yolda yürüyordum o miskin hava kokusunu içinizde hissedebilirdiniz taki uçakların o asıl resmi tak eden seslerini duyana kadar.bir sevgilim vardı adı jely ve birbirimizi çok seviyorduk. öyle böyle değil..
yol dardı arabalar upuzun gibi bir sis çökmüş hacmini oldukça değiştirmiş hafif bir kasvet çökmüş araba aralarına ama karanlığın o hışmı vardı üstünde karşıdanda sarışın bir kadın belirdi bana doğru yürüyordu kegib elbisesi ve harpanlamış modernizme uygun kısa kollu açık mavi tişörtüyle...

Sevgilime benzer yüz hatları ve upuzun saçları biraz onu andırmıştı fakat ne de olsa o jely değildi.tam karşımda topalladığını farkettim yüzü gülümsüyor fakat neden topalladığını anlayamıyordum o siste pekte sessizde etraf uçak sesleri harici.
Bir savaş sonrası sanki yok olmuşta sanki ikimiz kalmıştık. kadına baktım.ve anlayacağınız üzere o güne kadar hayatım boyunca böylesine ciksi bir kadın görmedim yüz hatları enlemesine öyle derin geldi ki sarı beneğe sanki korneam delinmiş gibi hissettim gülüşü ise havadanda olsa gerek soğuktu her şeyin üstüne topallamasıyla bana olan gülüşü ne kadar güzel bir kadında olsa ürkütmüştü. geri çekildim ve bana kibar ince bir ses tonuyla şöyle seslendi :

Affedersiniz yardım edebilir misiniz? dedi.o sırada içimdeki coşku ve korku merhamete dönüştü ancak ne yardım edebilirdimki..
Beni kolumdan tutup sis içindeki arabanın üstüne itti elbisesi üstüne okadar çok yapışmıştı ki sanki teniyle iç içeydi güzel kokusunu hafiften alabiliyordum içime küçük bir gülüş attı hafifçe fakat Allahım ben ne yapıyorum? Jely .. Allahım hayır ona bunu yapamam..