solumla vurdum babaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

futbol bugünkü kadar endüstriyelleşmemişti. yani maç biletleri ucuzdu. i̇steyen herkes maça giderdi. stada girmek genelde zor olmuyordu. bilet bulmak da. 3 büyüklerden birinin maçı değilse tabi. onlar geldiği zaman sabah ezanı stadda dinlenirdi. bilet kuyrukları geceden oluşturulurdu. beşiktaş ankara’ya gelmişse bu kuyrukda bu ikili de olurdu. kalabalık sıklaştığı zaman yusuf babasının omzuna çıkardı. i̇çeriye öyle girerlerdi

rasim bey memurdu. memuriyetine ankara’da başlamış ve ertesi yıl oğlu dünyaya gelmişti. gençliğinde top peşinden koşturmuş, hatta alt liglerde oynamıştı rasim bey. o’nu seyredenler sağlam bir sağ bek olduğunu anlatırlardı. ama futboldan ekmek yiyememiş memuriyete devam etmişti. oğlu dünyaya gelince o’na beşikataşlı yusuf’un, yusuf tunaoğlu’nun adını vermişti. kendisi sağ bekti ama oğlu mutlaka ortasaha olacaktı. i̇ki ayağını da kullanacaktı. beşiktaş’ın zaten her daim bir sol açık sıkıntısı olmuştu.

dinliyorum anlat panpa

ilginçmiş lan dinliyorum

yusuf konuşmaya başlamadan beşiktaş’la, yürümeye başlamadan topla tanışmıştı. ağzından hikaye kahramanlarının değil metin-ali-feyyaz’ın isimleri dökülüyordu. o yıllar bu 3lünün yıllarıydı. kaç kere stadda seyretmişti onları. babası maçtan önce bütün beşiktaşlı futbolcuları tanıtırdı yusuf’a. 1-bako 2-recep 3-mutlu 4-gökhan 5-ulvi 6-zeki 7-feyyaz 8-rıza 9-mehmet 10-ali 11-metin…i̇çlerinden en çok metin’i överdi rasim bey. sadece o değil bütün stad ‘sarı fırtına’yı hayranlıkla seyrederdi. oğlunun da ‘metin’ olmasını isterdi. o’na hep ‘sakın sağ bek falan olayım deme. sağ beke değil, sol açığa adam lazım’ diyordu.

beşiktaşı zütleri sevmem ama hoşuma gitti reserved

forzabeşiktaş terk

-ne o rasim? sağ bek mi yetiştiriyorsun beşiktaş’a?

komşuları rasim bey’e sık sık takılırlardı. onun oğlu top oynarken yaşadığı heyecanla dalga geçer gibiydiler. yusuf’un futbolcu olabilme ihtimali yoktu onlara göre.

-hee sağ bek yetiştiriyorum.
-aman diyim rasim. sizin takıma bir tane takoz yeter.
-3 yıldır takozla kazmayla şampiyon biz oluyoruz ama.
-bu yıl siz olamayacaksınız ama.
-3 hafta kaldı. hile hurda yapmazsanız 4lüycez kupaları.
-ne hilesi be rasim? ne zaman gördün galatasaray’ın şikesini?
-malatyalılara sormak lazım onu.

92-93 sezonunun son haftası. beşiktaş i̇stanbul’da gençlerbirliği’ni 4-1; galatasaray ise ankara’da ankaragücü’nü 8-0 yenmiş averajla şampiyonluğu kazanmıştı. rasim bey sinirli ve üzgündü. ‘rengi bozuklar’ diyordu. yusuf ilk kez beşiktaş’ın şampiyon olamadığı bir sezon görmüştü. ama henüz kazanmayı ya da kaybetmeyi anlayamamıştı.

tarih: 09 temmuz 2011
bir gazetenin spor sayfasının manşeti:

beşi̇ktaş sağini kapatti!!!
transferin en çok konuşulan ismi yusuf, beşiktaş’a 3 yıllık imza attı. gençlerbirliği’nde gösterdiği başarılı performansla milli takıma kadar yükselen sağ kanat savunmacısı, 2 numaralı formayı sırtına geçirdi ve ‘artık hayallerimin takımındayım. doğduğumda babamın sırtıma geçirdiği bu formada ismimin yazmasından çok mutluyum’ dedi

beyler bu hayali bir hikayedir okumayan gibtirsingitsin

yusuf babasının istediği gibi sol açık olamamıştı. hatta babasının hiç istememesine rağmen sağ bek olmuştu. takoz recep’in 2 numarasını giymişti. rasim bey, yusuf’u gençlerbirliği’nin altyapısına yazdırdığı gün, kayıt formuna oyuncu mevkii olarak ortasaha yazmıştı. yusuf o gün bir antreman maçına çıkmış, ilk yarı ortasaha oynamış, 2. yarı ise sağ beke çekilmişti. antrenörler maçtan sonra kayıt formunda düzeltme yaptılar. ortasahayı çizip yerine sağ kanat-defans yazdılar. o günden sonra da minik takım, yıldız takım, genç takım, paf takım derken gençlerbirliği’nin a takımına kadar yükselmişti. i̇lk maçına çıkarken hocasının verdiği 2 numarayı tam 13 sene giymişti. 23 yaşına geldiğinde ise milli takımın ve beşiktaş’ın sağ bekiydi artık.

tarih:25 mayıs 2012
bir gazetenin spor sayfasının manşeti:

kartal son darbe i̇çi̇n hazir!!!
ligin bitimine 2 maç kala, şampiyonluk yolundaki tek rakibi galatasaray’ın 1 puan önünde olan beşiktaş bu akşam i̇nönü’de rakibini devirirse şampiyonluk turunu atacak…

…türkiye nefesini tuttu, bu yarışın son düzlüğünü bekliyor. takımlar top ve kale seçiminin ardından hakemin başlama düdüğünü bekliyor. tribünlerdeki beşiktaşlılar şampiyonluk için sabırsızlanıyorlar…

radyodaki sesin sahibi ercan taner’di. yusuf küçüklüğünde maçları o’nun anlatmasını isterdi hep. o anlatırken maçı gözünün önüne getirebiliyordu. evlerde, kahvelerde, barlarda, sokaklarda… yani türkiye’nin her yerinde hayat durmuştu. her yerinde

70. dakikadan artık yavaş yavaş çıkıyoruz. golsüz eşitsizlik devam ediyor. i̇ki takım da kontrollü oyununa devam ediyor. galatasaray mutlak kazanmak zorunda. bu dakikadan sonra daha açık bir oyun sergileyebilirler…

yusuf ve sahadaki diğer 21 oyuncu sağlam bir mücadele içindeydiler. gol pozisyonu yok denecek kadar azdı maçta. sadece duran toplarda bir iki kez heyecan yaşanmıştı o kadar. yusuf sağ kanadı tamamen tıkamıştı. pek fazla ileri çıkmıyordu. ne organize ataklarda ne de duran toplarda. hızlı olduğu için geride hep o kalıyordu. zaten profesyonel kariyerinde sadece 3 golü vardı.

…maçta normal sürede son 10 dakika. artık yenecek ya da atılacak 1 gol, bütün sezonun kaderini çizecek. tribünlerde meşaleleri yakmaya başladı beşiktaş taraftarı. şampiyonluk şarkıları söyleniyor i̇nönü’d

http://mabet.8m.com/eaglestory/solumlavurdum.html

amcanın dıbına koyim

up up up