi. ama bir ağarlık yoktu, tam aksine kendime yalan söyledikçe mutlu oluyordum. değişik bir histi ama öyleydi işte. biraz daha alkol tüketimim artmış, arkadaşlarımın tabiriyle "yavşak" kıvdıbına gelmek üzereydim.

beyler yarın devam. yorgunum çok

sabah kalktıgımda yeni müthiş terkedilen bi ekstra ben vardım. yatakta tek başımaydım vay amk vay. koymadı lan bu kez hemde hiç. dönme zamanı gelmişti artık. elveda bile dememişti bana. ne demiştim ki ben sadece yeterince dürüst olmuştum ona, kendime. not buldum komidinde. kendi yazıma kötü derdim benden beterleri de varmış. vay amk ki ne vay.

"seko,

bugün pazar, sensiz olacak pazarım, hiçbir yerde görmek istemiyorum seni, adını duymak istemiyorum, siluetini görmek istemiyorum. sadece bil sana inandım ben."

"ulan bana inansaydın şimdi sevişiyor olurduk" dedim içimden.

senin keyfini mi bekleyecem yazınca haber ver amk

hadi amk hadi go go go

gidiyorum ben yazınca haber ver züt

gece devam

Vay amisini adam devam etmis monaco. Ula aralik ocak subat mart 4 aydir yazmamissin noldu yaşiyonmu sirkan

geliyorum bugun aksam 7 gibi

ilk iptal edilen şirketin kredi kartları olmustu, hesaplarıma bloke gelmişti. bu iş bul demek oluyordu. şirketten akışın kesilmesi tabi ki de işimi zorlayacaktı ama yapacak bir şey yoktu hayat devam edecekti ve ben izmir'e dönmeyecektim. önce iş bulmaya karar verdim 3 yıl öncesine kadar turizmciydim pekala yine yapabilirdim. ne değişniş olabilirdi ki?