+1
Ciğerlerinde hissederken zehrini kara elmasın, zifiri karanlıkta vardiyalıların gözleri güneşin oldu,hep taşdan çıkardığın ekmeğini düşündün, baretteki ışığın kadar aydınlıktı senin dünyan. belki bir sigara molası verecektin az sonra, belki de bu silsilenin ortasında kalmayacaktın, doğru ya madenci ocakdan dışarı cıkamaz mesai bitmeden…3 kişinin sığdığı o küçücük bataklığa ne güzelde sığdırırdın bütün aileni,her gün düşünürdün 3 kuruş para için yapılır mı ulan bu iş diye,el kara , kol kara , yüz kara , yüzümüz kara…alın teriyle alnının akıyla girdiğin bu çukurdan kapkara çıkmak da neyin nesiydi, hiç düşünmedin peki bir gün çıkamazsam diye… korkunç bir heyulaydı seni çıkaramayan , hapseden karanlık çukura ve ardında yaşlı gözler bıraktıran...
