sol re la mi

sol re la mi derman mı devrana?
evet.

su düşünü yaraladı, tamamlandı evrim
sonunda bir mahur kırgınlığı olup çıktık
dindiğimiz görülmedi, bu fırtına yıldızdan mı
susuzluğumuz kanmasın diye,
yeni çöller aramaya gittiysek, esinti de seraptır
yine de esenlikler diliyorum saçlarına

oda müziği çelişsin diye kendini kanatıyor bıçak
bilirim havada viyolonsel sesi kanatsızsa,
kan ve su viran bir şarkıya başlayacak.
wagner yada şivan perwer dinlenmeli bu saatte
yalancıdır şahitliğim gözümden anlar gece
parmak izimi alın “gitmek”le başladım şiire.

solo keder çalıyor piyano, koro gözyaşı
bilinçaltına itilen yol enstrümantal
hayat sonat, gülmek konçerto, taş duvarlar opera
taksim taksim ediliyor düşlerim, etsinler
geçilen keman taksimi yitirdi ifadesini
istanbul hükümlü, ben taksim, o pera

zamanı gelince diyordun,
yetmez mi uçurumdan dinlediğimiz faslın bedeli
hadi kopup gidelim bu soysuz kentlerden.
gör işte kanayıp duruyor karanfilimiz gülümüz
şimdi engin denizlere açılmak kurtarır bizi
toprağı satanlara sermaye olmasın ölümüz

suya inecek son vahiy, kim bilir bu kelamı
beni dinsiz eden mavidir, mavzer sesidir.
yitip gitsin sözcükler yeter bir dost selamı
flütlere haber salınsın başlıyor resital
dokuz milimetre çapında bir mermi, sorgu, sual
resimlerde zikir ve kaos, kırbaçlanıyor tuval

su düşünü yaraladı, tamamlandı evrim
tam bağımsız bir ölüm istiyorum kendime
yakama bir ilayda, sesime meneviş bir ırmak
sonrası malum kırılmak, kırılmak, kırılmak..
tangoyla giderim gidersem, beyaz giyerim sonra
tanımlansın bu uzaklık, ben fizan, o pera

seyit piran

http://www.youtube.com/watch?v=7P4R5ofcsf4

tutsana beni,bırakmasana
olsun yaralasana
olsun,ağrısa da
yalan da olsa,kalsana

dağ köylüsü
aşkın olduğu yerde ben varım
sen olmasan da ben varım
yağmur yağar saçlarım filizlenir
bir yıldız düşer omuzlarıma
ıslık çalar ıslanır şarkılarımı söyler geçerim kapından
camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
tanırlar beni
bilirler
en iyi yalanlarını ben alırım onların
adresler sorarım kimseler oturmaz orda
ve kimseler olmaz ben sordukça

dağ köylüsü
şimdi gidersen
şimdi git
kalırsan şimdi

hadi gidiyorsun
yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun
herşey gidiyor
gökte bulut, dağda kar, düzde kervan gidiyor
solgun bir gül oluyor insan
bir demet kır çiçeği ölüyor sen gidiyorsun
ne ucuz yaşıyorsun,ne kolay
bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
bakma öyle
ben kanıyorum sen üşüyorsun

sanal da olsa, kalsana.

ölüyorum incim. bilgin dahilinde artık.

onli spik türkçe plis

yalanına sokumculara ayar veren kitle: cansın!

sonra durup durup gülün adı umberto eco diyesim geliyor.

yani biri çıkıp da gül göstersin ve bunun adı ne desin ben de umberto eco diyeyim istiyorum.
tıpkı şey gibi, hmm..
-bu ne ağacı?
-bilmiyorum.
-ne acı!

elinde bir deste saman kağıt, insanlığa dair karamsar varsayımlarda bulunuyor.
aynı zamanda itirafıdır kendisinin.
aynasıdır. aynısıdır.
bilmez.

belki yemiştir zamanında tırnaklarının kenarlarını.

ama nezdimde değeri yoktur üşüyen ellerini soğan suyu sürerek korumaya çalışan gökbilimci kadar.

bu yüzdendir ki incim, bırakıyorum fildişi kule sakinlerinin savunuculuğunu yapmayı.

eğer yanımda olsaydın, yanımda olduğunu hayal etmezdim, hayal gücüm zayıflar mıydı o zaman?

ben buraya tam olarak ne için gelmiştim hatırlar mısın incim?

düşün bakalım bir.

uzun zaman oldu. uzun zaman oldu. zaman uzun oldu.
zaman uzar oldu.

uzayan zaman, zamandışılaştı.

zamanın zamandışılaşması.

incim.

cevap verir misin?

sakince düşünüyorum şimdi...

başa sarıyorum.

bir kent.
küçük bir kent.

denize kıyısı var.

karşısında bir başka kent.
bir araya gelmeyen iki yakası var.

umudum.
benim yine umudum var.

dickens: umut tüylü bir şeydir.

incim. hatırlıyorum.

Ki O olduğu müddetçe düşmana ihtiyacı yoktur marxizmin.

ne diyo la bu

fikretin kızıl oku yardı gecenin tam üçünü.