son 3 günümü anlatıyorum beyler

rez

beyler adamın dükkanı çok nezih bir yerde veya bana mı öyle geldi bilmiyorum. çok duymuştum sırplar çok huzurlu yaşarlar boyle sessiz sedasız diye ama hiç görmemiştim. beyler hakikaten de oyle. evler tek tip min 2 katlı. çatı falan hepsinde standart. kadınlar gecelikle yolda geziyor kimse dönüp bakmıyor. kızlar 10 numara güzel. bütün bahçeler yeşil, millet pazar günü bikle kalkmış bahçe temizliğini yapıyor, her bahçede minik ağaçlar, kendi çöp konteynırları, sabah günaydınlaşmaları hava güzel...

bizim tamircinin dükkanının olduğu yerden bi çocuk çıktı, sırpça dedim ki, usta burada mı, evet burada birazdan gelir dedi. beyler normalde sırpça, boşnakça, hırvatça, makedonca aynı dil ama belli başlı farklılıklar da var. ben de şivemi sırpçaya benzetiyorum ki çok belli olmasın yabancı oldugumuz, nasıl olcaksa sadece şiveyle.

hemen camdan araya baktım, eşyalar içinde arabanın, bir oh çektim dedim çok şükür eşyalar saglam. ama zeytin falan vardı kutularda, işte ev yapımı yemekler falan tabi onlar bozulmaya yüz tutmuştur diye tahmin ediyordum. kısa bir süre sona majstor* geldi. kapıyı açtı içerden. girdik falan merhabalaştık. tamirhaneyi görmeniz lazım beyler, her tarafta haç, isa resimleri falan. ameno diyerekten girersiniz.

bizim arabanın tampon, radyatör falan hepsi sökük, araba havada. kayışlar takılmış falan. adam dedi ki akşam taktım bunu dedi. vay dedim kendi kendime, hristiyanlığı falan geç olay karakterli olmakta birader. adam söz verdiği zamandan önce bitirecek işi. o ara biz 2 tane iskemle alıp çıktık dışarı adam işini rahat yapsın. hani o bize saygılı davrandı biz de oyle olalım dedik.

çıktık oturduk, ustanın karısı ve 3 cocugu geldi. konuşmalarından anlamıştım bunu. gorseniz cıvıl cıvıl cocuklar bir tane daha bebek, yeni yeni yürüyor. ulan arkadas bir hoşuma gitti. karısını görün gencecik hatun. o ara biz etrafı kesiyoruz çok güzel hatunlar geçiyor sokaktan falan sürekli gülüyolar ne biliyim onları görünce siz de pozitif oluyorsunuz.

benim elaman başladı konuşmaya. beyler bilen bilir bir v kayışı çok pahalı bir parça değildir, arabanızın markası çok fazla bir fiyat farkı koymaz. adam işçilik dahil bizden 550€ istemiş. ben duyunca tabi rengim attı. dedim noluyor arkadaş nedir bu. gerçi adam da baktı, plaka yabancı, biz yabancı, ona muhtacız; her türlü ödeyecez. aga tam otururken, yerde bir çivi gördüm. dedim bu araba ustanın mı, önümdeki mondeo'yu gostererek. evet dedi bizimki. dedim ben bu çiviyi koyarım bu tekerin altına falan. sonra ne olduysa oldu, bilemyorum vazgeçtim dedim ya boşver.

asıl can alıcı nokta da beyler bu düşüncemden sonra o ustanın karısı ve o 3 cocuk o arabaya bindi. ulan dedim kendi kendime ne it adamsın ya koysaydın o çiviyi bu cocuklara ne olacaktı, bu kadına ne olacaktı, bu ustanın suçu varsa bunların günahı ne. ama iyi ki de koymamış, iyi ki atmışım onu çiviyi.

biraz hızlı yaz karşim

biz arbayı bekliyoruz ara ara da içeri girip işlemi kontrol ediyoruz, tek istediğimiz arabayı yürütüp, gozluklerimiz takmak ve müziği açmak. adama o ara arkadaşları falan geldi yardıma. bizim darbe emiciyi falan yerleştiriyolar, işte ne biliyim tamponu falan her bişeyi yerleştirdiler falan. indirdiler arabayı en sonunda. çalıştırdık arabayı herhangi bir anormallik yok. hatta durduk dinledik baya.

herif parasını aldı tabi.

çıktık tani otobana ama nasıl şükrediyoruz ya inanamazsınız. ve tek tesellimiz de şu, eğer biz orda o problem için arabayı bırakmamış olsaydık, veya o kayış işi olmassaydı bizim başımıza allah korusun daha kötü birşey gelecekti. yani ne biliyim bi şekilde belki ölecektik.

@86 kusura bakma panpa elimden geleni yapıyorum.

torpidodan yol güzergah listemizi çıkardık tekrar navigasyonsuz yolumuza devam ettik. yolda giderken bir koku geldi ama nasıl korktuk anlatamam. hemen sağa çektik arabayı. baktık yanık kokuyor. o gene anız yakıyormuş itler, ödümüzü patlattılar. gene aynı hızla yola çıktık. bir tabela gördük 20km ötede benzinska stanica * olduğu yazılıydı. dedim aga orda da duralım bakalım var ters giden bişey. ayriyetten de açız, arabada birşeyler var yeriz onları.

durduk 20 km sonra otoban kenarında. bizimle birlikte bir polonya otobusü durmuştu. lehler her tarafta. nasıl bir ırk anlamadım. galiba rus+alman yapımı ama bilmiyorum.

bu yolluk kültürü sadece bizde var galiba. abi bakıyorum boyle yani diğer insanlar hiç ya hiç, yani su bile almamış yanına, bize bakıyorum abi poğaça var kurabiye var suyumuz var. yani aç kalmayız veya içerisine ne konduğunu bile bilmediğim şeyleri almak durumunda kalmam ve en önemlisi biz öğrenciyiz herşeye para veremeyiz. ordan sadece meyve suyu aldık oturduk polonyalıların arasına. bi sürü insan. biz çıkardık yolluklardan yiyoruz kumanya şekli. adamlar bize bakıyor, birine dedim gel al poğaça bakma öyle aldı, güzelmiş flan diyo. dedim afiyet olsun birader.

orda tuvalet ihitiyacını giderdikten sonra arabaya tam binicez bizimki dedi korna çalışmıyo, dedim al buyur. işte sisleri aç bakayım dedim. sisler de çalışmıyor. of dedim aga usta soketleri takmamış, bilen bilir onların soketleri aynı hat üzerindedir o arabalarda. neyse abi farlar yanıyo mu, bizi zütürür mü sarajevo'ya kadar görütür, bas ağzına yanayım dedim.

gittik abi elimizdeki listeyle. dönerkenki liste artık tersine dönmüştü. yakıttan tasarruf için 90-110 arası gidiyoruz ki yakmasın araba. yolculuk iyi. geldik sınıra doğru bi kente, ismini unuttum durduk bi petrolde petrol lukoil'di. bulgarda da vardı bunlardan. adamlara nerden gideriz dedik sınıra adamlar sağ olsun, bitane harita verdiler sırbistan haritası bedavadan. camları temizledik haritayı açtık, bekledik biraz kartere yağ insin diye. çıktık yola.

gidiyoruz yolda. bir dönüş kaçırdık. cajetina taraflarında. ilerledik baya. 10 km falan. sonra durduk yol kenarında bi ormanlık taraflarında. ama yoldan geçen arabalar dışında başka insan yok. baktık bi punto, içinde de bi teyze. dedim bizimkine sen bekle ben sorup geleyim. indim arabadan gittim puntonun yanına. kadına başımla selam verdim, teyze herhalde benim annanem yaşında vardır, dedim işte cajetina'ya nasıl gideriz falan. kadın çatır çatır ingilizce anlattı yolu teşekkür ettim falan ayrıldım ordan. dedim vay be teyze ne ingilizce yardırdı, acaba tr'de boylesi var mıdır?

ee panpa gerisi yok mu

bi 20 km uzadı tabi yolumuz. yağmur da başladı çıtırdan. arabada yük, müzik açık, gözlükler gözümüzde, yollar kaymak. geldik sırp sınırına. uzattık pasaportları. adam çat çat sorgusuz sualsiz vurdu mührü. heyt dedim eyvallah reis. bagaja da bakmadılar ki kalabalık yok, öğrenci olduğumuzu soyleyince de bakma gereği duymadılar. hemen öteki sınıra geçtik bosna tarafına.

hani eskiden sınır kapılar boyle bir elektrik direğini yatırmışlar da arabanın önüne koymuşlar geçmesin diye yapmışlardır ya, aynen o şekil, hani kamera, otomatik açılır (ogs-kgs) kapısı gibi bişey demiyorum, en ilkel olanı, ondan var işte. gişe de hani amelelerin konteynırları olur ya o da onun aynısı işte. orda vurdu mührü. girdik bosnaya.

@93 var panpa yazıyorum. kusura bakma biraz ağır kaldım bu gece.

sizin tamirci panpa,araba audi dedin külüstür amk.arka planda

http://npaid.websys.no/item2/1170280797

sarajevo'ya girerken sırp tarafından republika sırpska diye bir özerk bölge geçersiniz. benim kiril harflerini okumam burda da işimize oye bir yaradı ki. olay şuydu, bizim normalde gitmek istediğimiz yol tadilata girmiş eski sarajevo yolunu kullanıyodu arabalar. taa o savaştan kalma yolu.

yolu gorsen, tek şeritte 2 araba yanyana geçmeye çalışıyo tamamen aynaların savaşı. sol taraf uçurum, bariyer yok. zar zor gittik o yolla yarım debriyaj falan. ancak varabildik otobana.

ve cumartesi sabah 3te başlayan yolculugumuz pazar saat 22.45 itibariyle sarajevo'ya girişimizle maceralı bi şekilde bitti.

dinleyen okuyan herkese saygılar beyler. içimi rahatlattım.

@96 aynen panpacım. takip ettiğin için çok sağolasın.

bunun için mi okudum? sonu daha etkileyici olabilirdi ama emeğine sağlık

@99 panpa vurgulamak istediğim şeyleri almışsındır. olayım buydu sağolasın takipte oldugun için.