Rezzzzzz

Hadi amk, Bekliyoruz..

Rezzz babaaaa

Gel artık be reis, rezz

Geçtik eve. Konuştum ailesiyle. Niyetimin ciddi olduğunu, iyi bir iş bulup okuluma devam edeceğimi, kızlarını asla üzmeyeceğimi vs. vs anlattım. Klagib şeyler işte.
Babası ertesi gün tekrar okula göndermişti kızı, yine herşey normale dönmüştü derken askerlik kağıdım geldi.
1 hafta sonra muayeneye gitmem gerekiyordu. Durumu annemle konuştuğumda Sen bilirsin oğlum, ister açıktan oku uzat askerliği, istersen yap gel dedi. Kızın aileside Askerlik önemli, askerden geldikten sonra nişan yaparız dedi.
Gitme fikri daha cazip gelmişti. Muayeneye gidip acemi birliğimin açıklanacağı günü bekliyordum. Nihayet açıklanmıştı.
04.02.2013 tarihinde izmir Poligon Dz. Er eğitim taburuna teslim oldum.

Arkamda üzgün bir anne ve 2 kardeşten öte, Birde aşk bırakmıştım. Vatani görevimi seve seve yapıyordum fakat zor geliyordu. Onun olmadığı her yer zor geliyordu. Her akşam sadece 2 dk telefon klübesinden arayıp sesini duyuyordum.
Yetmiyordu. Çok özlüyordum. Bunun tarifi yok..

1 ay'ı sonunda bitirip 7 gün dağıtım izni almıştım. 7 günün her dakikasını onunla yaşamak onunla geçirmek istiyordum. Nitekim öyle oldu. Sürekli beraberdik. Tanrım bunun tarifi yok. Bi insan en fazla ne kadar mutluysa o kadar mutluydum onunla. O da aynı şekilde.

Bu arada usta birliğim istanbul Sarıyer garipçeye çıkmıştı. Şuanda 3.köprünün yapıldığı yer. Dağın başı. Bilen bilir.
2013'ün mart ayının sonu Birliğime teslim oldum. Herşey daha zor geçicekti. Ayrı bir şehir, 1 senelik ayrılık. Kendimi yatıştırdığım tek nokta askerden döndükten sonra Sevdiğim kadınla hayatımı sonsuza dek birleştirme hususuydu.

Neyseki Bi süre sonra birliğe telefon sokup geceleri doya doya konuşup mesajlaşabiliyorduk. birlikteliğimizin üstünden senelerde geçse hala ilk heyecanı iliklerimize kadar yaşıyorduk.
Babasından aldığı harçlıkları birleştirip, ben istemesemde her haftasonu hesabıma para gönderir. Her ay düzenli olarak okumam için kitap yollardı. Hala saklarım kitaplarını. Bir kaç resmini almıştım yanıma. Her gece uyumadan onun o güzel yüzünü izleyerek uyurdum.
Zor zamanlardı ama geçecekti, sayılı gündü biliyordum.

6 ay bitmişti bile. Yarılamıştım askerliği.. 2 hafta sonrada memlekete izine gidicektim. 10 gün boyunca beraber olucaktık..

Bir gece yine duş aldıktan sonra koğuşuma çıktım. Telefonu alıp aradım. Kapalıydı. Hiç mesajda atmamıştı. Gece 3e kadar uyumadım. telefonu sürekli kapalıydı. attığım mesajlar iletilmiyordu. canım sıkılmıştı bu duruma. Sabah 7de uyanıp direkt telefona baktım. hala mesaj yoktu telefonuda kapalıydı. Normalde 7de uyanır okula gitmek için. Spor faaliyetleri falan derken öğle arasında da koğuşa çıkıyordum. Hala kapalıydı telefonu. Merak etmeye başlamıştım. Akşamı beklemeye başladım. Hala ulaşamazsan annesini ararım diye düşündüm.

Akşam yemeğinden sonra içtima vardı. içtimadan sonra duşa girip telefona sarılıcaktım. Derken bi arkadaş geldi. Sana telefon var dedi. ankesörlüden annem arıyordu.

- Efendim anne.
+ Nasılsın oğlum
- iyim anne, Hayırdır neden burdan aradın. koğuşa geçince arardım ben seni.
+ Oğlum sana bişey söylemem gerek (Ağlıyordu)
- Noldu anne söyle çabuk. Niye ağlıyorsun sen..
+ Oğlum başımız sağolsun..
- ...

Dün akşam babası arabayla okuldan almış..
Eve doğru giderken hatalı sollama yapan bir araçla kafa kafaya çarpışmışlar. Babası yaralı olarak kurtulmuş. O ise beni bırakıp gitti.

Hayallerimizi, geleceğimizi, Emeklerimizi.. Herşeyi bırakıp gitti.

3 sene geçti ve ben hala, hergün mezarına gider ona sitem ederim.

Ondan sonra hissizleştim..
Ağlıyamıyordum, Gülemiyordum, Sevemiyordum, Güvenemiyordum..

Eyvallah panpalar dinlediğiniz için.
Özetle şunu belirteyim. Kimi nasıl ne zaman kaybedeceğimizi bilemeyiz.
O yüzden ne olursa olun sevdiklerinizin kıymetini bilin. Hayatınızda ki Herkesi, sanki yarın ölecekmiş gibi sevin.

Ağlattın panpa üzme kendini

Allah sabır versin panpa

ağlattın panpa ;(