son 3 4 yıldır illuminati gözü beni yönetiyor

o sıralarda ilahi bir şeylerin farkına vardım. ne olduğunu nasıl olduğunu hatırlamıyorum. ama sanki melekler falan görüyordum. o güne kadar itaat ettiğim şeytan ise o günlerde beni yapayalnız bırakmıştı. adeta içimdeki iyi-kötü çatışmasının ortasındaydım. ama o günlerde iyi tarafım ağırlık kazandı. ve hayatımı etkileyen o kararı vermem çok geç olmadı.

dine dönmüştüm panpalar. kelime i şahadet getirdim abdest aldım remsen islama geri dönmüştüm. hatta bir süre namaz falanda kıldım amk düşünün. ama birden nası bu karara vardım inanın hatırlamıyorum. zihnim allak bullak olmuştu. sonuç olarak artık bir müslümandım. sanırım içimdeki iyi kötü çatışması bitmiş iyilik kazanmıştı. ya da ben öyle sanıyordum. allaha yakınlaşmıştım içimde nur dolmuştu. bir süre her şey çok güzel gitti. ama ufukta görünen o felaketten şeytanın benden nası intikam alacağından habersizdim.

şu an bu yazıyı yazarken acayip tırsıyorum şeytan nası bi tepki verecek diye. ama yazmam lazımdı panpalar artık içimdekileri dökmem lazımdı. yarına ölür kalırsam hakkınızı helal edin.

bir süre her şey çok iyi gitti ama bu geçici bi iyilikti. sanki birileri hayatımla kumar oynamaya başladı. o sıralar çok değişik kabuslar rüyalar görüyordum. tepede bir göz, sürekli gülen boynuzlu sinsi bir adam, alevler bir tarafta yemyeşil aydınlık bir orman. zihnim allak bullaktı.

hayatımda ters giden şeyler o zaman olmaya başladı. kimlik bunalımının içinde çok ciddi ailevi problemler yaşadım. babamla bir kavga etmişim ki aklınız hayalini durur, annem o sıralar hastalandı yatalak oldu. dersler desen gittikçe taka sarmaya başladı. okulu bırakmayı düşünüyordum iyice soğumuştum o okuldan. ancak bunu bir süre aileme söyleyemedim. derslere girmemeye başladım. bütün gün yatıyordum. zaten o sıralar ailemle aram iyi değil.

yaz tatili oldu gene ailevi kavgalar bunalımlar gel gitler. bir gün okulu bırakacağımı söyledim. çekine çekine de olsa. ama ilginçtir beklediğim o sert tepkiyi vermediler. sene sonu sınavını da veremezsen alırız okuldan ama seneye öss ye adam gibi hazırlanıcaksın dediler. bende kabul ettim. ve sırf o okulu bırakmak için bile bile o sınavdan kaldım ve okulu bıraktım. bir dersaneye yazıldım tekrar öss ye hazırlandım o sene.

bir sene öyle dersane test sınav maratonu derken o seneyi pek bi aksilik olmadan geçirdim. ve bir başka özel okulda gene yarı burslu bir bölüm kazandım. okul istanbuldaydı. babamla annem o sıralar ayrılmışlardı ama onların ayrılığını hiç takmıyordum zaten alışkındım geçimsizliklerine hatta daha da iyi oldu diyordum. babamın benim okul tutmadan kısa bi süre önce istanbula tayini çıkmıştı. bi süre sonra da ben istanbulu kazanınca onun yanına gittim. fakat annem ayrı bir şehirdeydi.

yeni okuluma başlamıştım. hayatımda yeni bir defter açtı sanıyordum. ama hiç te öyle değilmiş. benim için asıl felaketlerin yeni başladığından haberim olmaksızın günlerimi geçirdim. okulun ilk ayları tam bi gençlik ateşiydim. kızlarla falam ortamlar içmeler gır gır şamata aha diyodum cennete geldim la ben gözünü seveyim böyle üniversitenin ne ballı adamsın bin diyodum kendi kendime. ama ufukta görünen o felaketlerin farkında değildim. sanki biri benden geçmişin intikdıbını almak için bekliyormuş gibiydi.

o sıralar hayatımda ilk defa aşk acısı neymiş yaşadım beyler. hayatımda ilk defa bir kız için ağladım lan. tahmin ettiğiniz üzere kız beni reddetti. sonra giblemedi bile adam yerine bile koymadı benle iletişimi kesti. ne kadar yalvardıysamda gibine takmadı kevaşe. bi süre aşk acısı yaşadım ama zamanla geçti tabi bu.

aşk acısı gelip geçti ama içimdeki bu gelgit hiç bir zaman geçmedi. artık din konusunda ne yaptığımı neye inandığımı bilmiyordum. sanki ikiye bölünmüştüm. bildiğin birden fazla kişilik sahibiydim din konusunda. bir gün müslümanken, bir gün ateist, bir gün agnostikken diğer gün deisttim. neye inandığımı naptığımı ben bile bilmiyordum. yoksa şizofren mi olmuştum?

ikinci dönem ben kuzenim ve babam ayrı eve çıktık. bi süre sonra kuzenim işe girdi ankaraya tayini çıktı. ben o evde babamla kaldım. hala da onla yaşıyorum. yaşamaz olaydım panpalar. babamla sürekli kavga eder olduk. zaten küçüklüğümden beri babamla iletişim sorunu olan bi isnanım üstüne bunlarda eklenince o ev benim için zindan olmaya başladı yavaş yavaş. dini inancıma gelirsekte. neye inandığımı ya da inanmadığımı ben bile bilmiyordum. ateist desen değildim, müslüman desen değildim. bir süre agnostikim dedim kendi kendime.

o sene iyi kötü geçti. hazırlığı geçtim. işte benim için kabusun başlangıcı bölüme geçtiğim ilk seneydi beyler.

bölüme geçtim. ama bölüme bir türlü alışamadım. kendimi dışlanmış soyutlanmış gibi hissediyodum o okulda. bu arada bizim bi şirketimiz var beyler. sakaryada bir lojistik şirketi. babam bu şirketin hisselerini benim üzerimde devretti beyler. hem de benden habersiz. babamla böylesine ciddi anlamda zıt düştüğümüz en büyük olay buydu. istemiyordum ben şirket mirket ben ne anlardım şirket işlerinden. baya bi tantana mantana derken artık sesimi çıkaramadım mecbur. zırt pırt beni imza niyetine oraya buraya zütürüyordu ama ben istemiyordum ben ne anlarım şirketten aq

tam o sıralar ciddi pgibolojik rahatsızlıklarım baş göstermeye başladı. uyku düzenim bozuldu, bi süre sosyal fobim baş gösterdi, dışarıya çıkamıyordum, kendimi iyice insanlardan izole hissetmeye başladım. uyku düzenim tamamen tersine dönmüştü gündüz uyuyor gece yaşıyordum. derslere falanda girmemeye başladım. tam bi asosyal olmuştum iyice. ellerim ayaklarım titriyordu. bilincim bulanıktı.

o seneki derslerin alayından kadlım panpalarım hiç abartmıyorum alayından kaldım. koca sene geçtiğim ders sayısı 3 beyler şaka gibi. artık pgibolojik bozukluklarım gündelik hayatımı iyice etkilemeye başladı. din falanda umrumda değildi. kendimi bi süre satanist olarak tanımlamaya başladım tekrar çünkü naptığımı bilmiyordum. bi süre nihilist her hangi bi kimliğim yoktu anlıyacağınız. o sıra bala züte tesadüf eseri bi sevgili edindim. kısa bi süre çıktık sonra anormal davranışlarım yüzünden beni terketti o. bi de üstüne onun yıkımı.

evden çıkmıyordum. bi ara paso içtim. 7 24 hiç anlaşamadığım babamla o evde tıkalıydım. bir hapsihaneydi orası artık. sanki biri beni yukardan izliyor kukla gibi oynuyor bu kötü halimi gördükçe kahkahalar atıyordu.

beyler kısa bi sigara molası ardından yazmaya devam edicem. zaten de sonuna geldim. reservelemeye devam edin amk

geçen seneki derslerin nerdeyse hepsinden kalarak bu seneye geçtim. ailemin benim pgibolojik sorunlarımdan ya da okulumun ne kadar taka sardığından haberleri yok. bir bilseler başta babam olmak üzere ağzıma sıçacaklar. her gün ya öğrenirlerse diye onun korkusuyla yaşamaktan gına geldi. şimdi derslere gir adam gibi düzelt okulunu diyeceksiniz ama olmuyor beyler yapamıyorum. bu paranoya ve panik atak illeti beni rahat bırakmıyor. sokağa çıksam sürekli arkamdan biri beni dikizliyormuş gibi herkes beni seyrediyormuş gibi oluyorum. sanki kendimi toplumdan soyutlanmış gibi hissediyorum. gündelik hayatımı iyice etkiliyor beyler yaşamadan bunu bilemezsiniz. neyse son bir iki satır kalmışken hayatımda şu sıralar nasıl hiç olmadığı kadar dibe battığımı da anlatayım.

@87 ananı giberim senin uza burdan

neyse. belki ruhum bozulmuştu ama yakın bir süre öncesine kadar hayatımda tutunduğum tek dal müzikti. gitar çalıyordum. bir süredir birlikte çaldığımız arkadaşlar vardı. ve bu lanet olası göz beni müzikte de rahat bırakmadı. gruptan bas gitarist elemanla feci atıştık. sen çalamıyorsun falan ayakları. müziği de bıraktım. hayatımdaki tutunacak dalım yok artık.