Adindan sonrasini okumadım

Cidden yeter amk biri tuttu diye saniye başı başlık açmayın

Annenin kim olduğnu bilmiyosan onun bunun çocuğu mu oluyon anlamadımki aq

Yıl 1992,Ocak ayındaydık. Evde dedem, babam ve babanem vardı.Alt katta halamlar oturuyordu.Ben sessiz ve sakin bir çocuktum.Çevrem tarafından efendi ve akıllı bir çocuk olarak görünüyordum. Okula gitmeden okuma yazmayı öğrenmiştim. Sülale de doğru düzgün okul bitiren bir kişi bile yokken benim okuma yazmayı kendi kendime öğrenmem diğer aile fertlerini şaşırtmışdı. Bazen garip kelimeler çıkıyordu ağzımdan, babam ne dedin oğlum az önce dedi,ben ise lşaşkın bir şekilde ben dışarı çıkabilirmiyim dedim baba. Hayır dedi babam, farklı bir şey söyledin.Ben pek aldırış etmedim ama bizim peder haklıydı. Daha önce hiç duyulmamış kelimeler dökülüyordu ağzımdan.Bu dünyadan olmayan etkileyici sözler.

Hikayenin sırrı orda gizli panpa, takipte kal.

Bizim evin bahçesine çıktım ve kümesin yanına koyduğum futbol topunu alıp mahaleden yukarı boş araziye çıktım. Kimseyle takılmayı sevmediğim için ağaçların arasına şut çekiyordum. Ağaçlar bir kaleydi gözümde. Topa sert sert vuruyordum ve birkez daha vurduğumda top ağaçların arasından ilerleyip yolun aşağısındaki dereye yuvarlandı.Top bana dedemin hediyesiydi,onu almak için aşağı dereye kadar indim ama topun tespitini yapmam imkansızdı. Heryer ottu ve 10 15 dakikka topu aramama rağmen bulamadım.Tam gidecekken arkamdan bir ses yükseliverdi."Bunumu arıyorsun evladım" Ben yüzümde bir şaşkınlıkla evet beyefendi dedim. Oysa bu adam mıikadın mı belli olmayan şahıs yüzü beyaz ve mor karışımı bir kapşon kask gibi birşeyle kaplı bir şekildeydi.Pek bizim insanlara benzemiyordu. Yüzüde gözükmüyordu ve epeyce uzun boyluydu. Topu bana doğru fırlattı ve ben teşekkür ettim ve şaşkınlık içinde eve vardım.

Tam kapıya vardığımda dedem fenalşmıştı, yine kalp krizi nöbetine girmiş olmuş olmalı. Babam traktörün anahtarını bana verdi ve traktörü çalıştırdım. Birkaç komşu ve babam dedemi traktöre doğru taşıdı. Hastane bizim eve 10 dakika mesafede. Dedemi hastaneye yetiştirdik, birkaç gün yoğun bakımda kaldı. Doktorlar pek ümit yokiyaşasa bile yataktan çıkamaz dediler.Ben dedemi babamdan daha çok seviyordum ve tüm bunlara karşı pgibolojim sarsılmaktaydı.O kadar çok ilginç oalyı arka arkaya yaşıyordumki artık kendimi isnan gibi hissetmemeye başladım. Hastanede babamla birlikte dedeme refakatçı olmuştuk. Nihayet gece olmuş, babam yatıyordu ve ben dedemin kaldığı odaya girdim. Odada garip tıkırtılar yükseliyordu.

Sonra dedem ayağa kalkıP mahmut tuncer gibi halay çekmeye başladı sonra ben de dedemi çarptım ve oracıkta yere yığıldı. Babam tüm bu olanlara dayanamayıp oracıkta korkudan kalp krizi geçirip yığılmıştı. Sonra halam helva yaparken gizliden helvaya fare zehri kattım. Tüm mahale taziye geldiğinde helvayı yedi.12 3 günde 200 kişi gelmiştir.200'ünü de fare zehriyle öldürerek tarihe geçtim.

Bu da böyle bir anımdı.Cin nerede diyeceksiniz,eti cin yemeyi çok seviyorum. Hergün markete ve bakkala gidip eti cin avlıyorum.

Babam beni bir labarotuarda denek olarak ürettirmiş. Spremini almışlar sonra 9 ay sonra gel demişler, kuluçka makinesinde meydana gelmişim.

,rezzezer

Tamam liseli simdi o klavyeyi yere birak!

za safdsffs