son yaprak düştüğünde

duru bir görüş bahşetsen bana yâ rab. her şeyin yerli yerinde durduğunu, ağır ağır döndüğünü, sakin sakin aktığını görmeme yetecek bir bakış. o bakışta, bu kadar çok olmasam. tek yörüngede tek merkezde toplansam. yekpâre olsam. kesrette dağılmasam. küçülsem. tek noktada toplansam. yaşam büyük, âmenna. ama ben biraz azalsam. sadeleşsem. durulsam, arınsam.

derviş enes

bir erkek en çok sevgilisini, en karşılıksız ailesini, en uzun annesini sever.

ruşen amcanın oğlu sedat (liseliler bilmez!!!)

iki olasılık vardır: ya evrende yalnızızdır ya da değilizdir. ikisi de eşit derecede korkunç!!!

mustafa topaloğlu

ben galiba hayatım boyunca iki arada gidip gelicem
kornişteki perde gibi,
raydan çıkana dek...

asena erkin

hiçbiri benden özür dilemedi; biri bile. ne öyle duygusuzca içime girdikleri için, ne bütün o sancilari çekmeme ve bundan utanç duymama neden olduklari için, ne de benimle alay edercesine bu kadar uzun bir süre ve bu kadar aptalca yalanlar söyledikleri için. bu yaptiklari için onlari bagislamami hiçbir zaman istemediler benden; ben de onlari hiçbir zaman bagislamadim!!!

BENAZiR BUTTO

yavaşça kalemimin kulağına eğilip dedim ki; bir daha onun adını yazarsan, seni de kırarım.

sergen yalçın

büyümek sıfırdan başlamaktır, yaşlanmak ise sıfıra yaklaşmak...

müzeyyen senar

doğrusunu söylemek gerekirse doğrusunu söylemek istemiyorum...

rejop tazyik gazdoğan

tanrı, iradesini hakim kılmak için yeryüzündeki iyi insanları kullanır; yeryüzündeki kötü insanlar ise kendi iradelerini hakim kılmak için tanrı'yı kullanırlar.

darwin quintero

bir umut öldürür insanı bir de vicdan.

ali poyrazoğlu

kadın darlıkta ,erkek varlıkta belli olur.

manukyan

"para biriktiren, ates biriktirir.

ali ağaoğlu

kursak diye bir yer var... heveslerim, hayallerim, sevdiklerim; hepsi orada...

yasemin yalçın

kurtulmak mumkun olsa birakip kacacagim, birakip kacacagim
fakat ne yazik artik elinde oyuncagim...

ferit şahenk

“keşke bir gemide olsak” dedi. “nereye gittiğimizi bilmeden denizin sonsuz maviliğinde kaybolsak. başbaşa..” “peki gemiyi kim kullanacak? ne yiyip ne içeceğiz? bu geminin mazotu hiç mi bitmeyecek?” gibi mantık dışı sorularla kafasını kucalamak istemedim. gemiye binmekten pek hoşlandığım söylenemezdi, ama gemiye binmemeyi seviyorum da diyemezdim. bir süre kelime aradım. sonra ‘keşke’ dedim. çok sevdim keşkeyi, yalan söylemiş olmazsın keşke dediğinde. söylememiş de olmazsın. hatta bir şey söylemiş bile olmazsın. ama söylemişsindir de bir taraftan. baştan savar bir temenniyle ağır başlı bir istek arasında nazlı nazlı salınan sihirli bir sözcük gibiydi keşke. “gibeyim gemisini, gel şurada birer oralet içip hiç konuşmadan gelip geçen insanlara bakalım” dedim sonra. demez olaydım. benimle hayal kurulmazmış. o an karar verdim, artık keşkeden başka laf etmeyecektim. “ben gidiyorum” dedi. “keşke” dedim. kalsaydı yine keşke diyecektim. anlamlı olup olmaması umurumda değildi. çünkü anlamıştım, karşımızdaki insanlar, hatta en sevgililerimiz bile hayallerine yancı arıyorlardı sadece. gemide de oralet içebiliriz deyip kalbimi fethedebilirdi isteseydi. aklına bile gelmedi. gelseydi. keşke...

Bilic

hem bana öyle geliyor ki en kaba söz,
en kaba mektup bile susmaktan daha iyi bir iyi yüreklice,
daha bir dürüstçedir.
susanlar, hemen her zaman, içten gelen incelikten,
nezaketten yoksundurlar;
bir itirazdır susku;
yutmak zorunlu olarak kötü kılar kişiyi,
–mideyi bile bozar,
susanların hepsi de sindirim bozukluğu çekerler.

rafael nadal

bazen her şeyi kazanmak için, her şeyi kaybetmeyi göze almak gerekir... endülüs, gemilerini yakanlarındır...

kutadgu bilig

hayatta hiç bir zaman bir başkasına tüm benliğinle güvenme,

çünkü hiç kimse sana tüm benliğiyle görünmez.

behram behrirer : )

"çünkü ellerinin bittiği yerde, ellerim vardı. sonrası; hiçlik."

"benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz."

"mavinin her tonu güzeldir, siyahın ise sadece koyusu."

"herkes birini bekliyorsa, beni kim bekliyor?"

vladimir putin

bir gün bir derviş,
bir kucak dolusu elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rastlamış. .
bozkırın sıcağında yorgunluktan al almış kızın yanakları. .
“nereye gidersin? ne doldurdun kucağına?”
diye sormuş derviş.
uzak bir tarlayı işaret etmiş kız:
“sevdiğim çalışıyor orada, ona elma zütürüyorum.”
“kaç tane” diye soruvermiş derviş.
kız şaşkın:
“insan sevdiğine zütürdüğü şeyi sayar mı hiç?” deyivermiş. .
ve usulca koparıvermiş dervişin elindeki tespihin ipini!..