Dediğim gibi okuyan 1 kişi bile olursa devam edeceğim.

Bölüm 2: Bir Not

Arthur her zamanki gibi aynı saçma görüntülerle dolu bir rüyadan sonra uyandı.

Kulube boştu.

Etraf çok sessizdi. Kapıyı açarak dışarıya çıktı.

Diğerleri yoktu. 'Frank' diye seslendi.
Sorusuna karşılık sahile vuran dalgaların sesinden başka bir ses duyamadı.

Birden birçok soru kafasında belirmişti.
Diğerleri neredeydi? Onu terk mi etmişlerdi? Yoksa başlarına birşeymi gelmişti?

Gene o iğrenç çaresizlik ve endişe içini kapladı. Bir müddet öylece etrafına baktıktan sonra Kulubenin arkasına geçerek malzemelere bakmaya başladı.

Birçok sayıda koli kutu sandık vardı. Çoğu konserve yiyecekler ile doluydu.

Çiviler, tahtalar, çekiçler baltalar gelişigüzel yere atılmıştı.

Kolilerin arka tarafında bazı masa sandalye çizimleri ve bu çizimlerin yarım bırakılmış hallerini gördü. yarım kalmış masayı ve çizimleri gözden geçirmeye başladı.

'Yapıcak daha iyi bir işimiz yok' sesiyle yerinden korkuyla sıçradı Arthur.

Arkasını döndü ve Jeff i gördükten sonra derin bir oh çekerek.

'Beni korkuttun Jeff. Diğerleri nerede?'
Diye gülümseyerek ona baktı.

Jeff de gülümseyerek
'Durum değerlendirmesi yapmaları lağzımmış. Senin aramızda kalman doğru değilmiş falan filan. Dün olmasını beklediğimiz fakat olmayan şeyler için seni suçlu görenler var dostum'

Arthur yüzünü buruşturdu

'Bu sencede komik değilmi Jeff? Birşeyler bilsem neden söylemeyeyim? Bende en az diğerleri kadar korkuyorum ve merak ediyorum. inan bana sizden farklı birşey bilmiyorum'

'Benlik bir problem değil bu. Bir insana ilk görüşte ilk konuşmada güvenilip güvenilmeyeceğini anlarım. Onun hakkında belli önyargılar ve düşüncelerim olur ilk görüşte'

'Hakkımdaki düşüncen ne peki?'

Jeff, Arthur a baktı ve devam etti.

'Büyük çoğunluğun aksine seni daha güvenilebilecek daha sağlıklı düşünebilen biri olarak gördüm.'

'Ne yani diğerlerine güvenmiyormusun?'

'Güvenmiyorum dersem doğru olmaz. Çünki aynı yerde yaşıyoruz. Aynı şeyleri yiyip içiyoruz. Fakat ilk fırsatta kendisi için diğerlerini tehlikeye atabileceklerini düşündüğüm bazı kişiler var. Yani endişe demek daha doğru olur.'

'Kim onlar?'

'Zamanı gelince belki anlarsın. Daha burda ilk günlerin. Kimseyle oturup konuşmuşluğun yok Frank dışında. Şimdilik bu kadar çenemizin çalıştığı yeter. Birazda ellerimiz çalışsın diyerek Arthur un elinden çizimleri aldı.

Jeff le beraber lazım olacak malzemeleri toparlayarak işe koyuldular.