sol re la mi

sessizlik sarmalı.

24 ayardayım.

bir cümle ki kurulmamış hiç.
karanlığın zehrini akıtıp gidenlere söylenmek üzere,
ama susku.
bilirsin işte.
susku incim.

http://www.youtube.com/watch?v=kHOl_UiEioA

küçük kız çocuğu gördüm rüyamda.
kucağıma oturmuş boynuma sarılmış, avuçlarımdaki jilet izlerini öpüyor ve türk kahvesi içiyordu.
acı değil mi o dedim, şekerli içiyorum dedi.
biliyorum büyüdüğünde sade türk kahvesi içicek.

bu ne çeşit bir kabustur incim?

incim...
ah incim.

yanında olmadığını zanneder.
hani neredesin? soruma cevap veren eski dostun dediği gibi: insan kendini de göremez.

fikretin kızıl oku yardı gecenin tam üçünü.

cam yine açık, perde senin adını hiç duymadığın bir makamda salınıyor.
rüzgarın verdiği 'es'.

en sevdiğin şarkıyı unutmadım.

gecenin bu saatinde uyumayışımı durulmayan bir beyne borçluyum.
sevindirici olan şu ki gürültü yok.
aslı esası ardı arkası olmayan sevinçlerin heyacanların üzüntülerin beni etkilemiyor artık.
çok daha elzem olanlar üzerinde duruyorum.

vakit geçiriyorsun.
sadece.

çok vakit geçiriyorsun.
diyor ya şair: artık çok geç, çok geç artık. artık çok geç..
ve anlaşamaz ya şairler. bir başkası giriyor söze: hiçbir şey için geç değil.

senin için hangisi bilmiyorum.

hayal ediyorum gülüşünü, ki bunun gerçeğini çok az kimse biliyor,
çoğunlukla hak vermemekle birlikte, tıpkı bir annenin çocuğunu affetmesi gibi gülümsüyorum ben de yaptıklarına ve yapmadıklarına...

iddia ettiğin ve savunduğun şeylerin temelsizliğini bağışlıyorum defalarca.

torpil sadece izmir'de yenilen bir unlu mamül değildir incim.

şehirler değişiyor.
kendi içinde ve diğer şehirlerle karşılaştırmalı olarak.
bir canlı bir şehirden başka bir şehire gidiyor.
şehir hep orada.
çağırmıyor. bekliyor.
bir kez olsun olaylara kendi açısı dışından bakmayanlar şehrin susuşunu anlayamıyor.

şair burada kendi dahil hiçbir şeyi kişileştirmiyor.

kişi leştir.
biliyor.

24 ayar değerlerim.

senin yüzeyselliğinin derinliğinde çok eğleniyor.

blog tv muhabbet
blog tv muhabbet

...

birbirini belki de hiçbir zaman tanıyamayacak olanlar
belki de hiçbir zaman birbirlerinden ayrılmayacak olanlar...

canım teknoloji.
incim bakma sen frankfurtçulara...

adorno mezarına wireless istiyor.

horkheimer 'mesajınız iletilemedi' mesajına bakıp iç çekiyor.

kıkırdayışını duyuyoruz MARCUSE'UN.

Ki O olduğu müddetçe düşmana ihtiyacı yoktur marxizmin.

elinde bir deste saman kağıt, insanlığa dair karamsar varsayımlarda bulunuyor.
aynı zamanda itirafıdır kendisinin.
aynasıdır. aynısıdır.
bilmez.

belki yemiştir zamanında tırnaklarının kenarlarını.

ama nezdimde değeri yoktur üşüyen ellerini soğan suyu sürerek korumaya çalışan gökbilimci kadar.

bu yüzdendir ki incim, bırakıyorum fildişi kule sakinlerinin savunuculuğunu yapmayı.

eğer yanımda olsaydın, yanımda olduğunu hayal etmezdim, hayal gücüm zayıflar mıydı o zaman?

ben buraya tam olarak ne için gelmiştim hatırlar mısın incim?

düşün bakalım bir.