-
1.
0öncelikle somnolans nedirle başlayalım.
somnolans; kişinin uyaran olmadığı sürece bilincinin kapalı olması, uyaranla bilicinin açılması halidir.(baya moronsunuz yani, aynı uyku gibi ama hatırlamadığınız, bilincinizin kapalı olduğu yerlerde falan dışardan bakıldığında çok garip bi durumunuz yok)
bütün olay yazılı sadece kopyalayıp yapıştıracağım, azcık ilgi gösterin yeter, gibiş yok haberiniz olsun, sadece farklı bi deneyim ama hepinize tavsiye ederim.
azcık ilgi gösterin yeter.
-
2.
0ilgi yoksa da anlatçam rahat olun binler kaçarınız yok
-
3.
0tam bir hafta önce, cumartesi günü istanbul üniversitesinin avcılar kampüsündeki halısahada rutin rugby antremanındayız, bilen bilir. neyse 4 hücum karşısında 3 defansla sayı yapmaya uğraşıyoruz. topla ilk çıkan benim, gaza geldim pas vermeden önümdekini yıkar geçerim dedim, kaptırdım koşuyorum baktım 3 defansın 2si bana dalacak gibi pas vereyim bari dedim, pas vereyim dememe kalmadan ben tackle(bel altından rakip oyuncunun sizi sarması, böylece yere düşürmesidir)ı yedim, düşerken elimi yere koyamadığımdan dengesiz düştüm ve kafam çotanks diye yere çarptı.
-
4.
0pufff her yer simsiyah gözüm kapalıydı sanırım o ara, neyse öküz gibi yere düştüğümü gören takım arkadaşlarım başıma toplanmışlar. bana seslenmeleriyle kendime geldim;
takımdakiler: -iyi misin?
ben: -ambulans
takımdakiler: -ambulans çağıralım mı?
ben: -hayır(?)
gibi salakça bi diyalog hatırlıyorum ve hooooop sahne kararıyor. -
5.
0sonra hatırladığım en yakın olay yine bi bağrışla başlıyor, bu bağırış yine "iyi misin" diye soruyor, ama bu sefer ayaktayım, yarı sahanın ortasında devam eden antremanı izliyorum, nasıl ayağa kalktığım, nasıl ayakta durduğum hakkında hiç bi fikrim yok. aramızdaki o iyi misin muhabbeti de böyle;
takımdan biri: -iyi misin?
ben: -evet
"evet" demem refleks olarak heralde, gerçi fiziksel olarak hiçbir sorunum yok, o an bişeyin farkında da değilim, neyse sahne yine kararıyor. -
6.
0bana tekrar görüntü geldiğinde antremana sırtımı dönmüş bi vaziyetteyim, ama kendime gelmemi sağlayan sanırım insanların antreman sırasındaki bağrışları. neyse etrafa bakıyorum, halısaha içindeyiz ve sebepsizce şunları düşünmeye başlıyorum;
-burdan nasıl çıkabilirim?
-tel örgüleri geçince ne tarafa gitmeliyim?
-soyunma odalarının yeri orası mıydı?
-ben neden burdayım?
-basket salonu orda değildi
vs vs saçma sapan fikirler geçiyor aklımdan. ama düşündüğüm en mantıklı şey de bi sarsıntı geçirdiğimi farketmem oldu. okulda öğrendiklerime dair ufak bi kaç soru sordum kendime cevabını da verebildim, o zaman fazla sorun yok dedim ve dediğim gibi sahne yine karardı. -
7.
0sonrasında hatırladığım ilk şey takımla yerde oturmuşuz, daire biçiminde, ama nasıl yere otrduğum hakkında falna hiç bi fikrim yok, antreman günleri hakkında konuşuyoruz. çarşamba olmasını istiyordum ben, antreman günü ne zaman olsun dedikleri gibi kendime geldim, çarşamba olsun dedim ve görüntü gitti, neyseki bi soru daha yönelttiler ve görüntü yine geldi, bu sefer takım adını oyluyorlardı, oyu kullandım hoooop yine bilinç kapandı.
-
8.
0tekrar kendime geldiğimde dövmemle ilgili sorular soruyorlardı, onları cevapladım, o sırada soyunma odasındaydık zaten, bereket benim eve yakın bi yere gidecek bi arkadaş varmış da o geldi, yolda konuşmalarımız dışında bişey hatırlamıyorum zaten, ama sağ salim eve gelebildim, feci bi deneyimdi, her bine tavsiye ederim. ottur, kokodur hikaye. somnolans forevır.
-
9.
0***
hikaye bitti, dinlemeyen herkese teşekkür ederim -
10.
0okumadım ama rekor kırmayasın diye araya giriyorum öptüm kiss bye
-
11.
0@1 kimse giblememiş bro demekki bi bildikleri var hadi bende kaçtım
-
12.
0çok iyiymiş panpa anlat ilgimi çekti
-
13.
0dinlemediyim panps
-
14.
0anlat panpa
-
15.
0koçlar hikaye bitti zaten, tüm olay buydu, farklı bi deneyim
-
16.
0kanka paylaşım için teşekürler ben dinledim hoşuma da gittti... şukunu da veriyorum...
-
17.
0inci tarihinin en kısa süren anlatımını gerçekleştirdim, açın kendinizi.