Fikir yaymada en etkin yollardan birisi, şüphesiz ki müziktir. Kabul edilsin veya edilmesin Türkiye’de solcu diye tabir edilen kitlenin müzik ve edebiyat dallarıyla arası çok iyidir ve kendisine taraftar toplamak için de sürekli bu mecrayı kullanmaktadır. Beslendiği kaynak ise, yok etmeye çalıştığı milletin hazinesidir.

Milliyetçi kesimdeki ekgibliğin temel nedeni ise Türk halk kültüründen kopuşun bir sonucudur. Bugün dillerde pelesenk olan türkülerin hepsi, devrinde birer Türk Dili Milliyetçisi olan ozanlarımızın eserleridir. Bu hırsızlığın erken dönem farkına varan kalemlerden birisi olan büyük Türkçü Nejdet Sevinç konuyla ilgili şöyle diyor:

Marksistler bir zamanlar, benim millîyetçi muhteşem asiler olarak kabul ettiğim Köroğlu, Dadaloğlu, Pir Sultan Abdal gibi halk şairlerini sınıf savaşçısı ilân ederek, komünizme tarihî ve millî boyut kazandırmak istemişlerdir.

Halbuki bu Celalî ozanların işçi veya köylü diktatörlüğü kurmak gibi bir niyetleri yoktu. Aksine Türk halk edebiyatının bu seçkin ve eylemci simaları, dönme-devşirme enderun iktidarında pekişen Osmanlı egemen sınıfına başkaldıran birer Türk milliyetçisiydiler.

Basit bir örnek verecek olursak, 1650-1700’lü yıllarda yaşayan Türkmen ozanı Gevheri’nin meşhur “dağlara gel” türküsüdür. Türk kültürü ve mazisiyle hiçbir ilgisi ve bağı olmayan düşüncelerin, Türklüğün mirasıyla Türk düşmanlığı yapması, bizim sahip çıkmadığımız ve burun kıvırdığımız içindir.

Yine böyle dillerde pelesenk olan bir başka marş da Gündoğdu Marşı’dır. Mazisi olmayan hırsızların sözlerini değiştirerek simge haline getirdiği bu marşı, ancak askerlik yapanlar bilir. Askeri eğitimlerde yürüyüşlerde hala söylenmektedir.

Alıntıdır http://www.turkalevi.com