son bir senemi anlatıyorum toplaşın

he bir sen ekgibtin anlat tam olsun.

@2 ibret alınacak çok olay var dostum. pişman olmayacaksın. toplaşsınlar biraz daha başlıyorum

öt amk öt hadi yaaaaaa

başla

inci sozluk hatası: entry metni girilmelidir.

panpa geçmiş olsun ya en son nihat doğanla basılmışsın tv de gördük... 1 senelik anılarla dolu kariyerin sona erdi heralde daha mesleğinin baharındayken ?

reserved ilerleyen saatlerde okurum

---

Geçen sene ağustosun birinde, hiç tanımadığım kızın biri feysbuktan ekledi. hani özenti

kızlar olur ya, siyah giyinir, saçlarını yeşile boyar, karikatür görünce hayvan gibi güler

vb. hah işte bu da onlardandı. ilk günler kayıtsız kaldım, görmezlikten geldim. Sonra bir

gün iletisine "küfürlü şarkı bilen var mı?" diye yazmış. Ben de direct- gibtir git yazdım.

yazmaz olaydım. Tüm ömrüm boyunca unutamayacağım olaylar o an itibari ile başladı dostlar..

Hani dıbına kodumun brezilyasında kanat çarpan kelebek mevsimleri değiştiriyor derler ya, bu

da aynı mesele.. Küçük bir mesajla başlayan tanışma, 150 tane mektup ve 150 gün boyunca her

gün kan kusmamla bitti.

yaz lan dinliyorum ben

devam et panpaa sigara çay geldik köy kahvesinde senin masanın etrafındayız

- - - - - -

capslar laptopta beyler. amerikaya gitcez ya anamla hasret gidermeye geldim. memlekete gelince evdeki pcye kuruldum. yarın koyarım belgeleri

anlat panpa dinliyoruz

seriiiii panpp

- - - - - -

önce kendimi biraz anlatıcam çünkü benim gözümden görmeniz gerekiyor olayları.Ben o zaman son sınıfa

geçmiştim üniversitede. işletme bölümü olduğu için ne kadar çok staj yaparsan mezun olduğunda yanına kar

kalıyor. tam staja başladığım gün tanışmıştım onunla. msn feys derken telefonlar çoktan verilmişti

birbirimize. Benim babamın her ne kadar gönlü zengin olsa da fakiriz ezelden. tüm hayatım boyunca

derslerime ve herhangi bir işte çalışmak zorundayım. lisede falan boyumda kısaydı, utangaç yetiştim

anlayacagın ancak her anadolu cocugu gibi ağzımız laf yapar. feyste fotoğrafını gördüm, hoş kıza

benziyordu. dedim lan ne kaybederim? hayatımı kaybedeceğimi aklımın ucundan bile geçirmezdim. siz siz olun

beyler kendinizden çok değer vermeyin kimselere. derken dıbına kodumun fikirtepesi'nde günde 12 saat

anketörlük yapıyordum. kazandığım parayla aldığım takım elbiseyi giydim ve teb genel müdürlüğünde stajım

başladı. sonra...

anlat panpa dinlioz

- - - - - -

msn feys telefondan mesaj falan yetmemeye başladı. çünkü hayatımın aşkını bulabileceğime inancım tamdı.

hayatın acı tokadını yememiştim o aralar. toydum, gençtim, saçımda 1 tel beyaz yoktu. gülmeyi kendime

meslek edinenlerdendim. Bankaya başlayınca sağ olsunlar bilgisayar, telefon vb. falanda vermişlerdi. çünkü

milyon dolarlık kredi çekiyorlardı ve faksların ulaşıp ulaşmadığını teyit almak zorundaydım. o aralar

cebimde para az, cepten arasam 10 15 liralık kontör yicem biliyorum. lan dedim hazır önümde telefon varken

arayayım ben bu kızı. daha ramazan başlamamıştı o aralar. herkes yemeğe inince fırsat bu fırsay deyip

aradım. keşke o an kalp krizi geçirip ölseydimde aramasaydım onu. keşke hafızam silinseydi de unutsaydım o

günleri.

kusura bakmayın beyler geç yazıyorum farkındayım ancak ben bunları unutmak için 8 ay terapiste gittim.

iyide hızlı yaz be oç.

kanka çok takılıyorsun tekrar detay vs neyse devam ediver

- - - - - -

daha önce defalarca aramıştım kendi telefonumdan ve hiç birini açmamıştı.. niye açmıyorsun diye sorduğumda

bipolar bozukluk diye ruhsal bir hastalıgı oldugunu, telefonda annesiyle bile konuşamadığını söylemişti.

unesco'dan tema'ya, ihh'den greenpeace'ye kadar bütün yardım kuruluşları zütüme girseydide o hastalıgı

oldugu için onu kendime yakın görmeseydim. ben de şey var arkadaşlar, auralardan etkileniyorum. Yani

içinizden herhangi birinin sıkıntısı olsun, ben de üzülürüm. abartma falan diyenler olabilir ben böyleyim

işte birader. ebemin örekesini görmememin de en büyük nedeni bu. içinizde benim gibi olan binlercesi de

var biliyorum. neyse dedim bu bankanın numarasını bilmiyor arayayım bel ki açar.