aklıma geldi emirgan korusunda gözlerime bakıp dudaklarımı öpüşün. saatlerce seni levent metrosunda beklerdim o yürüyen merdivenlerde çıkan insanları görünce kalbim çarpardı. çünkü sen geliyordun bana. beni görünce yüzünde harika bir gülümseme olurdu. hızlı hızlı yürüyüp bana sarılırdın. daha 16 yaşındaydık. tam 7 sene önce. cebimizde en fazla 20 tl olurdu. binerdik levent den minibüse giderdik emirgan'a. önce boğazda el ele yürürdük konuşur muhabbet ederdik. vaktimiz kısıtlıydı bir an önce eve gitmen lazım annene yalan söyledin çünkü. seni ebru nun yanında sanıyordu ama sen benim yanımdaydın. korkardın acaba bizi birileri görecek mi diye. ben hep seni teselli ettim. giderdik koruya uzanırdık çimlere sarılırdın bana dudaklarımdan ufak ufak öperdin ama bunu yaparken bile kıpkırmızı olurdun. senin utanmana bile aşık olmuştum. daha 16 yaşındaydım ilk kez aşık olmuştum. peki ne oldu ? şu an 24 yaşındayım sende öylesin. 4 senedir ne yaptığını bile bilmiyorum. yakında nişanlanıcam ama sen aklımdan bile hiçbir zaman çıkmadın. koca istanbul da seninle karşılaşmaktan her zaman korkuyorum. bir daha o gözlerine baktığım da her şeyi bırakıp sana koşmaktan korkuyorum. acaba sende bazı geceler benim gibi hissediyor musun ? bunları 2014 de seninle beraber girip mesajlaştığımız sözlüğe yazıyorum. buraya bile girmeyeli 3 sene oldu. belki görürsün.

Mert adamların çoğu toprak altındadır,sen niye hala yaşıyorsun ki?

Okumadım çüku

Leventte yaşıyorum
O metroda ben de bekledim lan ben de

aklında hâlâ başkası varken neden ve nasıl nişanlanacaksın? ben buraya takıldım.